-
41.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
42.《待漏院记》 宋·王禹偁
天道不言,而品物亨、岁功成者,何谓也?四时之吏,五行之佐,宣其气矣。
圣人不言而百姓亲、万邦宁者,何谓也?三公论道,六卿分职,张其教矣。
是知君逸于上,臣劳于下,法乎天也。
古之善相天下者,自咎、夔至房、魏,可数也,是不独有其德,亦皆务于勤耳,况夙兴夜寐,以事一人。 -
43.《乞校正陆贽奏议进御札子》 宋·苏轼
臣等猥以空疏,备员讲读。
圣明天纵,学问日新。
臣等才有限而道无穷,心欲言而口不逮,以此自愧,莫知所为。
窃谓人臣之纳忠,譬如医者之用药,药虽进于医手,方多传于古人。 -
44.《九怀》 两汉·王褒
匡机
极运兮不中,来将屈兮困穷。
余深愍兮惨怛,愿一列兮无从。
乘日月兮上征,顾游心兮鄗酆。 -
45.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。 -
46.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
47.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
48.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
49.《落花》 宋·宋祁
紫房丹萼旋辞春,素瑟悲多不忍闻。
暮雨便从巫峡散,馀香犹上魏台分。
魂销南浦波空绿,望绝长门日易曛。
翠被已空桃檝远,自今搔首更离群。 -
50.《读《贞观政要》》 清·乾隆
懿德嘉言在简编,忧勤想见廿三年。
烛情已自同悬镜,从谏端知胜转圜。
房杜有容能让直,魏王无事不绳愆。
高山景仰心何限,宇字香生翰墨筵。 -
51.《考校同文馆戏赠子方兼呈文潜》 宋·邓忠臣
五年坎壈哀南方,江湖魏阙两相忘。
洞萝岩桂搴孤芳,月潭风渚俦渔郎。
单阏孟夏草木长,望都楼观郁苍苍。
谁令焚芰辞楚狂,复来上君白玉堂。 -
52.《题汪水云诗卷》 宋·严日益
紫皇宫殿红云低,春归天上日欲西。
瑶池催花挝羯鼓,姚魏在香分雨露。
沉香亭北雉尾高,诗成先夺云锦袍。
纵横奏赋三千字,文采风流多意气。 -
53.《题阎立本十八学士图》 宋·郑昺
阎公十八学士图,当时妙笔分锱铢。
惜哉名姓不题别,但可以意推形模。
十二匹马一匹驴,五士无马应直庐。
五鞍施狨乃禁从,长孙房杜王魏徒。 -
54.《月下弹琴记集句诗(二十首)》 明·李桢
云想衣裳花想容,青春已过乱离中。
功名富贵若长在,得丧悲欢尽是空。
窗里日光飞野马,岩前树色隐房栊。
身无彩凤双飞翼,油璧香车不再逢。 -
55.《蒜山松林中可卜居余欲僦其地地属金山故作此》 宋·苏轼
魏王大瓠无人识,种成何翅实五石。
不辞破作两大樽,只忧水浅江湖窄。
我材aa18落本无用,虚名惊世终何益。
东方先生好自誉,伯夷子路并为一。 -
56.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
险绝朝鲜国,微茫海四环。
帝于焉驻跸,人以此名山。
虏讋天威近,师行雪浪间。
车旗临鸟道,草木识龙颜。
露布虬须喜,饶歌鸭绿还。
可怜房与魏,扈从不随班。 -
57.《水心先生为赵振文作马塍歌次韵》 宋·刘克庄
洛阳牡丹隔万里,棘荒姚魏扶不起。
马塍近在杭州陌,野人只向诗中识。
匀朱傅粉初窥墙,海棠为屋辛夷房。
千林春色已呈露,一株国艳犹閟藏。 -
58.《恭和御制赐史浩古诗》 宋·周必大
粤从三代还,岁月过千{左礻右冀}。
时岂无贤君,道未契寰旨。
煌煌唐太宗,勋业在所喜。
寇攘既扫除,蛮貊毕至止。 -
59.《咏园花诗》 南北朝·庾信
暂往春园傍。
聊过看果行。
枝繁类金谷。
花杂映河阳。
自红无假染。
真白不须妆。
燕送归菱井。
蜂衔上蜜房。
非是金炉气。
何关柏殿香。
裛衣偏定好。
应持奉魏王。 -
60.《宣城书怀》 宋·朱翌
高爽清凉郡,登临佳丽都。
上连三蜀重,旁挟两淮趋。
天分光牛斗,溪行走舳舻。
新林天际浦,青草柳边湖。