-
721.《感二子》 宋·欧阳修
黄河一千年一清,岐山鸣凤不再鸣。
自从苏梅二子死,天地寂默收雷声。
百虫坏户不启蛰,万木逢春不发萌。
岂无百鸟解言语,喧呼终日无人听。 -
722.《江上弹琴》 宋·欧阳修
江水深无声,江云夜不明。
抱琴舟上弹,栖鸟林中惊。
游鱼为跳跃,山风助清泠。
境寂听愈真,弦舒心已平。 -
723.《送慧勤归余杭》 宋·欧阳修
越俗僭宫室,倾赀事雕墙。
佛屋尤其侈,耽耽拟侯王。
文彩莹丹漆,四壁金焜煌。
上悬百宝盖,宴坐以方床。 -
724.《送刘秀才归河内》 宋·欧阳修
落日古京门,车马动行色。
河上多悲风,山阳有归客。
朽箧蠹虫篆,遗文摹鸟迹。
言干有司知,岂顾时人识。
山陂岁始寒,霰雪密已积。
还家宁久留,方言事征轭。 -
725.《鹦鹉螺》 宋·欧阳修
大哉沧海何茫茫,天地百宝皆中藏。
牙须甲角争光鋩,腥风怪雨洒幽荒。
珊瑚玲珑巧缀装,珠宫贝阙烂煌煌。
泥居壳屋细莫详,红螺行沙夜生光。 -
726.《七交七首·梅主簿》 宋·欧阳修
圣俞翘楚才,乃是东南秀。
玉山高岑岑,映我觉形陋。
离骚喻草香,诗人识鸟兽。
城中争拥鼻,欲学不能就。
平日礼文贤,宁久滞奔走。 -
727.《赠杜默》 宋·欧阳修
南山有鸣凤,其音和且清。
鸣於有道国,出则天下平。
杜默东土秀,能吟凤凰声。
作诗几百篇,长歌仍短行。 -
728.《别後奉寄圣俞二十五兄》 宋·欧阳修
长河秋雨多,夜插寒潮入。
岁暮孤舟迟,客心飞鸟急。
君老忘卑穷,文字或缀缉。
余生苦难厄,世险蹈已习。 -
729.《乐哉襄阳送刘太尉从广赴襄阳》 宋·欧阳修
嗟尔乐哉襄阳人,万屋连甍清汉滨。
语言轻清微带秦,南通交广西峨岷。
罗縠纤丽药物珍,枇杷甘橘荐清◇。
磊落金盘烂璘璘,槎头缩项昔所闻。 -
730.《送裴如晦之吴江》 宋·欧阳修
鸡鸣车马驰,夜半声未已。
皇皇走声利,与日争寸晷。
而我独何为,闲宴奉君子。
京师十二门,四方来万里。 -
731.《送杨辟秀才》 宋·欧阳修
吾奇曾生者,始得之太学。
初谓独轩然,百鸟而一鹗。
既又得杨生,群兽出麟角。
乃知天下下,所识惭未博。 -
732.《与子华原父小饮坐中寄同州江十学士休复》 宋·欧阳修
岁晚忽不乐,相过偶乘闲。
百年才几时,一笑得亦艰。
有酒醉嘉客,无钱买娇鬟。
问予官何为,侍从联朝班。 -
733.《答圣俞莫饮酒》 宋·欧阳修
子谓莫饮酒,我谓莫作诗。
花开木落虫鸟悲,四时百物乱我思。
朝吟摇头暮蹙眉,雕肝琢肾闻退之。
此翁此语还自违,岂如饮酒无所知。 -
734.《金鸡五言十四韵》 宋·欧阳修
蛮荆鲜人秀,厥美为物怪。
禽鸟得之多,山鸡禀其粹。
众彩烂成文,真色不可绘。
仙衣霓纷披,女锦花綷縩。 -
735.《来燕堂与赵叔平王禹玉王原叔韩子华联句》 宋·欧阳修
贤侯谢郡归,从游乐吾党。
林泉富余地,卜筑疏陈莽。
是时春正中,来燕音下士。
若贺大厦成,喜留众宾赏。 -
736.《游定夫见过晡饭既去烛下目昏不能阅书感而赋》 宋·周邦彦
烟草里门秋,暮气幽人宅。
遥知金轮升,户牖粲虚白。
风驱云将来,市声落几格。
连曹属解鞚,一饭已扫迹。 -
737.《鹦鹉洲》 宋·贺铸
鹦鹉陇下鸟,能语奇羽毛。
罗罻巧相致,琱笼关鐍牢。
长怀故园树,烟雨落空巢。
万里迁泽国,舟舆□□劳。 -
738.《闻苏眉山谪守英州作》 宋·贺铸
岭首登临楚粤分,披襟先喜得南薰。
座隅鹏鸟敢要赋,溪下鳄鱼知畏文。
酒洗黄茅瘴时雨,啸驱碧落洞中云。
高才何假江山助,未拟区区咏五君。 -
739.《睢阳学舍书怀》 宋·范仲淹
白云无赖帝乡遥,汉苑谁人奏洞箫。
多难未应歌凤鸟,薄才犹可赋鹪鹩。
瓢思颜子心还乐,琴遇钟君恨即销。
但使斯文天未丧,涧松何必怨山苗。 -
740.《被檄夜赴邓州幕府》 元·元好问
幕府文书鸟羽轻,敝裘羸马月三更。
未能免俗私自笑,岂不怀归官有程?十里陂塘春鸭闹,一川桑柘晚烟平。
此生只合田间老,谁遣春官识姓名?