-
121.《诗美校书郎彭方迥》 宋·黄庄
庐陵间气欧阳公,宗主文脉魁兰宫。
给纪诏来简眷浓,职居馆阁誉望隆。
圣明天子是仁宗,拔贤招俊萃群工。
希文何为去匆匆,谏官不言祗蔽蒙。 -
122.《山居诗》 宋·释延寿
心地须教合死灰,藏机泯迹绝梯媒。
芳兰只为因香折,良木多从被直摧。
寒逼花枝红未吐,日融水面绿全开。
支颐独坐经窗下,一片云闲入户来。 -
123.《荆州杂诗七首》 明·蔡汝楠
迢遥乐平境,寥泬潇湘空。
日月光相照,兰椒气未穷。
大招三楚内,余怨九秋中。
微有怀忠赋,谁当继国风?雨气余三峡,云彩藏孤台。 -
124.《李少妇词》 明·崔庆昌
相公之孙铁城李,养得幽闺天质美。
幽闺不出十七年,一朝嫁与梁家子。
梁家之子鸾凤雏,珊瑚玉树交枝株。
池上鸳鸯本成匹,园中蛱蝶何曾孤。 -
125.《漫兴二首》 明·邓渼
花县常三仕,台乌偶一枝。
不能执虎子,须效牧羊儿。
兰摧终异艾,豆落仅存萁。
共说长沙傅,生当盛汉时。 -
126.《行部迤东轺中杂述二首》 明·邓渼
楚楚山下茨,移种托庭隅。
色泽纷跼蔓,绿阴互相逾。
秋虫鸣其根,黄雀欣所居。
势盛易侵轶,兰叶日夜枯。 -
127.《矢柏舟》 明·葛高行文
泛柏舟之河中兮,忽亻宅傺而内结。
含薄怒以惓惓兮,心郁郁而坚节。
念两髦之我仪兮,矢靡他而志诀。
持仁义以内修兮,遇纬繣而肠绝。 -
128.《客亭松》 明·胡安
苍松当幽厓,自谓傲岁寒。
移来华屋间,屈节若所安。
无复霄汉志,未直先摧残。
将与花卉同,妩媚令人欢。
草木亦有知,何颜见芝兰。 -
129.《寄陈子尚录事》 明·胡翰
东瓯有一士,周游吴楚间。
一岁一归养,四十来作官。
人生贵得意,寄书忽长叹。
芳兰委蔓草,霜露复摧残。 -
130.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
131.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。 -
132.《苦寒行(家难甫平,展先府君墓于山之阳而作》 明·阮自华
一上一上,再上其难。
陟言呼天,征于嵚岩。
培风阶云,三上及菑。
层互折,如我百罹。 -
133.《高阳行》 明·屠应埈
君不见高阳酒徒气若虹,酒酣仗剑谒沛公。
褒衣侧注反遭骂,竖儒瞋目称而翁。
军门拾谒使者入,麾矛雪足来趋风。
儒冠自昔为人下,豪士累累走中野。 -
134.《送林佥宪汝雨兵备颍州》 明·屠应埈
虚庭落日明嘉林,薰风吹我堂上琴。
故人言别赴河颍,使我不觉生离心。
援琴欲奏商声沈,感时怀昔多哀音。
忆昔与君同侍辇,奏书朝闻夕称善。 -
135.《乙巳寒食》 明·袁举
香风吹面东方来,樱桃花发柳眼开。
鸾箫声歇幽兰笑,十二楼前青爵叫。
王母骑龙愁暮云,碧桃过眼三千春。
北山佳城久无主,寒食心摧泪如雨。
自惊发薄不胜梳,心事波摇为谁语。 -
136.《书边事四首》 明·张可大
无端小草出登坛,壮士徒歌易水寒。
枉把全师轻一掷,遂将宿将尽三韩。
腐儒误国由房琯,野老吞声恨贺兰。
岂是胡人开杀运,只因中国自摧残。
¤ -
137.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
138.《岐亭道上见梅花戏赠季常》 宋·苏轼
蕙死兰枯菊亦摧,返魂香入岭头梅。
数枝残绿风吹尽,一点芳心雀啅开。
野店初尝竹叶酒,江云欲落豆稭灰。
行当更向钗头见,病起乌云正作堆。 -
139.《和陶停云四首》 宋·苏轼
对弈未终,摧然斧柯。
再游兰亭,默数永和。
梦幻去来,谁少谁多。
弹指太息,浮云几何。 -
140.《谢公墩》 宋·王安石
走马白下门,投鞭谢公墩。
昔人不可见,故物尚或存。
问樵樵不知,问牧牧不言。
摩挲苍苔石,点检屐齿痕。