-
281.《送文与可出守陵州》 宋·苏轼
壁上墨君不解语,见之尚可消百忧。
而况我友似君者,素节凛凛欺霜秋。
清诗健笔何足数,逍遥齐物追庄周。
夺官遣去不自沉,晓梳脱发谁能收。
江边乱山赤如赭,陵阳正在千山头。
君知远别怀抱恶,时遣墨君消我愁。 -
282.《送路都曹》 宋·苏轼
积雪困桃李,春心谁为容。
淮光酿山色,先作归意浓。
我亦倦游者,君恩系疏慵。
欲留耿介士,伴我衰迟踪。 -
283.《中隐堂诗(SS〗并叙)》 宋·苏轼
岐山宰王君绅,其祖故蜀人也,避乱来长安,而遂家焉。
其居第园有名长安城中,号中隐堂者是也。
予之长安,王君以书戒其子弟邀予游,且乞诗甚勤,因为作此五篇。
去蜀初逃难,游秦遂不归。 -
284.《河复(并叙)》 宋·苏轼
熙宁十年秋,河决澶渊,注钜野,入淮泗。
自澶、魏以北皆绝流,而济、楚大被其害,彭门城下水二丈八尺,七十余日不退,吏民疲于守御。
十月十三日,澶州大风终日,既止,而河流一枝已复故道,闻之喜甚,庶几可塞乎。
乃作《河复》诗,歌之道路,以致民愿而迎神休,盖守土者之志也。 -
285.《芙蓉城(并叙)》 宋·苏轼
世传王迥子高,与仙人周瑶英游芙蓉城。
元丰元年三月,余始识子高,问之信然,乃作此诗。
极其情而归之正,亦变风止乎礼义之意也。
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。 -
286.《送路都曹(并引)》 宋·苏轼
乖崖公在蜀,有录曹参军老病废事,公责之曰:“胡不归?”明日,参军求去,且以诗留别。
其略曰:秋光都似宦情薄,山色不如归意浓。
公惊谢之,曰:“吾过矣,同僚有诗人而吾不知。
”因留而慰荐之。 -
287.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
288.《哭梅圣俞》 宋·王安石
诗行於世先春秋,国风变衰始柏舟。
文辞感激多所忧,律吕尚可谐鸣球。
先王泽竭士已偷,纷纷作者始可羞,其声与节急以浮。
真人当天施再流,笃生梅公应时求。 -
289.《用王微之韵和酬即事书怀》 宋·王安石
秦惜逝者耋,晋嘉良士休。
古人皆好乐,哀此岁月遒。
嗟我抱愁毒,残年自羁囚。
但为兔得蹄,非复天上鸥。 -
290.《日出堂上饮》 宋·王安石
日出堂上饮,日西未云休。
主人笑而歌,客子叹以愀。
指此堂上柱,始生在岩幽。
雨露饱所滋,凌云亦千秋。 -
291.《寄赠胡先生》 宋·王安石
先生天下豪杰魁,胸臆广博天所开。
文章事业望孔孟,不复睥睨蔡与崔。
十年留滞东南州,饱足藜藿安蒿莱。
独鸣道德惊此民,民之闻者源源来。 -
292.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
293.《劳畲耕》 宋·范成大
峡农生甚艰,斫畲大山巅。
赤埴无土膏,三刀财一田。
颇具穴居智,占雨先燎原。
雨来亟下种,不尔生不蕃。 -
294.《寄题潭帅王枢使佚老堂》 宋·范成大
孺子沧浪濯缨处,千载新堂来卜邻。
潦收无波彻底静,东湖之水堂中人。
蒙阳花谱胜洛下,竹西药阑来海濒。
新篁绿沉桂丹渥,岳立奇石苍苔皴。 -
295.《后巫山高一首》 宋·范成大
凝真宫前十二峰,两峰娟妙翠插空;
余峰竞秀尚多有,白壁苍崖无数重。
秋江漱石半山腹,倚天削铁荒行踪。
造化钟奇矗瑶巇,真灵择胜深珠宫。 -
296.《次韵袁起岩瑞麦·此麦两岐已黄熟·其间又出》 宋·范成大
民和神福固其宜,况有仁先四者施。
吴稻即看收再熟,周牟先已秀双岐。
蕙风半老黄金穗,梅雨重春绿玉枝。
乐不可支聊发咏,田间日日是芳时。 -
297.《秦淮》 宋·范成大
祖龙驱群龙,疏此万丈沟。
雨工恋故栖,十步九回头。
至今秦淮曲,蜿若春蛇游。
舟师厌回互,叹息倚柁楼。 -
298.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
家世本无年,甲子近一周;小子独何幸,七十今平头。
往者收朝迹,亟欲求归休,厚恩许奉祠,得禄岁愈优。
三釜不及亲,顾为妻子留。
何由洗此媿,欲挽天河流。 -
299.《答客》 宋·陆游
人生各有营,为吏最无策;其间小黠者,但肯乘下泽。
绝笔光范书,扫迹翘才客。
早收畏涂身,未老归阡陌。
嗟予昧择术,误计真累百。 -
300.《送陈德邵宫教赴行在二十韵》 宋·陆游
相从何必早,白头或如新;登门虽尚疏,数面自成亲。
昨者始见公,凛然须如银,败席留煮茗,寒厅无杂宾。
平生事贤意,寸心渴生尘,乐哉得所从,贫病忘吟呻。
恭惟大雅姿,信是邦国珍。