-
21.《谪南海过始兴广胜寺果上人房(一作过韶州广界寺)》 唐·房融
零落嗟残命,萧条托胜因。
方烧三界火,遽洗六情尘。
隔岭天花发,凌空月殿新。
谁令乡国梦,终此学分身。 -
22.《故太子太师徐公挽歌四首》 唐·王维
功德冠群英,弥纶有大名。
轩皇用风后,傅说是星精。
就第优遗老,来朝诏不名。
留侯常辟谷,何苦不长生。 -
23.《寄王长史》 唐·祖咏
汝颍俱宿好,往来托层峦。
终日何寂寞,绕篱生蕙兰。 -
24.《题冤句宋少府厅留别》 唐·刘长卿
宋侯人之秀,独步南曹吏。
世上无此才,天生一公器。
尚甘黄绶屈,未适青云意。
洞澈万顷陂,昂藏千里骥。 -
25.《题冤句宋少府厅留别》 唐·刘长卿
宋侯人之秀,独步南曹吏。
世上无此才,天生一公器。
尚甘黄绶屈,未适青云意。
洞澈万顷陂,昂藏千里骥。 -
26.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
27.《博平郑太守自庐山千里相寻入江夏北市门见访…立马赠别》 唐·李白
大梁贵公子,气盖苍梧云。
若无三千客,谁道信陵君。
救赵复存魏,英威天下闻。
邯郸能屈节,访博从毛薛。 -
28.《博平郑太守自庐山千里相寻入江夏北市门见访…立马赠别》 唐·李白
大梁贵公子,气盖苍梧云。
若无三千客,谁道信陵君。
救赵复存魏,英威天下闻。
邯郸能屈节,访博从毛薛。 -
29.《禅房怀友人岑伦》 唐·李白
婵娟罗浮月,摇艳桂水云。
美人竟独往,而我安得群。
一朝语笑隔,万里欢情分。
沉吟彩霞没,梦寐群芳歇。 -
30.《酬崔五郎中》 唐·李白
朔云横高天,万里起秋色。
壮士心飞扬,落日空叹息。
长啸出原野,凛然寒风生。
幸遭圣明时,功业犹未成。 -
31.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
32.《避地司空原言怀》 唐·李白
南风昔不竞,豪圣思经纶。
刘琨与祖逖,起舞鸡鸣晨。
虽有匡济心,终为乐祸人。
我则异于是,潜光皖水滨。 -
33.《题嵩山逸人元丹丘山居》 唐·李白
家本紫云山,道风未沦落。
沉怀丹丘志,冲赏归寂寞。
朅来游闽荒,扪涉穷禹凿。
夤缘泛潮海,偃蹇陟庐霍。 -
34.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
35.《酬庞十兵曹》 唐·高适
忆昔游京华,自言生羽翼。
怀书访知己,末路空相识。
许国不成名,还家有惭色。
托身从畎亩,浪迹初自得。 -
36.《酬别薛三、蔡大,留简韩十四主簿》 唐·高适
迢递辞京华,辛勤异乡县。
登高俯沧海,回首泪如霰。
同人久离别,失路还相见。
薛侯怀直道,德业应时选。 -
37.《乾元中寓居同谷县,作歌七首》 唐·杜甫
有客有客字子美,白头乱发垂过耳。
岁拾橡栗随狙公,天寒日暮山谷里。
中原无书归不得,手脚冻皴皮肉死。 -
38.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。 -
39.《咏怀二首》 唐·杜甫
人生贵是男,丈夫重天机。
未达善一身,得志行所为。
嗟余竟轗轲,将老逢艰危。
胡雏逼神器,逆节同所归。 -
40.《次空灵岸》 唐·杜甫
沄沄逆素浪,落落展清眺。
幸有舟楫迟,得尽所历妙。
空灵霞石峻,枫栝隐奔峭。
青春犹无私,白日亦偏照。