-
1.《乔山人善琴》 清·徐珂
国初,有乔山人者善弹琴。
精于指法,尝得异人传授。
每于断林荒荆间,一再鼓之,凄禽寒鹘,相和悲鸣。
后游郢楚,于旅中独奏洞庭之曲。 -
2.《题画》 宋·徐霖
香炉峰高天削出,湖面蒸云欲吞日。
列仙上凿炼丹台,高人下筑藏书室。
盘纡一道行者通,民居僧寺有无中。
斜阳影射樵斧白,疏星光杂渔灯红。 -
3.《秀野轩诗》 明·周衡
背郭幽居如画里,断林春水绿回环。
树连烟外啼猿寺,门对湖中过雨山。
送客马嘶清荫去,钩帘鸟度乱花还。
十年奔走风尘际,肯借凭阑一日闲。 -
4.《凤凰夜坐联句》 宋·黄公度
月黑前村笛,风清俯槛琴。
老苔虚殿闭,乔木故宫深。
宿鸟依丛树,疏钟出断林。
夜堂留暑湿,秋谷半晴阴。 -
5.《渡横溪》 宋·李弥逊
百尺沧浪两岸沙,肩舆徒涉步欹斜。
溪声犹带夜来雨,山色渐分云外霞。
岸半断林开鸟道,水边疏生近人家。
尘埃何处寻真境,试农寒流认落花。 -
6.《丁大监文伯得余近作读之读之疾愈以诗见贻》 宋·魏了翁
黔巫之南溪水兹,山粗石恶不可治。
崇宁边臣务广地,山刊石断林木斯。
其间掌许号为郡,如以土偶安须眉。
中州人物犹此任,累臣舍是夫何词。 -
7.《任道源转示玉艳亭探梅诗卷未暇属和闰月十一》 宋·张镃
占断林家一种春,隔湖茅舍羡渔人。
折枝弄蕊年年手,生怕长安揖马尘。 -
8.《猛虎行》 宋·刘宰
市有虎,毋妄言。
当关虎士森戈鋋,市上一呼人驾肩。
虎虽猛,那得前。
市有虎,言非妄。 -
9.《至桃林塞作》 唐·崔湜
去国未千里,离家已再旬。
丹心恒恋阙,白首更辞亲。
怀璧常贻训,捐金讵得邻。
抱冤非忤物,罹谤岂由人。 -
10.《春晚从李长史游开道林故山》 唐·骆宾王
幽寻极幽壑,春望陟春台。
云光栖断树,灵影入仙杯。
古藤依格上,野径约山隈。
落蕊翻风去,流莺满树来。
兴阑荀御动,归路起浮埃。