-
261.《凤栖梧》 宋·杜安世
闲上江楼初雨过。
满袖清风,微散谁知我。
莲脸佳人颜未破。
沙洲两两鸳鸯卧。
时有渔歌相应和。
叠秀危横,黛拨山千朵。
一片凄凉无计那。
离愁还有些些个。 -
262.《少年游》 宋·晏几道
雕梁燕去,裁诗寄远,庭院旧风流。
黄花醉了,碧梧题罢,闲卧对高秋。
繁云破后,分明素月,凉影挂金钩。
有人凝淡倚西楼。
新样两眉愁。 -
263.《虞美人》 宋·晏几道
一弦弹尽仙韶乐。
曾破千金学。
玉楼银烛夜深深。
愁见曲中双泪、落香襟。
从来不奈离声怨。
几度朱弦断。
未知谁解赏新音。
长是好风明月、暗知心。 -
264.《采桑子》 宋·晏几道
无端恼破桃源梦,明日青楼。
玉腻花柔。
不学行云易去留。
应嫌衫袖前香冷,重傍金虬。
歌扇风流。
遮尽归时翠黛愁。 -
265.《踏莎行》 宋·晏几道
宿雨收尘,朝霞破暝。
风光暗许花期定。
玉人呵手试妆时,粉香帘幕阴阴静。
斜雁朱弦,孤鸾绿镜。
伤春误了寻芳兴。
去年今日杏墙西,啼莺唤得闲愁醒。 -
266.《昭君怨·送别》 宋·苏轼
谁作桓伊三弄。
惊破绿窗幽梦。
新月与愁烟。
满江天。
欲去又还不去。
明日落花飞絮。
飞絮送行舟。
水东流。 -
267.《减字木兰花(雪词)》 宋·苏轼
云容皓白。
破晓玉英纷似织。
风力无端。
欲学杨花更耐寒。
相如未老。
梁苑犹能陪俊少。
莫惹闲愁。
且折江梅上小楼。 -
268.《南乡子·重九涵辉楼呈徐君猷》 宋·苏轼
霜降水痕收。
浅碧鳞鳞露远洲。
酒力渐消风力软,飕飕。
破帽多情却恋头。
佳节若为酬。
但把清尊断送秋。
万事到头都是梦,休休。
明日黄花蝶也愁。 -
269.《千秋岁(和人)》 宋·李之仪
中秋才过,又是重阳到。
露乍冷,寒将报。
绿香摧渚芰,黄密攒庭草。
人未老。 -
270.《踏莎行》 宋·李之仪
一别芳容,五经寒暑。
回文欲寄无鳞羽。
多情犹自梦中来,向人粉泪流如雨。
梦破南窗,愁肠万缕。
那听角动城头鼓。
人生弹指事成空,断魂惆怅无寻处。 -
271.《西江月(老夫既戒酒不饮,遇宴集,独醒其旁·坐客欲得小词,援笔为赋)》 宋·黄庭坚
断送一生惟有,破除万事无过。
远山横黛蘸秋波。
不饮旁人笑我。
花病等闲瘦弱,春愁没处遮拦。
杯行到手莫留残。
不道月斜人散。 -
272.《西江月》 宋·晁端礼
去路湘桃破萼,归时乳燕巢梁。
不成一事又还乡。
也是经春游荡。
香炉重燃鸂鶒,罗衾再拂鸳鸯。
今宵应解话愁肠。
指点尘生绣帐。 -
273.《一斛珠》 宋·晁端礼
伤春怀抱。
清明过后莺声老。
劝君莫向愁人道。
又被香轮,碾破青青草。
夜来风雨连清晓。
秋千院落无人到。
梦回酒醒愁多少。
犹赖春寒,未放花开了。 -
274.《上林春》 宋·晁端礼
相识来来,真个为伊,尽把精神役破。
谛殢性□,娇痴做处,双眉镇长愁销。
为伊恁地、便诸事、自来饶过。
暂时间未觑得,又早孜煎无那。 -
275.《醉蓬莱》 宋·晁端礼
向重门深闭,永夜孤眠,梦魂飞过。
梦里分明,共玉人双卧。
粉淡香浓,翠深红浅,是那回梳裹。
楚雨难成,巫云易散,依前惊破。 -
276.《梦杨州》 宋·秦观
晚云收。
正柳塘、烟雨初休。
燕子未归,恻恻轻寒如秋。
小阑外、东风软,透绣帏、花蜜香稠。 -
277.《满庭芳·咏茶》 宋·米芾
雅燕飞觞,清谈挥麈,使君高会群贤。
密云双凤,初破缕金团。
窗外炉烟自动,开瓶试、一品香泉。
轻涛起,香生玉乳,雪溅紫瓯圆。 -
278.《词笑令(②乐昌公主)》 宋·秦观
诗曰:金陵往昔帝王州。
乐昌主第最风流。
一朝隋兵到江上,共抱凄凄去国愁。
越公万骑鸣箫鼓。 -
279.《满庭芳》 宋·赵令
玉枕生凉,金缸传晓,败叶飞破清秋。
雨余翻浪,渺渺阻行舟。
暂系汀洲侧畔,风夜起、荻叶添愁。
银屏远,龙香渐尽,还是梦扬州。 -
280.《菩萨蛮(十一之九)》 宋·贺铸
芭蕉衬雨秋声动。
罗窗恼破鸳鸯梦。
愁倚□帘栊。
灯花落地红。
枕横衾浪拥。
好夜无人共。
莫道粉墙东。
蓬山千万里。