-
81.《秋郊闲望有感》 唐·韩偓
枫叶微红近有霜,碧云秋色满吴乡。
鱼冲骇浪雪鳞健,鸦闪夕阳金背光。
心为感恩长惨戚,鬓缘经乱早苍浪。
可怜广武山前语,楚汉宁教作战场。 -
82.《彭门用兵后经汴路三首》 唐·吴融
长亭一望一徘徊,千里关河百战来。
细柳旧营犹锁月,祁连新冢已封苔。
霜凋绿野愁无际,烧接黄云惨不开。 -
83.《吊郑宾客》 唐·李洞
朝行丧名节,岳色惨天风。
待漏秋吟断,焚香夜直空。
骨寒依垄草,家尽逐边鸿。
一吊知音后,归来碎峄桐。 -
84.《开元寺楼看雨联句》 唐·陆龟蒙
海上风雨来,掀轰杂飞电。
登楼一凭槛,满眼蛟龙战。
——陆龟蒙
须臾造化惨,倏忽堪舆变。 -
85.《开元寺楼看雨联句》 唐·陆龟蒙
海上风雨来,掀轰杂飞电。
登楼一凭槛,满眼蛟龙战。
——陆龟蒙
须臾造化惨,倏忽堪舆变。 -
86.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
87.《奉和袭美二游诗·任诗》 唐·陆龟蒙
吴之辟疆园,在昔胜概敌。
前闻富修竹,后说纷怪石。
风烟惨无主,载祀将六百。
草色与行人,谁能问遗迹。 -
88.《登楼赋》 两汉·王粲
登兹楼以四望兮,聊暇日以销忧。
览斯宇之所处兮,实显敞而寡仇。
挟清漳之通浦兮, 倚曲沮之长洲。
背坟衍之广陆兮,临皋隰之沃流。 -
89.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
90.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
91.《东归在路率尔成咏》 隋代·孙万寿
学宦两无成,归心自不平。
故乡尚万里,山秋猿夜鸣。
人愁惨云色,客意惯风声。
羁恨虽多情,俱是一伤情。 -
92.《玉蝴蝶》 宋·李之仪
以三阕见寄,辄次其韵
坐久灯花开尽,暗惊风叶,初报霜寒。
冉冉年华催暮,颜色非丹。
搅回砀、蛩吟似织,留恨意、月彩如摊。 -
93.《吊严陵》 宋·李甲
蕙兰香泛,孤屿潮平,惊鸥散雪。
迤逦点破,澄江秋色。
瞑霭向敛,疏雨乍收,染出蓝峰千尺。
渔舍孤烟锁寒碛。 -
94.《临江山(秋夜怀人)》 宋·陈克
老屋风悲脱叶,枯城月破浮烟。
谁人惨惨把忧端。
蛮歌犯星起,重觉在天边。
秋色巧摧愁鬓,夜寒偏着诗肩。
不知桂影为谁圆。
何须照床里,终是一人眠。 -
95.《满江红·丁未九月南渡泊舟仪真江口作》 宋·赵鼎
惨结秋阴,西风送、霏霏雨湿。
凄望眼、征鸿几字,暮投沙碛。
试问乡关何处是,水云浩荡迷南北。
但一抹、寒青有无中,遥山色。 -
96.《玉蹀躞(从军过庐州作)》 宋·曹勋
红绿烟村惨淡,市井初经虏。
舍馆人家,凄凄但尘土。
依旧春色撩人,柳花飞处,犹听几声莺语。
黯无绪。 -
97.《丑奴儿(寄李德志)》 宋·王之望
去年池馆同君醉,正是花时。
隔院韶辉。
桃李欣欣、如与故人期。
相望两地今千里,还对芳菲。
春色分谁。
雨惨风愁、依旧可怜枝。 -
98.《念奴娇(别妓)》 宋·王之望
柳花飞絮,又还是、清明寂寞时节。
洞府人间嗟素手,今日匆匆分拆。
巧笑难成,含情谁解,顾影无颜色。
风流满面,却成春恨凄恻。 -
99.《丑奴儿(寄李德志)》 宋·王之望
去年池馆同君醉,正是花时。
隔院韶辉。
桃李欣欣、如与故人期。
相望两地今千里,还对芳菲。
春色分谁。
雨惨风愁、依旧可怜枝。 -
100.《念奴娇(别妓)》 宋·王之望
柳花飞絮,又还是、清明寂寞时节。
洞府人间嗟素手,今日匆匆分拆。
巧笑难成,含情谁解,顾影无颜色。
风流满面,却成春恨凄恻。