-
81.《游丰乐招提佛光三寺》 唐·白居易
竹鞋葵扇白绡巾,林野为家云是身。
山寺每游多寄宿,都城暂出即经旬。
汉容黄绮为逋客,尧放巢由作外臣。
昨日制书临郡县,不该愚谷醉乡人。 -
82.《倚瑟行》 唐·鲍溶
金舆传惊灞浐水,龙旗参天行殿巍。
左文皇帝右慎姬,北面侍臣张释之。
因高知处邯郸道,寿陵已见生秋草。 -
83.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
84.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
85.《寓居有感三首》 唐·司空图
亦知世路薄忠贞,不忍残年负圣明。
只待东封沾庆赐,碑阴别刻老臣名。
不放残年却到家,衔杯懒更问生涯。
河堤往往人相送,一曲晴川隔蓼花。
黑须寄在白须生,一度秋风减几茎。
客处不堪频送别,无多情绪更伤情。 -
86.《春宫词》 唐·李咸用
风和气淑宫殿春,感阳体解思君恩。
眼光滴滴心振振,重瞳不转忧生民。
女当为妾男当臣,男力百岁在,女色片时新。
用不用,唯一人。
敢放天宠私微身,六宫万国教谁宾? -
87.《咏史诗·汨罗》 唐·胡曾
襄王不用直臣筹,放逐南来泽国秋。
自向波间葬鱼腹,楚人徒倚济川舟。 -
88.《同年前虞部李郎中自长沙赴行在余以紫石砚赠之赋诗代书》 唐·韩偓
斧柯新样胜珠玑,堪赞星郎染翰时。
不向东垣修直疏,即须西掖草妍词。
紫光称近丹青笔,声韵宜裁锦绣诗。
蓬岛侍臣今放逐,羡君回去逼龙墀。 -
89.《和寄座主尚书》 唐·吴融
偶逢戎旅战争日,岂是明时放逐臣。
不用裁诗苦惆怅,风雷看起卧龙身。 -
90.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
91.《涂山怀古》 唐·陈陶
落拓书剑晚,清秋鹰正笼。
涂山间来上,敬爱如登龙。
览古觉神王,翛然天地空。
东南更何有,一醉先王风。 -
92.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
93.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
94.《吊屈原赋》 两汉·贾谊
谊为长沙王太傅,既以谪去,意不自得;及度湘水,为赋以吊屈原。
屈原,楚贤臣也。
被谗放逐,作《离骚》赋,其终篇曰:“已矣哉!国无人兮,莫我知也。
”遂自投汨罗而死。 -
95.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
96.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
97.《书幽芳亭》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰盖甚似乎君子,生于深山丛薄之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也,是所谓“遯世无闷,不见是而无闷”者也。
兰虽含香体洁,平居萧艾不殊,清风过之,其香霭然,在室满室,在堂满堂,是所谓含章以时发者也,然兰蕙之才德不同,世罕能别之。 -
98.《讽谏诗》 两汉·韦孟
肃肃我祖,国自豕韦,黼衣朱绂,四牡龙旂。
彤弓斯征,抚宁遐荒,总齐群邦,以翼大商,迭披大彭,勋绩惟光。
至于有周,历世会同。
王赧听谮,实绝我邦。 -
99.《行香子(茶词)》 宋·苏轼
绮席才终。
欢意犹浓。
酒阑时、高兴无穷。
共夸君赐,初拆臣封。
看分香饼,黄金缕,密云龙。
斗赢一水,功敌千钟。
觉凉生、两腋清风。
暂留红袖,少却纱笼。
放笙歌散,庭馆静,略从容。 -
100.《临江仙(次韵李参政壁见贻生日)》 宋·魏了翁
闲放楼前千里目,天边云大如囤。
秋风入帽露华新。
无端忧国梦,应到守封臣。
旧弼如今都有几,长教燕坐申申。
折杨笑面背阳春。
忧酲头欲雪,浊梦肺生尘。