-
161.《洞庭春色(次宇文总领韵)》 宋·京镗
命驾访嵇,泛舟思戴,此兴甚浓。
料情侔杨惲,乌乌拊缶,意轻殷浩,咄咄书空。
莫讶群芳淹速异,到时序推排元自同。
休怅望,任春来桃李,秋后芙容。 -
162.《满江红(至日和黄伯威)》 宋·王炎
宦海浮沈,名与字、不能彰彻。
青云上、诸公衮衮,难登狭劣。
结绶弹冠成底事,解颐折角皆虚说。
待黄粱、梦觉始归来,非明哲。 -
163.《满江红·建康史帅致道席上赋》 宋·辛弃疾
鹏翼垂空,笑人世,苍然无物。
又还向、九重深处,玉阶山立。
袖里珍奇光五色,他年要补天西北。
且归来,谈笑护长江,波澄碧。 -
164.《念奴娇·书东流村壁》 宋·辛弃疾
野棠花落,又匆匆过了,清明时节。
刬地东风欺客梦,一枕云屏寒怯。
曲岸持觞,垂杨系马,此地曾经别。
楼空人去,旧游飞燕能说。 -
165.《贺新郎·把酒长亭说》 宋·辛弃疾
陈同父自东阳来过余,留十日。
与之同游鹅湖,且会朱晦庵于紫溪,不至,飘然东归。
既别之明日,余意中殊恋恋,复欲追路。
至鹭鸶林,则雪深泥滑,不得前矣。 -
166.《水龙吟(题瓢泉)》 宋·辛弃疾
稼轩何必长贫,放泉檐外琼珠泻。
乐天知命,古来谁会,行藏用舍。
人不堪忧,一瓢自乐,贤哉回也。
料当年曾问,饭蔬饮水,何为是、栖栖者。 -
167.《满江红》 宋·辛弃疾
涂堂上,三鼓方醒。
国华赋词留别,席上和韵。
青涂,端仁堂名也
宿酒醒时,算只有、清愁而已。 -
168.《水调歌头(醉吟)》 宋·辛弃疾
四坐且勿语,听我醉中吟。
池塘春草未歇,高树变鸣禽。
鸿雁初飞江上,蟋蟀还来床下,时序百年心。
谁要卿料理,山水有清音。 -
169.《贺新郎·甚矣吾衰矣》 宋·辛弃疾
邑中园亭,仆皆为赋此词。
一日,独坐停云,水声山色,竞来相娱。
意溪山欲援例者,遂作数语,庶几仿佛渊明思亲友之意云。
甚矣吾衰矣。 -
170.《汉宫春·立春日》 宋·辛弃疾
春已归来,看美人头上,袅袅春幡。
无端风雨,未肯收尽余寒。
年时燕子,料今宵梦到西园。
浑未辨,黄柑荐酒,更传青韭堆盘? -
171.《贺新郎(又和)》 宋·辛弃疾
碧海成桑野。
笑人间,江翻平陆,水云高下。
自是三山颜色好,更著雨婚烟嫁。
料未必、龙眠能画。 -
172.《念奴娇》 宋·辛弃疾
洞庭春晚,旧传恐是,人间忧物。
收拾瑶池倾国艳,来向朱栏一壁。
透户龙香,隔帘莺语,料得肌如雪。
月妖真态,是谁教避人杰。 -
173.《减字木兰花(宿僧房有作)》 宋·辛弃疾
僧窗夜雨。
茶鼎熏炉宜小住。
却恨春风。
勾引诗来恼杀翁。
狂歌未可。
且把一尊料理我。
我到亡何。
却听侬家陌上歌。 -
174.《摸鱼儿》 宋·赵善括
被杨花、带将春去,飘扬一路无定。
满庭绿荫丝千尺,枝上旧香吹尽。
幽梦醒。
对晚色、秋千院落人初静。 -
175.《念奴娇》 宋·程垓
秋风秋雨,正黄昏、供断一窗愁绝。
带减衣宽谁念我,难忍重城离别。
转枕褰帷,挑灯整被,总是相思切。
知他别后,负人多少风月。 -
176.《凤栖梧(客临安,连日愁霖,旅枕无寐,起作)》 宋·程垓
九月江南烟雨里。
客枕凄凉,到晓浑无寐。
起上小楼观海气。
昏昏半约渔樵市。
断雁西边家万里。
料得秋来,笑我归无计。
剑在床头书在几。
未甘分付黄花泪。 -
177.《霜天晓角》 宋·程垓
玉清冰样洁。
几夜相思切。
谁料浓云遮拥,同心带、甚时结。
匆匆休惜别。
还有来时节。
记取江阴归路,须共踏、夜深月。 -
178.《木兰花(二江得书作)》 宋·程垓
别时已有重来愿。
谁料情多天不管。
分明咫尺是青楼,抵死浓云遮得遍。
寄声只倚西飞雁。
雁落书回空是怨。
领愁归去有谁知,水又茫茫山又断。 -
179.《念奴娇》 宋·程垓
秋风秋雨,正黄昏、供断一窗愁绝。
带减衣宽谁念我,难忍重城离别。
转枕褰帷,挑灯整被,总是相思切。
知他别后,负人多少风月。 -
180.《凤栖梧(客临安,连日愁霖,旅枕无寐,起作)》 宋·程垓
九月江南烟雨里。
客枕凄凉,到晓浑无寐。
起上小楼观海气。
昏昏半约渔樵市。
断雁西边家万里。
料得秋来,笑我归无计。
剑在床头书在几。
未甘分付黄花泪。