-
141.《秋阴》 宋·李覯
一夜风声晓更狂,起来庭户顿凄凉。
不知红日在何处,时见黑云微有光。
天落不中兼雁影,露啼林罅带枫香。
愁人莫苦登高阁,说著江山已断肠。 -
142.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
玉壶著脚四围宽,妙处其中转侧看。
顾鉴功忘鼻孔直,津流识尽髑髅乾。
夜横河汉白,霜洗斗牛寒。
休去歇去,绝言绝虑。 -
143.《鲁直上东坡古风坡和之因次其韵》 宋·张九成
幽兰如君子,閒雅翰墨场。
春风晓畦暖,斜日半窗光。
竟夕澹相对,菲菲吐暗香。
掩关清杖屦,帘卷度修廊。 -
144.《己卯元旦和牧翁韵》 明·程嘉燧
不嫌朱户有蒿蓬,且喜阳和转谷中。
人语半空山殿晓,佛香匝地洞门风。
酒随天意留青缥,诗与春光斗碧红。
况值朋来好乘兴,肯因瀼滑限西东。