-
101.《木兰花慢(次岳总干韵)》 宋·黄机
叹镜中白发,元不向、酒边栽。
奈诗习未除,客愁易感,剩要安排。
浮名任他有命,怕青山、颇怪不归来。
出屋长松招鹤,绕渠流水行杯。 -
102.《木兰花慢(次岳总干韵)》 宋·黄机
问功名何处,算只合、付悠悠。
怕僮仆揶揄,长年为客,楚尾吴头。
春来故园渐好,似不应、不醉把春休。
剩买蒌蒿荻笋,河豚已上渔舟。 -
103.《瑞龙吟(和王圣与寿韵)》 宋·刘辰翁
老人语。
曾见昨日开炉,坠天花否。
生年不合荒荒,枯根薄命,婵娟误汝。
那知许。 -
104.《玉楼春(泛北湖次唐教授韵)》 宋·张孝忠
绿波春早青烟暮。
翠幕船如天上去。
深杯蜀酒醉贤人,隔岸幽花怜静女。
浮云散乱流萍聚。
恨满韩张离合处。
欲招骑龙帝乡人,来咏叉鱼春岸句。 -
105.《沁园春》 宋·王迈
老先生独以身免。
贤者之不出如此。
杨龟山层出,不合又去,未几又出。
靖康之变,以谏识大夫从驾入金营。 -
106.《莺啼序(有感)》 宋·赵文
秋风又吹华发,怪流光暗度,最可恨、木落山空,故国芳草何处。
看前古、兴亡堕泪,谁知历历今如古。
听吴儿唱彻,庭花又翻新谱。
肠断江南,庚信最苦,有何人共赋。 -
107.《莺啼序(有感)》 宋·赵文
秋风又吹华发,怪流光暗度,最可恨、木落山空,故国芳草何处。
看前古、兴亡堕泪,谁知历历今如古。
听吴儿唱彻,庭花又翻新谱。
肠断江南,庚信最苦,有何人共赋。 -
108.《柳梢青》 宋·张任国
挂起招牌。
一声喝采,旧店新开。
熟事孩儿,家怀老子,毕竟招财。
当初合下安排。
又不豪门买呆。
自古道、正身替代,见任添差。 -
109.《黄河行》 元·贡泰父
黄河水,水阔无边深无底,其来不知几千里。
或云昆仑之山出西纪,元气融结自兹始。
地维崩兮天柱折,于是横奔逆激日夜流不已。
九功歌成四载止,黄熊化作苍龙尾。 -
110.《蝶恋花·春江暖涨桃花水》 宋·顾德辉
陈浩然招游观音山,宴张氏楼。
徐姬楚兰佐酒,以琵琶度曲。
郯云台为之心醉。
口占戏之。 -
111.《游侠列传序》 两汉·司马迁
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
”二者皆讥,而学士多称于世云。
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。 -
112.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
113.《尚德缓刑书》 两汉·路温舒
汉昭帝逝世,昌邑王刘贺被废黜,汉宣帝刘询刚刚登上皇位。
路温舒呈上奏书,奏书说:昭帝崩,昌邑王贺废,宣帝初即位,路温舒上书,言宜尚德缓刑。
其辞曰:“臣闻齐有无知之祸,而桓公以兴;晋有骊姬之难,而文公用伯。
近世赵王不终,诸吕作乱,而孝文为太宗。 -
114.《放鹤亭记》 宋·苏轼
熙宁十年秋,彭城大水。
云龙山人张君之草堂,水及其半扉。
明年春,水落,迁于故居之东,东山之麓。
升高而望,得异境焉,作亭于其上。 -
115.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
116.《捣衣诗》 南北朝·柳恽
孤衾引思绪。
独枕怆忧端。
深庭秋草绿。
高门白露寒。 -
117.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
118.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。 -
119.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
120.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。