-
201.《寄孟协律》 唐·贾岛
我有吊古泣,不泣向路岐。
挥泪洒暮天,滴著桂树枝。
别后冬节至,离心北风吹。
坐孤雪扉夕,泉落石桥时。
不惊猛虎啸,难辱君子词。
欲酬空觉老,无以堪远持。
岧峣倚角窗,王屋悬清思。 -
202.《过孔北海墓二十韵》 唐·温庭筠
抚事如神遇,临风独涕零。
墓平春草绿,碑折古苔青。
珪玉埋英气,山河孕炳灵。
发言惊辨囿,撝翰动文星。 -
203.《过孔北海墓二十韵》 唐·温庭筠
抚事如神遇,临风独涕零。
墓平春草绿,碑折古苔青。
珪玉埋英气,山河孕炳灵。
发言惊辨囿,撝翰动文星。 -
204.《寄岳州李外郎远》 唐·温庭筠
含蘋不语坐持颐,天远楼高宋玉悲。
湖上残棋人散后,岳阳微雨鸟来迟。
早梅犹得回歌扇,春水还应理钓丝。
独有袁宏正憔悴,一樽惆怅落花时。 -
205.《题栖云寺立上人院》 唐·李频
是法从生有,修持历劫尘。
独居岩下室,长似定中身。
树老风终夜,山寒雪见春。
不知诸祖后,传印是何人。 -
206.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
207.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
208.《太湖诗·入林屋洞》 唐·皮日休
斋心已三日,筋骨如烟轻。
腰下佩金兽,手中持火铃。
幽塘四百里,中有日月精。
连亘三十六,各各为玉京。 -
209.《谏议以罢郡将归以六韵赐示,因伫酬献》 唐·皮日休
欲下持衡诏,先容解印归。
露浓春后泽,霜薄霁来威。
旧化堪治疾,馀恩可疗饥。
隔花攀去棹,穿柳挽行衣。
佐理能无取,酬知力甚微。
空将千感泪,异日拜黄扉。 -
210.《开元寺佛钵诗》 唐·皮日休
帝青石作绿冰姿,曾得金人手自持。
拘律树边斋散后,提罗花下洗来时。
乳麋味断中天觉,麦麨香消大劫知。
从此共君新顶戴,斜风应不等闲吹。 -
211.《奉和鲁望晓起回文》 唐·皮日休
孤烟晓起初原曲,碎树微分半浪中。
湖后钓筒移夜雨,竹傍眠几侧晨风。
图梅带润轻沾墨,画藓经蒸半失红。
无事有杯持永日,共君惟好隐墙东。 -
212.《奉和袭美太湖诗二十首·石板》 唐·陆龟蒙
一片倒山屏,何时隳洞门。
屹然空阔中,万古波涛痕。
我意上帝命,持来压泉源。
恐为庚辰官,囚怪力所掀。 -
213.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
214.《寄于少监》 唐·方干
修持清苦振佳声,众鸟那知一鹗情。
蹑履三千皆后学,抟风九万即前程。
名将日月同时朽,身是山河应数生。
从此云泥更悬阔,渔翁不合见公卿。 -
215.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
216.《无题》 唐·韩偓
小槛移灯灺,空房锁隙尘。
额波风尽日,帘影月侵晨。
香辣更衣后,钗梁拢鬓新。
吉音闻诡计,醉语近天真。 -
217.《答门生王涣李德邻赵光胤王拯长句(一作裴贽诗)》 唐·孙偓
谬持文柄得时贤,粉署清华次第迁。
昔岁策名皆健笔,今朝称职并同年。
各怀器业宁推让,俱上青霄肯后先。
何事老夫犹赋咏,欲将酬和永留传。 -
218.《答王涣(一作孙偓诗)》 唐·裴贽
谬持文柄得时贤,粉署清华次第迁。
昔岁策名皆健笔,今朝称职并同年。
各怀器业宁推让,俱上青霄肯后先。
何事老夫犹赋咏,欲将酬和永留传。 -
219.《惆怅诗十二首》 唐·王涣
八蚕薄絮鸳鸯绮,半夜佳期并枕眠。
钟动红娘唤归去,对人匀泪拾金钿。
李夫人病已经秋,汉武看来不举头。
得所浓华销歇尽,楚魂湘血一生休。 -
220.《送人宰吴县》 唐·杜荀鹤
海涨兵荒后,为官合动情。
字人无异术,至论不如清。
草履随船卖,绫梭隔水鸣。
唯持古人意,千里赠君行。