-
1.《春日访客于逆旅及郊寺感而有赋》 宋·陆游
底事经年客帝乡,风光淡沱日初长。
野歌作气老犹壮,花气撩人醒亦狂。
店壁拂麈寻旧字,寺楼极目送斜阳。
告归不过残春事,杜曲桑麻亦未荒。 -
2.《大寒》 宋·陆游
大寒雪未消,闭户不能出,可怜切云冠,局此容膝室。
吾车适已悬,吾驭久罢叱,拂麈取一编,相对辄终日。
亡羊戒多岐,学道当致一,信能宗阙里,百氏端可黜。
为山傥勿休,会见高崒嵂。
颓龄虽已迫,孺子有美质。 -
3.《和李文伯暑时五首之麈尾》 宋·黄庭坚
麈髦副白玉,挥弄柔毵毵。
不独效击拂,与君为指南。
诸生临广坐,辩口剧春蚕。
此物为解纷,吾常见不谈。 -
4.《和许觉民麈尾筇竹杖》 宋·郭印
拂秽清尘志自殊,斯文危弱更当扶。
嘉言亹亹手尝御,高步徐徐身与俱。
驱犊几曾遭戏笑,化龙应亦在斯须。
龟毛兔角人人用,莫道吾家此物无。 -
5.《棕拂》 宋·郭印
一色棕榈造,收成掌握中。
青蝇应退舍,白鸟敢争雄。
便作龟毛用,宁殊麈尾功。
世情分美丑,达者自圆通。 -
6.《题卢道士房》 唐·李颀
秋砧响落木,共坐茅君家。
惟见两童子,林前汲井华。
空坛静白日,神鼎飞丹砂。
麈尾拂霜草,金铃摇霁霞。
上章人世隔,看弈桐阴斜。
稽首问仙要,黄精堪饵花。 -
7.《赠僧崖公》 唐·李白
昔在朗陵东,学禅白眉空。
大地了镜彻,回旋寄轮风。
揽彼造化力,持为我神通。
晚谒泰山君,亲见日没云。 -
8.《同河南李少尹毕员外宅夜饮时洛阳告捷遂作春酒歌》 唐·高适
故人美酒胜浊醪,故人清词合风骚。
长歌满酌惟吾曹,高谈正可挥麈毛。
半醉忽然持蟹螯,洛阳告捷倾前后。 -
9.《题卢道士房》 唐·顾况
秋砧响落木,共坐茅君家。
唯见两童子,门外汲井花。
空坛静白日,神鼎飞丹砂。
麈尾拂霜草,金铃摇霁霞。
上章尘世隔,看弈桐阴斜。
稽首问仙要,黄精堪饵花。 -
10.《送李策秀才还湖南,因寄幕中亲故兼简衡州吕八郎中》 唐·刘禹锡
深春风日净,昼长幽鸟鸣。
仆夫前致词,门有白面生。
摄衣相问讯,解带坐南荣。
端志见眉睫,苦言发精诚。 -
11.《斋居偶作》 唐·白居易
童子装炉火,行添一炷香。
老翁持麈尾,坐拂半张床。
卷缦看天色,移斋近日阳。
甘鲜新饼果,稳暖旧衣裳。 -
12.《斋居偶作》 唐·白居易
童子装炉火,行添一炷香。
老翁持麈尾,坐拂半张床。
卷缦看天色,移斋近日阳。
甘鲜新饼果,稳暖旧衣裳。 -
13.《赠圆上人》 唐·贾岛
诵经千纸得为僧,麈尾持行不拂蝇。
古塔月高闻咒水,新坛日午见烧灯。
一双童子浇红药,百八真珠贯彩绳。
且说近来心里事,仇雠相对似亲朋。 -
14.《迁村居二首》 唐·李洞
移居入村宇,树阙见城隍。
云水虽堪画,恩私不可忘。
猿涎滴鹤氅,麈尾拂僧床。
弃逐随樵牧,何由报稻粱。 -
15.《送常清上人还舒州》 唐·皎然
灊人思尔法,楚信有回船。
估客亲宵语,闲鸥偶昼禅。
经声含石潋,麈尾拂江烟。
常说归山意,诛茅庐霍前。 -
16.《观裴秀才松石障歌》 唐·皎然
谁工此松唯拂墨,巧思丹青营不得。
初写松梢风正生,此中势与真松争。
高柯细叶动飒飒,乍听幽飗如有声。 -
17.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
18.《沁园春(寿游侍郎)》 宋·陈若水
某恭审某官受天异禀,间世笃生。
光辅三朝,伟甚忠清之节;退发一壑,粹然恬淡之风。
帝眷耆英,神绥福祉。
某不量寸朽,切庇万间。 -
19.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
20.《中斋归自海上见访》 宋·刘应凤
拂石为床席白云,鲸鱼背上有归人。
谏书檄草俱成血,野服黄冠再见身。
麈尾悲酸浑欲死,灯前潇洒俨如神。
更阑万籁收沉尽,地阔天高两主宾。