-
1.《折杨柳/和练秀才杨柳》 唐·杨巨源
水边杨柳曲尘丝,立马烦君折一枝。
惟有春风最相惜,殷勤更向手中吹。 -
2.《离亭赋得折杨柳二首》 唐·李商隐
暂凭尊酒送无憀,莫损愁眉与细腰。
人世死前唯有别,春风争拟惜长条。
含烟惹雾每依依,万绪千条拂落晖。
为报行人休折尽,半留相送半迎归。 -
3.《折杨柳歌辞五首》 南北朝·佚名
上马不捉鞭,反折杨柳枝。
蹀座吹长笛,愁杀行客儿。
腹中愁不乐,愿作郎马鞭。
出入擐郎臂,蹀座郎膝边。 -
4.《折杨柳》 唐·李白
垂杨拂绿水,摇艳东风年。
花明玉关雪,叶暖金窗烟。
美人结长想,对此心凄然。
攀条折春色,远寄龙庭前。 -
5.《折杨柳(一作折杨柳送别)》 唐·李端
东城攀柳叶,柳叶低着草。
少壮莫轻年,轻年有衰老。
柳发遍川冈,登高堪断肠。
雨烟轻漠漠,何树近君乡。 -
6.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·孟郊
杨柳多短枝,短枝多别离。
赠远累攀折,柔条安得垂。
青春有定节,离别无定时。
但恐人别促,不怨来迟迟。 -
7.《折杨柳》 唐·孟郊
杨柳多短枝,短枝多别离。
赠远屡攀折,柔条安得垂。
青春有定节,离别无定时。
但恐人别促,不怨来迟迟。 -
8.《折杨柳》 宋·王铚
手拗杨柳赠行人,情条恨叶江南春。
朦胧疏烟湿芳草,摇落微风生白苹。
长亭短亭锁离魂,古情不尽今情新。
一声骊歌几声哭,行人去后春江绿。 -
9.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·乔知之
可怜濯濯春杨柳,攀折将来就纤手。
妾容与此同盛衰,何必君恩独能久。 -
10.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·韦承庆
万里边城地,三春杨柳节。
叶似镜中眉,花如关外雪。
征人远乡思,倡妇高楼别。
不忍掷年华,含情寄攀折。 -
11.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·张祜
红粉青楼曙,垂杨仲月春。
怀君重攀折,非妾妒腰身。
舞带萦丝断,娇娥向叶嚬。
横吹凡几曲,独自最愁人。 -
12.《横吹曲辞·折杨柳》 唐·李端
东城攀柳叶,柳叶低著草。
少壮莫轻年,轻年有人老。
柳发遍川岗,登高堪断肠。
雨烟轻漠漠,何树近君乡。 -
13.《折杨柳》 唐·卢照邻
倡楼启曙扉,杨柳正依依。
莺啼知岁隔,条变识春归。
露叶凝愁黛,风花乱舞衣。
攀折聊将寄,军中音信稀。 -
14.《折杨柳》 唐·韦承庆
万里边城地,三春杨柳节。
叶似镜中眉,花如关外雪。
征人远乡思,倡妇高楼别。
不忍掷年华,含情寄攀折。 -
15.《折杨柳》 唐·张九龄
纤纤折杨柳,持此寄情人。
一枝何足贵,怜是故园春。
迟景那能久,芳菲不及新。
更愁征戍客,容鬓老边尘。 -
16.《折杨柳》 唐·乔知之
可怜濯濯春杨柳,攀折将来就纤手。
妾容与此同盛衰,何必君恩能独久。 -
17.《折杨枝》 唐·刘方平
官渡初杨柳,风来亦动摇。
武昌行路好,应为最长条。
叶映黄鹂夕,花繁白雪朝。
年年攀折意,流恨入纤腰。 -
18.《折杨柳》 唐·张祜
红粉青楼曙,垂杨仲月春。
怀君重攀折,非妾妒腰身。
舞带萦丝断,娇娥向叶嚬。
横吹凡几曲,独自最愁人。 -
19.《折杨柳》 唐·张祜
红粉青楼曙,垂杨仲月春。
怀君重攀折,非妾妒腰身。
舞带萦丝断,娇娥向叶嚬。
横吹凡几曲,独自最愁人。 -
20.《折杨柳枝二首》 唐·张祜
莫折宫前杨柳枝,玄宗曾向笛中吹。
伤心日暮烟霞起,无限春愁生翠眉。
凝碧池边敛翠眉,景阳楼下绾青丝。
那胜妃子朝元阁,玉手和烟弄一枝。