-
121.《歌送范阳卢君》 宋·释重顯
范阳居士来鄞水,动地仙飚向人起,乳峰直上云霞开,步骤天衢到如此。
茫茫尘世谁知交,当场问我非相饶。
禅家毕竟无他事,古雪岩前曾未消。 -
122.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
123.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地, -
124.《缘识》 宋·宋太宗
玄珠玄珠存今古,总在眼前无一睹。
圆似明珠照十方,或来或去寒无雨。
本是真,玄中圣,天仙地仙收不尽。 -
125.《读晦翁遗文悽怆有作》 宋·孙应时
先生千载人,浩气隘穹壤。
早薄声利交,超然傲尘鞅。
饮酒读离骚,追游必豪克。
风月饱高吟,云泉擅奇赏。 -
126.《送周仲固运使之宫湖北》 宋·王洋
梅花满野春欲苏,汉家使者临重湖。
使君作意不求异,解使愁欢成欢娱。
往年奉法佐廷尉,纵遣狐兔诛封嵎。
平生狱吏弄抓嘴,民不畏使从君初。