-
141.《复愁十二首》 唐·杜甫
人烟生处僻,虎迹过新蹄。
野鹘翻窥草,村船逆上溪。
钓艇收缗尽,昏鸦接翅归。
月生初学扇,云细不成衣。 -
142.《萧常侍瘿柏亭歌》 唐·卢纶
柏之异者山中灵,何人断绝为君亭。
云翻浪卷不可识,鸟兽成形花倒植。
莓苔旧点色尚青,霹雳残痕节犹黑。 -
143.《长歌行》 唐·刘复
淮南木落秋云飞,楚宫商歌今正悲。
青春白日不与我,当垆举酒劝君持。
出门驱驰四方事,徒用辛勤不得意。 -
144.《寄卢俨员外秋衣词》 唐·于鹄
寄远空以心,心诚亦难知。
箧中有秋帛,裁作远客衣。
缝制虽女功,尽度手自持。
容貌常目中,长短不复疑。 -
145.《寄卢俨员外秋衣词》 唐·于鹄
寄远空以心,心诚亦难知。
箧中有秋帛,裁作远客衣。
缝制虽女功,尽度手自持。
容貌常目中,长短不复疑。 -
146.《竹》 唐·朱放
青林何森然,沈沈独曙前。
出墙同淅沥,开户满婵娟。
箨卷初呈粉,苔侵乱上钱。
疏中思水过,深处若山连。 -
147.《送灵师》 唐·韩愈
佛法入中国,尔来六百年。
齐民逃赋役,高士著幽禅。
官吏不之制,纷纷听其然。
耕桑日失隶,朝署时遗贤。 -
148.《武陵书怀五十韵》 唐·刘禹锡
西汉开支郡,南朝号戚藩。
四封当列宿,百雉俯清沅。
高岸朝霞合,惊湍激箭奔。
积阴春暗度,将霁雾先昏。 -
149.《题韦少保静恭宅藏书洞》 唐·孟郊
高意合天制,自然状无穷。
仙华凝四时,玉藓生数峰。
书秘漆文字,匣藏金蛟龙。
闲为气候肃,开作云雨浓。
洞隐谅非久,岩梦诚必通。
将缀文士集,贯就真珠丛。 -
150.《奉报翰林张舍人见遗之诗》 唐·孟郊
百虫笑秋律,清削月夜闻。
晓棱视听微,风剪叶已纷。
君子鉴大雅,老人非俊群。
收拾古所弃,俯仰补空文。 -
151.《送淡公》 唐·孟郊
燕本冰雪骨,越淡莲花风。
五言双宝刀,联响高飞鸿。
翰苑钱舍人,诗韵铿雷公。
识本未识淡,仰咏嗟无穷。 -
152.《遣病十首》 唐·元稹
服药备江瘴,四年方一疠。
岂是药无功,伊予久留滞。
滞留人固薄,瘴久药难制。
去日良已甘,归途奈无际。 -
153.《题海图屏风(元和己丑年作)》 唐·白居易
海水无风时,波涛安悠悠。
鳞介无小大,遂性各沉浮。
突兀海底鳌,首冠三神丘。
钓网不能制,其来非一秋。 -
154.《子规》 唐·鲍溶
中林子规啼,云是古蜀帝。
蜀帝胡为鸟,惊急如罪戾。
一啼艳阳节,春色亦可替。
再啼孟夏林,密叶堪委翳。 -
155.《上翰林蒋防舍人》 唐·朱庆馀
清重可过知内制,从前礼绝外庭人。
看花在处多随驾,召宴无时不及旬。
马自赐来骑觉稳,诗缘得后意长新。
应怜独在文场久,十有馀年浪过春。 -
156.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
157.《感怀诗一首(时沧州用兵)》 唐·杜牧
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
158.《偶成转韵七十二句赠四同舍》 唐·李商隐
沛国东风吹大泽,蒲青柳碧春一色。
我来不见隆准人,沥酒空馀庙中客。
征东同舍鸳与鸾,酒酣劝我悬征鞍。 -
159.《送浙东王大夫》 唐·薛能
天爵擅忠贞,皇恩复宠荣。
远源过晋史,甲族本缑笙。
亚相兼尤美,周行历尽清。
制除天近晓,衙谢草初生。 -
160.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。