-
1.《知郡检计斋醮祷雨,登时感通,辄赋古风,以》 宋·范成大
六月火云高偃蹇,使君有意怜焦卷。
一封红篆驿金龙,雨气倏随炉燎满。
风师避路雷车鸣,石破天惊檐溜倾。
不知稻本颇苏否?但觉溪声如百霆。 -
2.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
3.《同于汝锡游降圣观》 唐·王建
秦时桃树满山坡,骑鹿先生降大罗。
路尽溪头逢地少,门连内里见天多。
荒泉坏简朱砂暗,古塔残经篆字讹。
闻说开元斋醮日,晓移行漏帝亲过。 -
4.《同于汝锡游降圣观》 唐·王建
秦时桃树满山坡,骑鹿先生降大罗。
路尽溪头逢地少,门连内里见天多。
荒泉坏简朱砂暗,古塔残经篆字讹。
闻说开元斋醮日,晓移行漏帝亲过。 -
5.《经吴平观》 唐·齐己
中元斋醮后,残烬满空坛。
老鹤心何待,尊师鬓已干。
幡灯古殿夜,霜霰大椿寒。
谁见长生路,人间事万端。 -
6.《缘识》 宋·宋太宗
上元斋醮卷清风,暗使虔诚望圣功。
星彩动容光碧落,步虚声在半天中。 -
7.《紫极宫上元斋次呈诸道流》 唐·李郢
碧简朝天章奏频,清宫仿佛降灵真。
五龙金角向星斗,三洞玉音愁鬼神。
风拂乱灯山磬□,露沾仙杏石坛春。
明朝醮罢羽客散,尘土满城空世人。 -
8.《紫极宫上元斋次呈诸道流》 唐·李郢
碧简朝天章奏频,清宫仿佛降灵真。
五龙金角向星斗,三洞玉音愁鬼神。
风拂乱灯山磬□,露沾仙杏石坛春。
明朝醮罢羽客散,尘土满城空世人。 -
9.《郡将夜醮分贶斋酎》 宋·宋祁
殊庭夜醮肃真仪,奏罢云章月已低。
自笑谈宾真俗骨,不斋犹得醉如泥。 -
10.《满庭芳 赴登州黄?大醮》 元·马钰
松柏岩前,烟霞洞里,清风吹动灵苗。
水升火降,大药自然烧。
歌舞相陪童稚,利名弃、不让渔樵。
忘人我,清贫为乐,怕底是尘嚣。 -
11.《汉武宫辞》 唐·薛逢
汉武清斋夜筑坛,自斟明水醮仙官。
殿前玉女移香案,云际金人捧露盘。
绛节几时还入梦,碧桃何处更骖鸾。
茂陵烟雨埋弓剑,石马无声蔓草寒。 -
12.《早出洞仙观》 唐·赵嘏
露浓如水洒苍苔,洞口烟萝密不开。
残月色低当户后,晓钟声迥隔山来。
春生药圃芝犹短,夜醮斋坛鹤未回。
愁是独寻归路去,人间步步是尘埃。 -
13.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
14.《女冠子》 唐·鹿虔扆
凤楼琪树,惆怅刘郎一去。
正春深,洞里愁空结,人间信莫寻¤
竹疏斋殿迥,松密醮坛阴。 -
15.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
16.《女冠子·凤楼琪树》 五代·鹿虔扆
凤楼琪树,惆怅刘郎一去,正春深。
洞里愁空结,人间信莫寻。
竹疏斋殿迥,松密醮坛阴。
倚云低首望,可知心? -
17.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
18.《王君贶宣徽垂示嵩山祈雪诗十章合为一篇以酬》 宋·司马光
今秋少雨冬不雪,麦寄浮埃根欲绝。
圣主焦心闵万民,负扆不怡常膳撤。
诏书朝下遍九州,岳渎百神俱祷求。
西都留守虔群命,促驾不敢须臾留。 -
19.《太一宫祭回马上偶作寄韩德纯道士》 宋·王禹偁
去年暨今夏,承诏祠天神。
昔当摇落时,宫叶红纷纷。
此来芳春暮,宫草青蓁蓁。
三日奉斋洁,百骸祛垢氛。 -
20.《寄谢碧云张高士》 宋·程公许
临邛自昔多仙才,鹤鸣神丹夜昭回。
唐鸿都客尤奇俊,飞神碧落超蓬莱。
宋采石战强敌摧,少微褒封自公台。
心印今复传云来。