-
81.《题陆放翁卖花叟诗后》 明·刘基
君不见会稽山阴卖花叟,卖花得钱即买酒。
东方日出照紫陌,此叟已作醉乡客。
破屋含星席作门,湿萤生灶花满园。
五更风颠雨声恶,不忧屋倒忧花落。
卖花叟,但愿四海无尘沙,有人卖酒仍卖花。 -
82.《夜闻雨声赋古风时赵使君祈雨之翌日也》 宋·郑刚中
山斋道人梦魂清,梦中细响忽可听。
三峡流泉出幽隐,万蚕食此春叶声。
又疑相如夜病渴,蟹眼乱沸石鼎鸣。
呼童起视果安在,云是四檐甘雨倾。 -
83.《过弥牟有携鱼过者买而放之因志以诗》 宋·李流谦
行役道荒戍,马行何徐徐。
市人捉筠篮,偃然数尾鱼。
始疑失清波,残息惫不苏。
俄掉尾与鬐,示之尚可图。 -
84.《放歌行》 宋·汪莘
口中吐佛子,腰间出神仙。
眉心红日大如钱,脑宫诵经声泠然。
瞿昙黄老去我久,可使举世终无传。
天亦若忌我,我自梦裹知其天。 -
85.《别冯伯昭新放归三荣末句乞呈似使君王万里年》 宋·程公许
东郭沧江市桥柳,邂逅论心成二友。
仙曹如不往复来,永书论文间卮酒。
十五年间如掣电,屋梁落月几回首。
爱君冲静天机深,玉雪照我惊老丑。 -
86.《三山放翁先生生朝以筇竹杖为寿一首》 宋·苏泂
信手公侯八十年,言归山泽更臞仙。
声名固自盖天下,耆老所当留日边。
满腹诗书真我有,一门簪笏自家传。
持来筇杖非无意,窃比东坡寿乐全。 -
87.《和叔崇禽声放言》 宋·王柏
天以鸟鸣春,鸟声不敢止。
天以人鸣道,斯人其可已。
尔鸟固无知,喧啾亦何利。
鼓弄枝头晴,澜翻林外起。 -
88.《和放翁社日四首·社鼓》 宋·方岳
冬冬枌榆社,坎坎桑竹野。
初非有均度,意欲薄豳雅。
侯家按新声,视此宁勿赭。
且从群儿嬉,吾耒已可把。 -
89.《梦放翁为予作贫乐斋扁诚斋许画斋壁予本无是》 宋·方岳
晴窗欲晓鸟声春,唤起藜床入定身。
老去不知三月暮,梦中亲见两诗人。 -
90.《放生池纳凉晚归》 宋·姚勉
湖面轻烟起,前山渐不分。
钟声连寺答,人语隔船闻。
吟客衣生月,归僧笠带云。
及城门未掩,灯火已纷纷。 -
91.《元夕放夜》 宋·仇远
绣衣玉节驻江城,放得元宵两夜晴。
陸地金莲方滟滟,一天明月故盈盈。
逻兵酣卧忘钟韵,游子欢呼趁鼓声。
儿女看灯归较晚,老夫自剔读书檠。 -
92.《卜算子 前后各带喝马一声》 元·王哲
信任水云游,欣放灵猿傻。
要去随霞恣害风,乘良马。
稳坐香罗帕。
南北与东西,选甚高和下。
处处来回得自如,呈弓马。
会把明珠射。 -
93.《八声甘州·处清凉界》 元·王哲
处清凉界,迥然间、别开一家风。
得闲闲闲里,真甜美味,甘露应同。
洗涤三焦六腑,五藏尽玲珑。
流转无凝滞,颠倒皆通。 -
94.《夜坐放歌书兴》 宋·张镃
列星光芒远近同,天河横来压孤篷。
溪容一碧看未尽,转入客子诗筒中。
筒中满贮千张纸,一路山川供役使。
古来霅水足高人,吾宗首说玄真子。 -
95.《棋声》 宋·黄庚
何处仙翁爱手谈。
时闻剥啄竹林间。
一枰子玉敲云碎,几度午窗惊梦残。
缓着应知心路远,急围不放耳根闲。
烂柯人去收残局。
寂寂认亭石几寒。 -
96.《山中放歌》 宋·释文珦
春草离离,秋兰猗猗,足纫吾衣。
南山有芝,西山有薇,足乐吾饥。 -
97.《放吟》 宋·释文珦
心绝驰竞如安流,身逃系属同虚舟。
无车每每跨黄犊,有暇时时盟白鸥。
随分嬉游随分乐,可曾计较可曾愁。
老吟亦不记声律,乱写孟郊沙井头。 -
98.《放浪诗》 宋·释文珦
放浪游名山,山水悦人意。
穷日不知疾,行行转幽邃。
空籁如风声,奇峰似云气。
濯足就寒流,憩锡投古寺。 -
99.《甘露寺放舶至瓜洲风作》 宋·宋无
天造西来阴,山迥北固形。
断岸缠赤日,孤柱擘苍溟。
此地何能限,长江有或灵。
然尿夜照浪,饮马晓吞星。 -
100.《慈感寺放生》 宋·袁说友
生灭成宗劫,慈悲种善因。
纷纷嗟蠢动,一一付波臣。
物我形声异,人禽爱恶均。
不堪明月夜,小艇掷丝纶。