-
21.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
22.《鹧鸪天·颜色如花画不成》 元·元好问
颜色如花画不成。
命如叶薄可怜生。
浮萍自合无根蒂,杨柳谁教管送迎。
云聚散,月亏盈。
海枯石烂古今情。
鸳鸯只影江南岸,肠断枯荷夜雨声。 -
23.《猛虎行》 唐·李白
朝作猛虎行,暮作猛虎吟。
肠断非关陇头水,泪下不为雍门琴。
旌旗缤纷两河道,战鼓惊山欲倾倒。
秦人半作燕地囚,胡马翻衔洛阳草。 -
24.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
25.《白杨河》 明·刘琏
白杨河下春水碧,白杨河边多估客。
东风二月柳条新,却念行人千里隔。
岸上居人才数家,茅茨深处见桃花。
小妇河边汲新水,老翁门外看雏鸦。
桑苗未青麦苗绿,牛羊散落村墟牧。
行客年年任往来,居人自住杨河曲。 -
26.《杨柳枝寿杯词十八首》 唐·司空图
乐府翻来占太平,风光无处不含情。
千门万户喧歌吹,富贵人间只此声。
撼晚梳空不自持,与君同折上楼时。
春风还有常情处,系得人心免别离。 -
27.《和杨直讲夹竹花图》 宋·梅尧臣
桃花夭红竹净绿,春风相间连溪谷。
花留蜂蝶竹有禽,三月江南看不足。
徐熙下笔能逼真,茧素画成才六幅。
萼繁叶密有向背,枝瘦节疏有直曲。 -
28.《风流子·淑景皇州满》 宋·无名氏
淑景皇州满,和风渐、催促柳花飞。
过清明骤雨,五候台榭,青烟散入,新火开时。
绣帘外、傍人飞燕子,映叶语黄鹂。
秋千昼永,绮罗人散,花阴笑隔,红粉墙低。 -
29.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
30.《题杨家酒楼》 宋·白玉蟾
碧落散郎下人世,骑云鞭霆日日醉。
杨家三杯松花醪,眼花浑不醒天地。
知有溪山无名利,铁笛吹破西山翠。 -
31.《送春曲》 宋·李新
东君欲去繁华灭,城南把酒聊相别。
云旗风驾不可亲,但见杨花飞似雪。
杨花送君无返期,高台望断夕阳低。
归来客散深院静,门前绿暗啼黄鹂。 -
32.《定斋为杨和甫赋》 宋·白玉蟾
水澄秋月现,云散春山出。
镜内影去来,杯中形出没。
释氏慧之源,儒者诚之骨。
忘躯见天机,灰心契造物。 -
33.《病中散步六绝》 宋·岳珂
池上荷花绿净时,岸头杨柳插天垂。
倦翁纵步聊行散,早有龟鱼圣得知。 -
34.《上已寒食同日後圃行散》 宋·杨万里
百五重三并一朝,风光不怕不娇饶。
鹿葱引道心犹卷,杨柳应门手对招。
筇未唤随非是强,扇聊作伴不须摇。
先生道是无歌舞,花劝莺酬酒自销。 -
35.《次韵文潜忆杨翰林元素家淮上夜饮作》 宋·晁补之
老人得坐安若山,畏寒缩颈衣裘间。
不如公子拥樽酒,诗材春乱词涛翻。
想见杨家美人出,玉面朱唇映琴瑟。
冰船着炬光照淮,雪乱风筵饮方逸。 -
36.《赋得萍赠陈久中》 明·杨基
浮踪散寒星,一夕生无数。
鱼跳翠乍开,沤过青还聚。
微风和影去,急雨连根露。
惆怅别君时,杨花满衣絮。 -
37.《赠笔工杨日新》 宋·方回
黄钟九寸裁为律,六吕六律相配匹。
嶰谷参差十二筒,猗管城子从此出。
上古苍颉初制字,后人蒙恬始造笔。
吴云不律燕云弗,韵书又以律为聿。 -
38.《花下醉中联句》 唐·李绛
共醉风光地,花飞落酒杯。
——李绛
残春犹可赏,晚景莫相催。
——刘禹锡 -
39.《点绛唇》 宋·丘崈
叹之,作此,乃三月九日也。
是日,杨花甚盛,盖风云
花落花开,等闲不管流年度。
旧游何处。
浅立空凝伫。
惊拍阑干,忍见春将暮。
凭风絮。
为人飞去。
散作愁无数。 -
40.《水龙吟》 宋·陈著
百花开遍园林,又春归也谁为主。
深黄浅紫,娇红腻白,他谁能妒。
似不胜情,醉归花月,梦回云雨。
又丰肌、恰被东风摇动,盈盈底、霓裳舞。