-
61.《采苹亭分韵得花字》 宋·李弥逊
楼头钟鼓晓催衙,吏散庭空日已斜。
烽火望中常作客,簿书丛里偶成家。
阴阴密叶榴重实,剪剪新荷藕结花。
小立方塘一杯酒,又传归恨到天涯。 -
62.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。 -
63.《登西楼题柱》 宋·李曾伯
分弓来戍岭南州,动镜尘生雪满头。
原进愚言宜简易,颇哀老子得遨游。
青山落处钟闻寺,白鹭明边人倚楼。
衙散吏归冰样静,一庭落叶和晴鸠。 -
64.《酹江月 福建官舍言怀》 元·王恽
散材无用,空拥肿、岂是入时花样。
白发苍颜官舍底,日把早衙来放。
主治官书,隐忧民瘼,*惬澄清望。
简华霜在,顾予关甚得丧。 -
65.《以琴高鱼茶芽送范蜀州》 宋·项安世
溪上幽人拾旧查,洞中丁户采新芽。
欲乘赤鲤惭仙骨,自瀹霜毫爱乳花。
莋路跨骡胜五马,邮筒得酒散双衙。
武夷道士知君否,正拥风鸾里月茶。 -
66.《次方诗境韵》 宋·陈宓
久别何人与砭盲,新诗见寄味偏长。
求仙已得丹升鼎,凿石仍成玉作堂。
暖日松筠香北牖,清风书卷散东床。
静中剩得无穷味,笑看蜂衙早晚忙。 -
67.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
68.《面山堂》 宋·李处权
青山不远人,人自与山远。
好事或致之,来赴不待挽。
夫君有丘壑,於此兴不浅。
昔为谷口郑,今是竹林阮。 -
69.《雪中早期》 宋·李复
正衙冠剑拱星齐,清晓天花舞御墀。
玉殿影深分扇早,金炉烟湿散香迟。
云低含润侵珠络,风乱飞花拂羽旗。
班退便疑凡骨变,自惊身得到瑶池。 -
70.《冯深居宰会稽》 宋·释文珦
诏辟稽山悬,清风在一琴。
那知致君术,不是字民心。
官舍桐阴合。
圜扉草色深。
退衙人吏散,应共野僧吟。 -
71.《次韵蒋颖叔金部游介亭望湖山二十四韵》 宋·苏颂
我昨来馀杭,孟陬值杓建。
春色正融怡,皇华纡睠眄。
言此佳山水,巧丽极怪变。
有如画屏风,罗列围四面。 -
72.《邻僧以木龛养蜂一日坠地僧见密燎烟薰蜂蜂大》 宋·王洋
采花供课能满庾,不自营巢庇风雨。
壘土削板非爱君,君自归之若安堵。
一声衙集律令严,两股挟持筋力苦。
栋宇不牢偶堕地,尽见室家窥积聚。 -
73.《县斋书事寄张世贤》 宋·杨时
朝衙群吏集,戢戢同队鱼。
暮衙群吏散,翩翩若惊凫。
归来坐虚室,开编对璠玙。
启户阒无人,清风入吾庐。