-
141.《拟齐梁体寄冯使君三首》 唐·贯休
庭鸟多好音,相呼灌木中。
竹房更何有,还如鸟巢空。
赖逢富人侯,真东晋谢公。
煌煌发令姿,珂珮鸣丁冬。 -
142.《上杜使君》 唐·贯休
为鱼须处海,为木须在岳。
一登君子堂,顿觉心寥廓。
右听青女镜,左听宣尼铎。
政术似蒲卢,诗情出冲漠。 -
143.《怀武昌栖一二首》 唐·贯休
常忆能吟一,房连古帝墟。
无端多忤物,唯我独知渠。
病愈囊空后,神清木落初。
只因烽火起,书札自兹疏。 -
144.《怀武昌栖一二首》 唐·贯休
常忆能吟一,房连古帝墟。
无端多忤物,唯我独知渠。
病愈囊空后,神清木落初。
只因烽火起,书札自兹疏。 -
145.《居南岳怀沈彬》 唐·栖蟾
石房开竹扉,茗外独支颐。
万木还无叶,百年能几时。
隔云闻狖过,截雨见虹垂。
因忆岳南客,晏眠吟好诗。 -
146.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
147.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
148.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
149.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
150.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
151.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
152.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
153.《月赋》 南北朝·谢庄
陈王初丧应、刘,端忧多暇。
绿苔生阁,芳尘凝榭。
悄焉疚怀,不怡中夜。
乃清兰路,肃桂苑,腾吹寒山,弭盖秋阪。 -
154.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
155.《赠妇诗三首》 两汉·秦嘉
秦嘉,字士会,陇西人也。
为郡上计。
其妻徐淑,寝疾还家,不获面别。
赠诗云尔。 -
156.《燕歌行二首·其一》 魏晋·曹丕
秋风萧瑟天气凉,草木摇落露为霜,群燕辞归鹄南翔。
(鹄南翔 一作 雁南翔)
念君客游思断肠,慊慊思归恋故乡,君何淹留寄他方?
贱妾茕茕守空房,忧来思君不敢忘,不觉泪下沾衣裳。 -
157.《美女篇》 魏晋·曹植
美女妖且闲,采桑歧路间。
柔条纷冉冉,叶落何翩翩。
攘袖见素手,皓腕约金环。
头上金爵钗,腰佩翠琅玕。 -
158.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
159.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
160.《瑞鹤仙(寿)》 宋·张元干
倚格天峻阁。
舞庭槐阴转,盆榴红烁。
香风泛帘幕。
拥霞裾琼珮,真珠璎珞。