-
101.《示村医》 宋·陆游
玉函肘後了无功,每寓奇方啸傲中。
衫袖翫橙清鼻观,枕囊贮菊愈头风。
新诗吟罢愁如洗,好景逢来病欲空。
却羡龙锺布裘客,埭西卖药到村东。 -
102.《独登东岩》 宋·陆游
早慕功名已绝痴,晚耽笔墨愈无奇。
牧羝未乳身先老,化鹤重归语更悲。
朋旧在亡成断梦,山河兴废入孤吹。
悠然独倚阑干笑,又过簪萸泛菊时。 -
103.《寄题吴斗南玩芳亭》 宋·陆游
北斗以南有吴侯,人物知非第二流。
读书不放一字过,闭户忽惊双鬓秋。
平生离骚读千遍,屈沱秭归要亲见。
归来落笔愈惊人,宋玉景差俱北面。 -
104.《孙彦古画风雨山水歌》 宋·张耒
山深岩高石壁青,白日忽变天晦冥。
黑风驱云走不停,惊电疾雨来如倾。
山前雨点大如手,山下水涌危槎横。
崩崖古树老有灵,吼怒直与风云争。 -
105.《次韵渊明饮酒诗:》 宋·张耒
我欲常饮酒,俗事苦夺之。
饮酒不得醉,何如未饮时。
颠倒众讥笑,佳处正在兹。
念此虽杜门,浊醪日常持。 -
106.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
公才如洪河,灌注天下半。
风日未尝撄,昼夜圣所叹。
名世二十年,穷无歌舞玩。
入宫又见妒,徒友飞鸟散。 -
107.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
元龙湖海二,毁誉略相半。
下床卧许君,上床自永叹。
丈夫属有念,人物非所玩。
坐令结欢客,化为烟雾散。 -
108.《送陈季常归洛》 宋·黄庭坚
人生俱行役,何能如聚鹿。
浮楂在江湖,邂逅一相触。
天边数年别,故人有陈叔。
谁云区区叶,车马肯来辱。 -
109.《送守哲归庐山》 宋·司马光
哲公金陵来,神韵自孤秀。
京华三十春,高节愈幽茂。
煊赫公卿门,道俗日奔走。
自非趣尚合,一息不相就。 -
110.《洛阳牡丹图》 宋·欧阳修
洛阳地脉花最宜,牡丹尤为天下奇。
我昔所记数十种,於今十年半忘之。
开图若见故人面,其间数种昔未窥。
客言近岁花特异,往往变出呈新枝。 -
111.《菱溪大石》 宋·欧阳修
新霜夜落秋水浅,有石露出寒溪垠。
苔昏土蚀禽鸟啄,出没溪水秋复春。
溪边老翁生长见,疑我来视何殷勤。
爱之远徙向幽谷,曳以三犊载两轮。 -
112.《和刘原父澄心纸》 宋·欧阳修
君不见曼卿子美真奇才,久已零落埋黄埃。
子美生穷死愈贵,残章断◇如琼瑰。
曼卿醉题红粉壁,壁粉已剥昏烟煤。
河倾昆仑势曲折,雪压太华高崔嵬。 -
113.《读蟠桃诗寄子美》 宋·欧阳修
韩孟於文词,两雄力相当。
篇章缀谈笑,雷电击幽荒。
众鸟谁敢和,鸣凤呼其凰。
孟穷苦累累,韩富浩穰穰。 -
114.《於刘功曹家见杨直讲女奴弹琵琶戏作呈圣俞》 宋·欧阳修
大弦声迟小弦促,十岁娇儿弹啄木。
啄木不啄新生枝,惟啄槎牙枯树腹。
花繁蔽日锁空园,树老参天杳深谷。
不见啄木鸟,但闻啄木声。 -
115.《次韵再作》 宋·欧阳修
吾年向世味薄,所好未衰惟饮茶。
建溪苦远虽不到,自少尝见闽人夸。
每嗤江浙凡茗草,丛生狼藉惟藏蛇。
岂如含膏入香作金饼,蜿蜒两龙戏以呀。 -
116.《沁园春·我善观梅》 宋·无名氏
我善观梅,识梅妙处,舍我其谁。
待裁冰翦雪,已无足道,凝酥弄粉,愈不为奇。
枉费心神,巡檐索笑,点检南枝并北枝。
梅应道,似这般题品,未是相知。 -
117.《合江亭》 宋·无名氏
□□□来□此州,□□偶到合江游。
□□雨过□□□,□□□□□□油。
韩愈诗奇封碧藓,朱陵洞古枕寒流。
肩舆归去日将暮,啼鸟一声山更幽。 -
118.《读永叔集古录目》 宋·梅尧臣
古史书不足,磨璞镌美辞。
周宣石鼓文已缺,秦政峄山字苦隳。
西汉都无半画在,黄初而上犹得窥。
下及隋唐莫可数,奇言伟迹恐所遗。 -
119.《胡公疏示祖择之卢氏石诗和之》 宋·梅尧臣
远州太守蓬山客,来过卢家寻怪石。
卢家百物今已空,唯石难移留旧迹。
埋没尚存三四分,雨淋日炙如皴皵。
太守恻然呼健儿,荷锄秉锸争来役。 -
120.《谢周同年通叟诗卷》 宋·晁说之
周郎既老曲不顾,自作吴音歌白苎。
二三名胜能知音,伧翁得之嗟已暮。
玩之在手一载读,愈见佳处心愈妒。
君乎瘖休无复鸣,我宜如许他宜虑。
乡曲豫章皆奇才,直上千尺已摧去。