-
81.《胡无人》 唐·李白
十万羽林儿,临洮破郅支。
杀添胡地骨,降足汉营旗。
塞阔牛羊散,兵休帐幕移。
空馀陇头水,呜咽向人悲。 -
82.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
83.《郊园闻蝉,寄诸弟》 唐·韦应物
去岁郊园别,闻蝉在兰省。
今岁卧南谯,蝉鸣归路永。
夕响依山谷,馀悲散秋景。
缄书报此时,此心方耿耿。 -
84.《西涧即事示卢陟》 唐·韦应物
寝扉临碧涧,晨起澹忘情。
空林细雨至,圆文遍水生。
永日无馀事,山中伐木声。
知子尘喧久,暂可散烦缨。 -
85.《酬秦征君、徐少府春日见寄》 唐·韦应物
终日愧无政,与君聊散襟。
城根山半腹,亭影水中心。
朗咏竹窗静,野情花径深。
那能有馀兴,不作剡溪寻。 -
86.《酬秦征君、徐少府春日见寄》 唐·韦应物
终日愧无政,与君聊散襟。
城根山半腹,亭影水中心。
朗咏竹窗静,野情花径深。
那能有馀兴,不作剡溪寻。 -
87.《登蒲塘驿沿路见泉谷村墅忽想京师旧居追怀昔年》 唐·韦应物
青山导骑绕,春风行旆舒。
均徭视属城,问疾躬里闾。
烟水依泉谷,川陆散樵渔。
忽念故园日,复忆骊山居。 -
88.《过昭国里故第》 唐·韦应物
不复见故人,一来过故宅。
物变知景暄,心伤觉时寂。
池荒野筠合,庭绿幽草积。
风散花意谢,鸟还山光夕。 -
89.《东林精舍见故殿中郑侍御题诗追旧书情涕泗横集…冯少府》 唐·韦应物
仲月景气佳,东林一登历。
中有故人诗,凄凉在高壁。
精思长悬世,音容已归寂。
墨泽传洒馀,磨灭亲翰迹。 -
90.《至开化里寿春公故宅》 唐·韦应物
宁知府中吏,故宅一徘徊。
历阶存往敬,瞻位泣馀哀。
废井没荒草,阴牖生绿苔。
门前车马散,非复昔时来。 -
91.《慈恩精舍南池作》 唐·韦应物
清境岂云远,炎氛忽如遗。
重门布绿阴,菡萏满广池。
石发散清浅,林光动涟漪。
缘崖摘紫房,扣槛集灵龟。
浥浥馀露气,馥馥幽襟披。
积喧忻物旷,耽玩觉景驰。
明晨复趋府,幽赏当反思。 -
92.《观楚国寺璋上人写一切经院,南有曲池深竹》 唐·岑参
璋公不出院,群木闭深居。
誓写一切经,欲向万卷馀。
挥毫散林鹊,研墨惊池鱼。
音翻四句偈,字译五天书。 -
93.《燕歌行》 唐·屈同仙
君不见渔阳八月塞草腓,征人相对并思归。
云和朔气连天黑,蓬杂惊沙散野飞。
是时天地阴埃遍,瀚海龙城皆习战。 -
94.《怀素上人草书歌(一本作王邕诗,今从统签另编)》 唐·王zr
衡阳双峡插天峻,青壁巉巉万馀仞。
此中灵秀众所知,草书独有怀素奇。
怀素身长五尺四,嚼汤诵咒吁可畏。 -
95.《尚书宗兄使过诗以奉献》 唐·包佶
洛下交亲满,归闲意有馀。
翻嫌旧坐宅,却驾所悬车。
腹饱山僧供,头轻侍婢梳。
上官唯揖让,半禄代耕鉏.
雨散三秋别,风传一字书。
胜游如可继,还欲并园庐。 -
96.《太平寺泉眼》 唐·杜甫
招提凭高冈,疏散连草莽。
出泉枯柳根,汲引岁月古。
石间见海眼,天畔萦水府。
广深丈尺间,宴息敢轻侮。 -
97.《溪涨》 唐·杜甫
当时浣花桥,溪水才尺馀。
白石明可把,水中有行车。
秋夏忽泛溢,岂惟入吾庐。
蛟龙亦狼狈,况是鳖与鱼。 -
98.《柴门》 唐·杜甫
孤舟登瀼西,回首望两崖。
东城干旱天,其气如焚柴。
长影没窈窕,馀光散唅呀。
大江蟠嵌根,归海成一家。 -
99.《七月三日亭午已后较热退晚加小凉稳睡…呈元二十一曹长》 唐·杜甫
今兹商用事,馀热亦已末。
衰年旅炎方,生意从此活。
亭午减汗流,北邻耐人聒。
晚风爽乌匼,筋力苏摧折。 -
100.《八哀诗·故右仆射相国张公九龄》 唐·杜甫
相国生南纪,金璞无留矿。
仙鹤下人间,独立霜毛整。
矫然江海思,复与云路永。
寂寞想土阶,未遑等箕颍。