-
481.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
共信孤峰顶,霜牙咬菜根。
一身尘不染,千古道长存。
石竹闲眠鹿,岩松冷挂猿。
我行荒草里,汝又入荒村。 -
482.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
没弦琴,有遗音。
调高流水,声振缁林。
碧眼黄头争品弄,无端花擘祖师心。
瑞岩素非妙手,效颦弹一曲看。
叮当叮当,绝听子期迷节奏,和云高挂古松阴。 -
483.《深居》 宋·释文珦
湖海同流尽,深居独系匏。
已全忘疏钞,变不事推敲。
水石为清供,烟霞作澹交。
随行一枝锡,高挂在松梢。 -
484.《怀溪云壑》 宋·释文珦
夜深台殿闭,空室自安禅。
松顶挂寒月,竹根鸣暗泉。
理方因静胜,道不在言传。
溪友同知此,今居何处边。 -
485.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
石上足蟠,人间念乾。
秋生眼角,喜入眉端。
丘壑之身心磈磊,丛林之肝胆衰残。
澗月依稀,夜霜濯磨而气韵清白;岩松偃蹇, -
486.《即觉庵子中居士来访妙峰之西既去作六言五首》 宋·释正觉
梦晓寒松挂月,心秋古井含津。
至道百家合辙,同风千里成邻。 -
487.《鉴维那求月堂颂》 宋·释正觉
桂毂谁将玉斧修,风帘收卷许相留。
虚明窗户不知夜,清白身心长濯秋。
鹤梦巢寒松挂壁,鱼惊波动水浮钩。
胡床瘦坐摇香篆,净照壶中一默游。 -
488.《礼四祖大医禅师塔》 宋·释正觉
祖道已传,黄梅妙龄。
幻泡忽灭,白净无形。
真相堂堂照膏火,教音默默鸣风铃。
老松挂月寒方夜,冻鹤巢云梦未醒。 -
489.《送渊上人》 宋·释正觉
朱丝不用挂烧桐,一曲新丰为送公。
后夜老松风籁静,皋禽不见月巢空。 -
490.《丙子九月陈村避地三绝》 宋·舒岳祥
盘盘幽谷造云峰,应有逃秦隐此中。
行到半山奇绝事,白鷳如练挂青松。 -
491.《寄眠云处士》 宋·宋无
闻说华阳洞,人间第八天。
茅君旌屡降,弘景驾常延。
地吐黄金气,潭流碧玉泉。
神丹光夜发,朱草叶春妍。 -
492.《西湖酒家壁尽枯木》 宋·宋无
衡岳乔松道途远,成都古柏山川隔。
忽惊老村剌眼来,疑是颓崖压东壁。
拗怒风雷龙虎气,盘摺造化乾坤力。
阴连沧海一片秋,秀夺西湖两峰色。 -
493.《次韵蒋颖叔金部游介亭望湖山二十四韵》 宋·苏颂
我昨来馀杭,孟陬值杓建。
春色正融怡,皇华纡睠眄。
言此佳山水,巧丽极怪变。
有如画屏风,罗列围四面。 -
494.《次韵姚粹正月三日游山道中口占》 宋·苏颂
车马西郊踏晓光,城隅一径绕羊肠。
泉流带雪添膏脉,山色逢春变郁苍。
云外楼台晴挂影,风前松桧远飘香。
仁祠久祷蒙嘉应,预庆农畴岁袭祥。 -
495.《四明山记游八十韵》 宋·孙应时
平生抱遐尚,抚剑远行游。
迹谢声利牵,心与岩壑谋。
东征泛沧海,南惊逾丹丘。
西登峨峨啸,北望关陇愁。 -
496.《上九江唐舍人一首五十韵》 宋·王阮
江左承南渡,当阳控上流。
平时称用武,今日更防秋。
六代规摹古,三江险厄周。
高凭隆屏翰,下瞰握襟喉。 -
497.《次韵酬江如晦》 宋·王洋
命数奇穷谁与伍,陋巷甘同一命楼。
怕寒长苦地多风,厌滞每遭星好雨。
命在天公难自由,若知安命当无忧。
三斟长得供卯醉,米监不辨俱悠悠。 -
498.《南康值雨》 宋·杨时
平沙涨雪清江濆,水花照日红生鳞。
轩然五老出城表,雕玉万仞窥长身。
云巾星弁覆华顶,飞泉漱瀑垂天绅。
平生未识庐山面,碧巘横云望中见。 -
499.《游武夷》 宋·杨时
函关崎嵚走秦鹿,天下并逐争群雄。
抉云翻空鳌足折,黔黎竄伏如寒蛩。
武夷山深水清泚,避世犹有高人踪。
龙泓东注海波涌,玉女翠拥秋云松。 -
500.《过广安军王恭父大著墓》 宋·袁说友
与君执友共为郎,尚忆松江送客艎。
在昔清班方衮衮,至今衰草恨茫茫。
百年名世嗟天丧,一日修文在旁傍。
云槚风杉空挂剑,不胜老泪洒危冈。