-
121.《和赵忠州园亭落成宴客三首·自为堂》 宋·陈文蔚
双旌未逐诏书还,放适何妨且谢安。
地拔鹅峰长突兀,天教老子得蹒跚。
病瘳不必维摩问,客醉谁知太守叹。
更乞为时推此意,要令宵旰九重宽。 -
122.《客况六言五首》 宋·方回
一瓣香陈无己,万首诗陆放翁。
借问老夫年纪,五屈指姜太公。 -
123.《立夏明日行园无客五首》 宋·方回
衲朝裌暮午衫单,始觉春归不再寒。
些子幽花三两亩,霎时啼鸟百千般。
世情落落全相背,诗律平平略放宽。
连日饮徒偶焉往,自炊香薤五盘餐。 -
124.《放夜》 宋·方回
深夜楼前笑语哗,禁街钟鼓暂停挝。
冶游谑浪非吾事,富足欢娱有几家。
春酒可能融鬓雪,书灯独自照梅花。
黄柑犹见升平物,四十年前客永嘉。 -
125.《放鱼》 宋·李复
有客持巨鱼,造门前自陈。
敢致子产馈,可待姜侯宾。
野人不知薄,但愧心美芹。
横盘五尺余,飞光生目轮。 -
126.《送客至西湖》 宋·李复
湖亭独往客初归,春去春来尽不知。
新竹出梢才放箨,断蒲经雨别生枝。
山寒藏雪生云湿,风送飞鸥过水迟。
却笑偷閒得忙事,自寻邻叟问钩丝。 -
127.《送惠冲禅客》 宋·释慧远
老冲问法如春雷,忿怒那吒挽不回。
龙驰虎骤劈箭催,暴风狂雨山岳摧。
我亦随分圆机应,出必取也战必胜。
如珠走盘盘走珠,星飞电转了无余。
佗年呵风骂雨,巍巍独坐妙峰顶。
伫看杀人放火,炯炯双眸烁太虚。 -
128.《秋月山中放歌》 宋·释文珦
秋气清,秋叶鸣,四山风骨方峥嵘。
有时支颐静对,有时缓步游行。
朝昏之景无尽藏,一皆遗我无人争。
中林橡栗又何拾,老夫快活不可名。
乃作歌,歌此情,云中木客时来赓。 -
129.《初夏客怀》 宋·释行海
绿树成阴四月天,紫桐花放石池边。
风光暗换人双鬓,一别江南二十年。 -
130.《已亥秋淮南客中怀故里朋游寄之》 宋·宋无
行李依吴榜,飘蓬更楚乡。
山川岁云暮,风雨夜何长。
此地从兵革,斯民复旱蝗。
牙包怀赋粟,久渴望摧浆。 -
131.《中冬下汗一日陪方丈访客因过向民园亭有感》 宋·王洋
前疏水竹界桑麻,桃李畦分小径斜。
山数青黄人住久,路排藜藿客行赊。
云寒烟合入长暝,梅懒春催未放花。
闻道苍头长儿女,主人游宦不还家。 -
132.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
133.《九月九日登龙山》 唐·张九龄
郡庭常窘束,凉野求昭旷。
楚客凛秋时,桓公旧台上。
清明风日好,历落江山望。
极远何萧条,中留坐惆怅。 -
134.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
135.《伯奴边见归田赋因投赵侍御》 唐·张说
尔家叹穷鸟,吾族赋归田。
莫道荣枯异,同嗟世网牵。
黄陵浮汨渚,青草会湘川。
去国逾三岁,兹山老二年。
寒鸮鸣舍下,昏虎卧篱前。
客泪堪斑竹,离亭欲赠荃。
放言久无次,触兴感成篇。 -
136.《从驩州廨宅移住山间水亭赠苏使君》 唐·沈佺期
遇坎即乘流,西南到火洲。
鬼门应苦夜,瘴浦不宜秋。
岁贷胸穿老,朝飞鼻饮头。
死生离骨肉,荣辱间朋游。 -
137.《瓜园诗》 唐·王维
余适欲锄瓜,倚锄听叩门。
鸣驺导骢马,常从夹朱轩。
穷巷正传呼,故人傥相存。
携手追凉风,放心望乾坤。 -
138.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
139.《独游》 唐·王昌龄
林卧情每闲,独游景常晏。
时从灞陵下,垂钓往南涧。
手携双鲤鱼,目送千里雁。
悟彼飞有适,知此罹忧患。
放之清冷泉,因得省疏慢。
永怀青岑客,回首白云间。
神超物无违,岂系名与宦。 -
140.《罢摄官后将还旧居,留辞李侍御》 唐·刘长卿
江海今为客,风波失所依。
白云心已负,黄绶计仍非。
累辱群公荐,频沾一尉微。
去缘焚玉石,来为采葑菲。