-
1.《春意(一题作春怨)》 唐·孟浩然
佳人能画眉,妆罢出帘帷。
照水空自爱,折花将遗谁。
春情多艳逸,春意倍相思。
愁心极杨柳,一种乱如丝。 -
2.《春意(一题作春怨)》 唐·孟浩然
佳人能画眉,妆罢出帘帷。
照水空自爱,折花将遗谁。
春情多艳逸,春意倍相思。
愁心极杨柳,一种乱如丝。 -
3.《春意》 唐·孟浩然
一作春怨
佳人能画眉,妆罢出帘帏。
照水空自爱,折花将遗谁。
春情多艳逸,春意倍相思。
愁心极杨柳,一种乱如丝。 -
4.《遣意》 宋·释绍嵩
一生生计祗长贫,迹近群鸥意倍亲。
旧喜读书今懒读,寒灰枯木仅堪伦。 -
5.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
6.《山中与诸道友夜坐闻边防不宁因示同志》 唐·温庭筠
龙砂铁马犯烟尘,迹近群鸥意倍亲。
风卷蓬根屯戊己,月移松影守庚申。
韬钤岂足为经济,岩壑何尝是隐沦。
心许故人知此意,古来知者竟谁人。 -
7.《苦雨》 唐·元稹
江瘴气候恶,庭空田地芜。
烦昏一日内,阴暗三四殊。
巢燕污床席,苍蝇点肌肤。
不足生诟怒,但若寡欢娱。 -
8.《赠画士林尧卿》 宋·游彦举
古称名画顾丹青,遗迹远绍难其人。
迩来忽覩林尧卿,绘像工无殊绝伦。
解后俾尔写吾形,妙处一笔夺天真。
始知人杰间世生,何代无才充选抡。
待需飞诏来枫宸,凌烟特命书勋臣。
此时此意倍精神,宁复踆踆走路尘。 -
9.《杂题上元竹枝词三首》 明·王彦泓
风雨元宵意倍伤,画襜低拜扫晴娘。
若教扫得天边雨,为扫离人泪两行。 -
10.《和道粹春寒趋馆马上口占》 宋·司马光
残腊尚要春,清寒更著人。
雪华犹惜别,物意倍添新。
云压宫城重,风调玉漏匀。
行游宜结辔,九陌未多尘。