-
81.《梅亭》 宋·钱厚
东风吹雨雨吹花,洗却阴沉放月华。
俗眼总嫌梅太白,嫦娥勾引莫云遮。
云浓更欲催诗句,风急花飞留不住。
使君唤客早评章,趁渠未点苍苔路。 -
82.《荐福塔聊句》 宋·苏舜元
踊甓皇都壮,盘基紫宙雄。
山河供远目,檐户发高风。
梯险三休上,轮开一气中。
门当谷子午。 -
83.《中秋联句》 宋·吴浚
棘闱受得树凉多,耿耿孤灯奈夜何。
后夜中秋可无月,雨工先为洗银何。
中秋此去日无多,笑问青天雨若何。
旧日仙槎应好在,西风吹送上天河。 -
84.《题张获轩诗卷》 宋·吴子实
中兴逾百载,独有放翁诗。
豪出谪仙右,妙惟工部知。
镜湖归老日,剑阁入军时。
英气今何在,九原千古悲。 -
85.《大涤洞天留题》 宋·徐初学
化工欲使聚群灵,上下凿开洞府深。
云放碧峰蓝掩映,溜回小涧云浮沉。
至神莫测圆湫水,泽润能成大旱霖。
天下洞霄真第一,到兹宁不效虫吟。 -
86.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
87.《古诗赠方希直》 宋·叶见泰
吾友方济宁,其人世希生。
有如炎燉之雪,曙天之星。
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。 -
88.《寿陈监丞》 宋·叶寘
岷峨之秀如云起,前有三苏后三李。
三苏专以节行闻,三李相承最工史。
两家百年成美谈,盛事胡不云东南。
春风楼前拥三山,秀出君家父子三。 -
89.《送砚与整套元真广文》 宋·俞君选
插天万仞芙蓉峰,茫茫积翠连青空。
中有千年苍玉骨,山奇水怪秀所钟。
汤崖绝壁不可到,虎豹守护烟萝封。
一朝良工夺天造,云斤月斧磨玲珑。 -
90.《题画赠莫文辉》 明·杜琼
蜀中有士雷济民,天机之精如有神。
远追顾陆得深趣,近于马夏尤相亲。
朅来放浪学司马,足迹还令半天下。
山川奇胜纳胸臆,熔会精神任陶冶。 -
91.《送张企翱之广东提学》 明·陆容
天语遥将度岭南,一方师表羡君堪。
潜回风俗观新政,乐育英才副昔谈。
爱护襟期同郑老,能诗标格近罗含。
少年科第曾谁负,大好文章每自惭。 -
92.《胡侍郎所藏会稽王冕梅花图》 明·蒲庵禅师
会稽王冕双颊颧,爱梅自号梅花仙。
豪来写遍罗浮雪千树,脱巾大叫成花颠。
有时百金闲买东山屐,有时一壶独酌西湖船。
暮校梅花谱,朝诵梅花篇。 -
93.《审录江右李于麟谢茂秦集王元美宅相饯分得中》 明·吴维岳
宣恩充节使,设饯枉词工。
漫秉当筵烛,初闻出塞鸿。
夜钟山雨后,春漏苑花中。
别思朱弦急,雄谭绿蚁空。
放舟前路远,恋阙此心同。
若是逢梅树,传书候晓风。 -
94.《次韵王止仲见寄并柬郡诸友》 明·徐贲
少年不用悲秋蓬,致身岂但儒冠中。
壮心非干要夸世,平生直欲图成功。
枉将空言恣幽讨,徒采众说相芟砻。
全功独取辽城箭,大言谁信扶桑弓。 -
95.《题王学士所藏王孟端老桧苍崖图》 明·曾棨
王郎工画妙入神,平生强项世所嗔。
有时兴至自盘礴,睥睨已喜旁无人。
忽然放笔作古桧,白日烟云倏暝晦。
淋漓尽带雷雨垂,惨淡长疑鬼神会。 -
96.《读张籍古乐府》 唐·白居易
张君何为者?业文三十春。
尤工乐府诗,举代少其伦。
为诗意如何?六义互铺陈。
风雅比兴外,未尝著空文。 -
97.《王维吴道子画》 宋·苏轼
何处访吴画,普门与开元。
开元有东塔,摩诘留手痕。
吾观画品中,莫如二子尊。
道子实雄放,浩如海波翻。 -
98.《和述古冬日牡丹四首》 宋·苏轼
一朵妖红翠欲流,春光回照雪霜羞。
化工只欲呈新巧,不放闲花得少休。
花开时节雨连风,却向霜余染烂红。
漏泄春光私一物,此心未信出天工。 -
99.《赠诗僧道通》 宋·苏轼
雄豪而妙苦而腴,只有琴聪与蜜殊。
?钱塘僧思聪总角善琴,后舍琴而学诗,复弃诗而学道,其诗似皎然而加雄放。
安州僧仲殊诗敏捷立成,而工妙绝人远甚。
殊辟谷,常啖蜜。 -
100.《子由新修汝州龙兴寺吴画壁》 宋·苏轼
丹青久衰工不艺,人物尤难到今世。
每摹市井作公卿,画手悬知是徒隶。
吴生已与不传死,那复典刑留近岁。
人间几处变西方,尽作波涛翻海势。