-
1.《扬雄》 宋·王安石
孔孟如日月,委蛇在苍旻。
光明所照耀,万物成冬春。
扬子出其後,仰攀忘贱贫。
衣冠渺尘土,文字烂星辰。 -
2.《扬子二首》 宋·王安石
儒者陵夷此道穷,千秋止有一扬雄。
当时荐口终虚语,赋拟相如却未工。 -
3.《扬雄二首》 宋·王安石
子云平生人莫知,知者乃独称其辞。
今尊子云者皆是,得子云心亦无几。
圣贤树立自有师,人知不知无以为。
俗人贱今常贵古,子云今存谁女数。 -
4.《客盂,盂有问余于右元者,右元占韵复之,阿好过情,遂如韵自遣》 清·傅山
扬雄拟我槐非伦,况复无才撰《美新》。
什一懒营虚笑鬼,寻常守辱失钱神。
生憎褚彦兴齐国,喜道陶潜是晋人。
破衲黄冠犹末死,还因邻里问僧珍。 -
5.《答书》 宋·宋祁
乐乐馀病骨,踽踽本孤臣。
夷饿怀餐粟,轲居忆徙邻。
旧围宽肋带,镵刻暗书筠。
亲见扬雄者,容仪不动人。 -
6.《次韵郭帅和杨使者张茶马溪庄诗》 宋·晁说之
溪庄吟兴浩如神,不似逢时富贵身。
云外黄羊眠竹影,月中赤鲤戏河滨。
扬雄奇字情宜密,张令清谈分自亲。
顾我婆娑徒怅望,柴车霜雪未堪巾。 -
7.《送孟东野序》 唐·韩愈
大凡物不得其平则鸣:草木之无声,风挠之鸣。
水之无声,风荡之鸣。
其跃也,或激之;其趋也,或梗之;其沸也,或炙之。
金石之无声,或击之鸣。 -
8.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
9.《元佑癸酉秋九月蒙恩补郡维扬十一月到治莅事》 宋·苏颂
维扬禹九州,淮南唐四镇。
地据江海冲,星占楚吴分。
五季剧荒扰,我朝夷僭闰。
督府时称雄,守帅选常遴。 -
10.《读徂徕集》 宋·欧阳修
徂徕鲁东山,石子居山阿。
鲁人之所瞻,子与山嵯峨。
今子其死矣,东山复谁过。
精魄已埋没,文章岂能磨。