-
81.《水上虚舟得开字》 明·黄克晦
小艇浮浮定复开,筜祇厓騑共徘徊。
乱余野渡行人少,雨暗江村钓者回。
烟浦风多如落叶,沙汀水浅似胶杯。
庄生同是身无系,浪迹漂摇两度来。 -
82.《中秋西湖社集分韵得齐字一百韵》 明·虞淳熙
白月青莲社,文星远聚奎。
长庚秋映桂,太乙夜分藜。
峦色三台紫,峰形九曜低。
金牛须会女,张鹿不躔氐。 -
83.《周玄初祷雨诗》 明·朱友谅
道人鞭龙出潭底,黑云一片山头起。
仰看红日不见光,黑龙头摇白龙尾。
有时登坛步七星,一呼一吸成雷霆。
白波翻空海水立,银河落地天瓢倾。 -
84.《送王屋山人魏万还王屋》 唐·李白
仙人东方生,浩荡弄云海。
沛然乘天游,独往失所在。
魏侯继大名,本家聊摄城。
卷舒入元化,迹与古贤并。 -
85.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
86.《估客乐》 宋·陆游
长江浩浩蛟龙渊,浪花正白蹴半天。
轲峨大艑望如豆,骇视未定已至前。
帆席云垂大堤外,缆索雷响高城边。
牛车辚辚载宝货,磊落照市人争传。 -
87.《箜篌引》 唐·王昌龄
卢溪郡南夜泊舟,夜闻两岸羌戎讴。
其时月黑猿啾啾,微雨沾衣令人愁。
有一迁客登高楼,不言不寐弹箜篌。
弹作蓟门桑叶秋,风沙飒飒青冢头, -
88.《对雪十韵》 宋·欧阳修
对雪无佳句,端居正杜门。
人闲见初落,风定不胜繁。
可喜轻明质,都无剪刻痕。
铺平失池沼,飘急响窗轩。 -
89.《剑联句》 宋·欧阳修
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩尤发灵机,干将构雄绩。
橐龠天地开,炉冶阴阳辟。
南帝输火精,西皇降金液。 -
90.《剑联句》 宋·范仲淹
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩忧发灵机,干将构雄绩。
橐籥天地开,鑪冶阴阳闢。
南帝轮火精,西皇降金液。 -
91.《春风》 宋·梅尧臣
常愁春云低,谁料春风恶。
摇扇无定响,折干时闻落。
吹花拥细草,送两来高阁。
江燕倚身轻,逆飞前复却。 -
92.《对雪感怀呈翟使君冯中允同年》 宋·王禹偁
岁暮山城雪,民和岁有秋。
深闻五袴咏,聊减贰车愁。
凌乱藏溪寺,霏微酒郡楼。
冻宜粘酒旆,香好试茶瓯。 -
93.《咏羽扇诗》 南北朝·庾信
摇风碎朝翮。
拂汗落毛衣。
定似回溪路。
将军垂翅归。 -
94.《喜入杉岭》 宋·李吕
行尽山岭头,欢喜入乡关。
忆昨冒雨去,寒涩亦多端。
处登粮纲船,出入狗窦宽。
水涨泊无岸,水落浅凑滩。 -
95.《大明铙歌鼓吹曲十三篇》 元·杨维桢
於王气,涂之冈。
五百祀,皇陵藏。
火流乌,星流红,驾生圣人应天祥。
圣人生,六合一统天下昌。 -
96.《和唐山叟所赠三诗》 宋·王灼
人品相悬定几分,十年高卧赤城云。
神仙窟宅古多见,泉石膏肓今亦云。
羽回拟陪天上乐,麟毫犹写世间文。
吴江枫落摇归棹,更喜新诗惬所闻。 -
97.《王侍御寿诗》 宋·楼钥
史君威名闻四方,南床凛凛凝秋霜。
史君和气到瓯越,幕府初开夜飞雪。
颇闻此雪仍岁无,定知来随御史车。
黄堂洗印未多日,庆朝况此当悬弧。 -
98.《赠霆伯侄》 宋·姚勉
灵源聚英气,融作云霞精。
霆伯挹其秀,胸府怀光晶。
诵书过万卷,落笔超群英。
文章有余力,武诗吟性情。 -
99.《大水行》 宋·王炎
屯云墨色日将暮,晦明挥霍雨如注。
水声夜半摇匡床,平旦出门吁可畏。
盘涡溔瀁吞边旁,悍流汹涌行中央。
日中雨复绠縻下,沟塍水跃皆浑黄。 -
100.《遭族人横逆》 宋·陈淳
颜子有犯不之校,胸怀洒落冰雪融。
孟轲横逆必自反,律己程度严秋霜。
君子於物本无闷,小人胡尔好有攻。
矧今薄俗抑又甚,绝无礼义争豪强。