-
341.《食虾蟆诗》 宋·郭印
虾蟆胡为亦水族,形貌百丑谁尔怜。
天阴雨湿得快意,鸣声呷呷何嚣喧。
才离泥淖矜跳踯,脚手那解高攀缘。
一时蛙蛤结俦侣,纡青拖紫纷骈阗。 -
342.《十一月四日陪诸公游神泉南山院二十韵》 宋·郭印
官閒访招提,偶作南山游。
门前乔木阴,苍藤挂髯虬。
野僧出迎我,貌古气且柔。
相将入壶中,水竹净双眸。 -
343.《依韵答胡直孺》 宋·李复
东蒙野老工何拙,刻楮三年不成叶。
迂途独往自名愚,举足常嫌投险捷。
忽然开口向时人,机士笑惊多脱颊。
半生长饿首慵回,厌见糟醨能腐胁。 -
344.《周巨寺》 宋·李复
长杨夹通津,修竹带北冈。
寻行不知远,时闻芝术香。
渡溪陟翠巘,松柏高苍苍。
木杪见栌檐,塔庙居上方。 -
345.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
346.《江亭醉后》 宋·李覯
平生尚倜傥,壮大苦摧折。
主人能结纳,佳境为铺设。
涉{左氵右皛}东江来,谽谺暮云裂。
倡女稍多艺,市酒且供啜。 -
347.《赠笔生杨日新》 宋·陆文圭
雪屋夜明寒,引纸一长吁。
贫无食肉相,颇悔身业儒。
晨出生谒人,被褐而长须。
颖脱殊不喜,文翰定自娱。 -
348.《自知》 宋·丘葵
古寺栖身又两期,西风吹我鬓成丝。
俗儿往往貌相敬,吾道悠悠心自如。
尽去皮毛方是学,若无情性定非诗。
可怜千载相传授,只为秦人煨炉余。 -
349.《游仙》 宋·释文珦
青峰万仞高,云路多盘纡。
松柏冬不凋,悬溜成石肤。
上有逍遥天,元心与道俱。
长揖谢尘凡,放情常晏如。 -
350.《颂证道歌·证道歌》 宋·释印肃
病遇医王争得瘥,卢医体貌殊严怪。
我见堂堂心胆惊,不领仙丹从此坏。 -
351.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
352.《寄崇寿怀长老歌》 宋·释重顯
寂住峰兮触星斗,寂住师兮古为道。
死中得活未轻酬,不许夜行投晓到。
蔼蔼声光一百年,吾其后兮吾其先。
振领提纲笑多事,掩扉塞路空依然。 -
353.《平皋木芙蓉千株烂然云锦醉行其中如游芙蓉城》 宋·舒岳祥
牡丹一名木芍药,拒霜也号木芙蓉。
好花名尽多重叠,不取枝同取貌同。
悲鸿一声天雨血,落霞万顷江饮虹。
水花已尽岸花出,千朵万朵能白红。 -
354.《送郑无忌南归》 宋·苏颂
我家本南闽,处世若羁寓。
侍亲从宦游,东西迁者屡。
因循历年载,未识南中路。
间岁至都城,始与里儒遇。 -
355.《次韵敖侄书怀》 宋·苏颂
传家累世奉遗经,窃禄清朝足代耕。
虽是丹心比葵藿,其如黧貌点冠缨。
时乎易失年加我,来者安知畏后生。
戒饬尔曹惟道术,逢辰须用佐安平。 -
356.《枯柏》 宋·王洋
斋前两柏树,其大皆十围。
我初营屋时,正与两柏期。
其一傍北亭,其一近南篱。
相去十步间,当夏无炎曦。 -
357.《梅花五首》 宋·杨公远
高标独立岁寒时,不受狂蜂浪蝶知。
树百千年枯更好,花三两点少为奇。
暗香疎影孤山句,却月凌风水部诗。
雇我对渠吟未稳,且将淡墨貌横枝。 -
358.《送行和杨廷秀韵》 宋·杨时
学粗知方始为人,敢崇文貌独真诚。
意虽阿世非忘世,志不谋身岂误身。
逐遇宽恩犹得禄,归冲腊雪自生春。
君诗正似秋风快,及我征帆故起苹。 -
359.《题王顺伯秘书所藏兰亭修禊帖》 宋·袁说友
永和九年暮春日,兰亭修禊群贤集。
含毫欲下意已先,媚日暄风佐摇笔。
当时一笔三百字,但说斯文感今昔。
谁知已作尤物看,流传人间天上得。 -
360.《赠江宰彦通》 宋·曾丰
富沙耆旧江先生,方册之中久闻名。
今识其子长安城,中年状貌老典刑。
居官不翅冰玉清,未尝一出清之声。
临事不翅水鉴明,未尝一示明之形。