-
141.《秋日将离滑台酬所知二首》 唐·薛能
身起中宵骨亦惊,一分年少已无成。
松吹竹簟朝眠冷,雨湿蔬餐宿疾生。
僮汲野泉兼土味,马磨霜树作秋声。 -
142.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
143.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
144.《退居漫题七首》 唐·司空图
花缺伤难缀,莺喧奈细听。
惜春春已晚,珍重草青青。
堤柳自绵绵,幽人无恨牵。
只忧诗病发,莫寄校书笺。 -
145.《冬夕江上言事五首》 唐·罗邺
叶落才悲草又生,看看少壮是衰形。
关中秋雨书难到,江上春寒酒易醒。
多少系心身未达,寻思举目泪堪零。 -
146.《续古二十九首》 唐·陈陶
大尧登宝位,麟凤焕宸居。
海曲沾恩泽,还生比目鱼。
生值揖逊历,长歌东南春。
钓鳌年三十,未见天子巡。 -
147.《词笑令(⑩离魂记)》 宋·秦观
诗曰:深闺女儿娇复痴。
春愁春恨那复知。
舅兄唯有相拘意,暗想花心临别时。
离舟欲解春江暮。 -
148.《水调歌头》 宋·刘清夫
残腊卷愁去,春至莫间愁。
荣枯会有成说,无处著机谋。
身世石中敲火,富贵草头垂露,何用苦贪求。
三尺布衣剑,千载赤松游。 -
149.《啼鸟》 宋·欧阳修
我遭谗口身落此,每闻巧言宜可憎。
春到山城苦寂寞,把盏常恨无娉婷。
花开鸟语辄自醉,醉与花鸟为交朋。
花能嫣然顾我笑,鸟劝我饮非无情。
身闲酒美惜光景,惟恐鸟散花飘零。
可笑灵均楚泽畔,离骚憔悴愁独醒。 -
150.《满庭芳·山侗昔日》 元·马钰
山侗昔日,名利忙忙。
身如著箭香獐。
心似汤煎火炙,无暂清凉。
万般忧愁思虑,为儿孙、恼断肝肠。 -
151.《题太岳院壁》 宋·林焞
我来劝农值春雨,傍人笑我身蓝缕。
我身蓝缕分当然,唯有担夫愁艰阻。
汝担夫,听我语,桑麻谷粟生於土。 -
152.《金粟冢中秋日燕集》 明·顾德辉
绰山古佳城,左股接昆丘。
水作青龙来,九派盘遭周。
道人金粟冢,在彼山之幽。
团团青桂树,枝叶相蜷樛。 -
153.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
154.《陈节妇》 明·王祎
妾生南海涯,窈窕如秋花。
邻娃不识面,千里隔窗纱。
一朝嫁夫婿,共在桐城住,门前有舶船,便欲为商去。
欢好百年身,今年涉两春。 -
155.《醉歌行》 明·吴斌
登高取醉散我愁,倒卧城南百尺之酒楼。
出门但知行路苦,醉乡可以逍遥游。
君不能遗身天地上玉京,又不能荣名将相专金城。
徒将绿发染春雪,风尘羁绁终无成。 -
156.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
157.《寄衣曲》 宋·张耒
秋风西来入庭树,攀条正念征人苦。
空窗自织不敢任,鸣机愁寂如鸣橹。
练成欲裁新丝香,抱持含愁叔姑堂。
别来不见衣觉窄,试比小郎身更长。 -
158.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
159.《泾尉徐绛於其廨得鲁公破碑二十六字近又於碑》 宋·梅尧臣
颜公忠血化为碧,颜公奇笔留在石。
十存三四复不完,完者椎模少棱壁。
许昌断碣称最佳,已经田火侵钩画。
今复泾山好事人,别识偶得从粪砾。 -
160.《赠采访使合门穆舍人》 宋·王禹偁
经略十三州,东南帝不忧。
二年辞玉砌,几夜梦珠旒。
旌旆虽假适,江山是胜游。
风谣随处采,民瘼尽心求。