-
1.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
2.《一萼红(石屋探梅)》 宋·王沂孙
思飘飘。
拥仙姝独步,明月照苍翘。
花候犹迟,庭阴不扫,门掩山意萧条。
抱芳恨、佳人分薄,似未许、芳魄化春娇。 -
3.《九月八日登高作重九奇父赋三十韵与义拾余意》 宋·陈与义
九月风景好,节意满天涯。
书生尊所闻,登高乱城鸦。
虽无后乘丽,前驱载黄花。
两楼压波壮,众泽分夭斜。 -
4.《和令公问刘宾客归来称意无之作》 唐·白居易
水南秋一半,风景未萧条。
皂盖回沙苑,蓝舆上洛桥。
闲尝黄菊酒,醉唱紫芝谣。
称意那劳问,请钱不早朝。 -
5.《长安古意》 明·周是修
长安二月三月时,千门万户春风吹。
绮构瑶台高照耀,香车宝马并驱驰。
驱驰照耀皆豪贵,九棘三槐夹三市。
鼎食钟鸣将相家,朱帘绣柱王侯第。 -
6.《薛记室收过庄见寻率题古意以赠》 唐·王绩
伊昔逢丧乱,历数闰当馀。
豺狼塞衢路,桑梓成丘墟。
余及尔皆亡,东西各异居。
尔为背风鸟,我为涸辙鱼。 -
7.《古意》 唐·常建
牧马古道傍,道傍多古墓。
萧条愁杀人,蝉鸣白杨树。
回头望京邑,合沓生尘雾。
富贵安可常,归来保贞素。 -
8.《古意》 宋·李新
虎头自食肉,何在识一丁。
五言织巧诗,便叹当长城。
读书发早白,不读鬓晚青。
穷边物萧条,鸟雀下空庭。
虽亡好事者,勿废草玄经。 -
9.《正伏承泽深佥判学士贤友以正生朝宠贶佳篇辄》 宋·度正
特立谁能为道谋,千钧岂可委庸流。
正涂壅底如丛棘,此意萧条若缀旒。
指掌人归容景慕,传心书在正研求。
恭惟天道何由谬,服力田畴自有秋。 -
10.《寄奚元启顾文之二进士》 明·刘昌
天涯分手叹蹉跎,书剑功名近若何。
上苑啼莺春信早,楚江归梦月明多。
旧时诗社谁同饮,长日公庭客少过。
此意萧条总难写,东风肠断一悲歌。