-
1.《风恶偶成二首》 宋·周弼
三日要行还止住,冷沙寒水暗消春。
一千四百芜湖路,怨雨愁风多少人。 -
2.《满江红·自豫章阻风吴城山作》 宋·张元干
春水迷天,桃花浪、几番风恶。
云乍起、远山遮尽,晚风还作。
绿卷芳洲生杜若。
数帆带雨烟中落。 -
3.《鹅湖口大风雨》 明·杨循吉
溪风恶如虎,力与林木斗。
其声一何猛,掩耳不敢受。
兼以疾雨至,昏黑迷白昼。
偶然在中途,非前亦非后。 -
4.《春风》 宋·梅尧臣
常愁春云低,谁料春风恶。
摇扇无定响,折干时闻落。
吹花拥细草,送两来高阁。
江燕倚身轻,逆飞前复却。 -
5.《霜天晓角(春愁)》 宋·刘子寰
横阴漠漠。
似觉罗衣薄。
正是海棠时候,纱窗外、东风恶。
惜春春寂寞。
寻花花冷落。
不会这些情味,元不是、念离索。 -
6.《山园杂咏》 宋·陆游
春光何止二分空,寒食都无数日中。
密叶成阴花寂寂,旧巢添土燕匆匆。
纸鸢收线愁风恶,秧马掀泥喜雨蒙。
堪叹今年衰更甚,苍颜纵醉不成红。 -
7.《钗头凤·红酥手》 宋·陆游
红酥手,黄縢酒,满城春色宫墙柳。
东风恶,欢情薄。
一怀愁绪,几年离索。
错、错、错。
春如旧,人空瘦,泪痕红浥鲛绡透。
桃花落,闲池阁。
山盟虽在,锦书难托。
莫、莫、莫! -
8.《醉落魄·正月二十日张园赏海棠作》 宋·管鉴
春阴漠漠。
海棠花底东风恶。
人情不似春情薄。
守定花枝,不放花零落。
绿尊细细供春酌。
酒醒无奈愁如昨。
殷勤待与东风约。
莫苦吹花,何似吹愁却。 -
9.《忆秦娥·秋萧索》 宋·黄机
秋萧索。
梧桐落尽西风恶。
西风恶。
数声新雁,数声残角。
离愁不管人飘泊。
年年孤负黄花约。
黄花约。
几重庭院,几重帘幕。 -
10.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。