-
1.《折杨枝》 唐·刘方平
官渡初杨柳,风来亦动摇。
武昌行路好,应为最长条。
叶映黄鹂夕,花繁白雪朝。
年年攀折意,流恨入纤腰。 -
2.《念奴娇·春雪咏兰》 明·陈子龙
问天何意,到春深、千里龙山飞雪?
解佩凌波人不见,漫说芷珠宫阙。
楚殿烟微,湘潭月冷,料得都攀折。
嫣然幽谷,只愁又听啼鴃。 -
3.《杨柳》 唐·汪遵
亚夫营畔柳濛濛,隋主堤边四路通。
攀折赠君还有意,翠眉轻嫩怕春风。 -
4.《梅林分韵得作字》 宋·吕商隐
一树知独秀,十里方出郭。
江流浩清冷,露气凝凄薄。
胡为此行色,疲马外踊跃。
玄冥正擅令,植物困摇落。 -
5.《折杏子》 宋·杨万里
天暖酒易醺,春暮花难觅。
意行到南园,杏子半红碧。
轻风动高枝,可望不可摘。
耸肩跂一足,偶尔攀翻得。
攀条初亦喜,折条还复惜。
小苦已自韵,未酸政堪吃。
聊将插鬓皈,空樽有余沥。 -
6.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
7.《杨柳枝寿杯词十八首》 唐·司空图
乐府翻来占太平,风光无处不含情。
千门万户喧歌吹,富贵人间只此声。
撼晚梳空不自持,与君同折上楼时。
春风还有常情处,系得人心免别离。 -
8.《商妇怨》 明·周是修
作木莫作桑树枝,作女莫作商人妻。
桑枝岁岁苦攀折,商妇年年感离别。
桑枝折尽犹解抽,人老岂有重青头。
强龙猛虎皆可执,其奈夫婿心难留。 -
9.《宜秋轩桂》 明·杨基
宜秋轩东一株桂,香叶婆娑拥寒翠。
秋堂夜静风满帘,时觉幽芳来拂鼻。
清晨曳履访幽独,一径青苔双户闭。
离离嫩蕊罥虫丝,蔌蔌轻花落深砌。 -
10.《德茂晨起折花叶中眼上横冲痛楚因诗戏之》 宋·王洋
幽事相关略未衰,蚤乘芳露折解枝。
如何引惹伤残处,莫是喜欢攀拍时。
人见花容如苦爱,花随人意亦相欺。
须知恩爱成烦恼,交命拚花欲怨谁。 -
11.《相和歌辞·决绝词三首》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
12.《和咏廨署有樱桃》 唐·孙逖
上林天禁里,芳树有红樱。
江国今来见,君门春意生。
香从花绶转,色绕佩珠明。
海鸟衔初实,吴姬扫落英。
切将稀取贵,羞与众同荣。
为此堪攀折,芳蹊处处成。 -
13.《酬韦胄曹》 唐·武元衡
相逢异县蹉跎意,无复少年容易欢。
桃李美人攀折尽,何如松柏四时寒。 -
14.《古决绝词》 唐·元稹
乍可为天上牵牛织女星,不愿为庭前红槿枝。
七月七日一相见,相见故心终不移。
那能朝开暮飞去,一任东西南北吹。 -
15.《题州北路傍老柳树》 唐·白居易
皮枯缘受风霜久,条短为应攀折频。
但见半衰当此路,不知初种是何人。
雪花零碎逐年减,烟叶稀疏随分新。
莫道老株芳意少,逢春犹胜不逢春。 -
16.《送裴延翰下第归觐滁州》 唐·赵嘏
失意何曾恨解携,问安归去秣陵西。
郡斜杨柳春风岸,山映楼台明月溪。
江上诗书悬素业,日边门户倚丹梯。
一枝攀折回头是,莫向清秋惜马蹄。 -
17.《门前柳》 唐·崔珏
门前蜀柳□知春,风淡暖烟愁杀人。
将谓只栽郡楼下,不知迤逦连南津。
南津柳色连南市,南市戎州三百里。 -
18.《玉楼春》 宋·欧阳修
黄金弄色轻于粉。
濯濯春条如水嫩。
为缘力薄未禁风,不奈多娇长似困。
腰柔乍怯人相近。
眉小未知春有恨。
劝君著意惜芳菲,莫待行人攀折尽。 -
19.《喜迁莺》 宋·晁端礼
伫立蘅皋暮,冻云乍敛,霜飚微列。
怅饮杯深,阳关声苦,愁见画船催发。
夜来红泪烛,还解惜、王孙轻别。
怅望处,乍金丝冷落,兰薰销歇。 -
20.《西江月(咏丁香菊)》 宋·陈师道
浅色千重柔叶,深心一点娇黄。
只消可意更须香。
好个风流模样。
玉蕊今谁攀折,诗人此日凄凉。
正须蛮素作伊凉。
与插钗傍鬓上。