-
121.《眉州禅僧一首》 宋·苏籀
吴蜀跨万里,余老师非壮。
勉哉令修行,手书劳四枉。
性命吾基本,权谲初不尚。
萧条寂寞中,咄咄祛碍障。 -
122.《冻雨一首》 宋·苏籀
淋淋冻雨滴春朝,正月寒威倍凓憀。
汩淖不甘劳皁隶,执舆岂必胜刍荛。
素餐致寇思长策,失业疲氓想易招。
驯伏强豪苏馁乏,济时筹略直须超。 -
123.《勉旃一首》 宋·苏籀
归一岂应针以返,要言湛谛滓淤淘。
大知直截揣摩渐,积执冥迷厌离劳。
目睫古人曾致论,根尘当念勿喧嚣。
主张名教殚才智,王霸蟠煎火上膏。 -
124.《郑倅是岁七月同游和余韵复和酬之》 宋·孙应时
高人遗世纷,山水好常酷。
监州当暑来,风露劳栉沐。
千里生清凉,万象入睐瞩。
公余事幽讨,驾言访容谷。 -
125.《五老峰》 宋·王洋
已作人间瑞,飞空老尚豪。
执分方岳重,名列纬星高。
月夜霜添发,花晨露染袍。
此翁无奈事,占咏亦徒劳。 -
126.《送孙莘老移知南京》 宋·曾丰
稚年曾未睹风标,瀚海初闻拔俊髦。
国子先生曾并席,蓬莱学士看挥毫。
量涵万顷沧溟阔,气吐千寻太华高。
述性妙思穷孔孟,指南余藻屈雄褒。