-
141.《秋浦歌十七首》 唐·李白
其一
秋浦长似秋,萧条使人愁。
客愁不可度,行上东大楼。
正西望长安,下见江水流。 -
142.《和望晓》 唐·白居易
休吟稽山晚,听咏秦城旦。
鸣鸡初有声,宿鸟犹未散。
丁丁漏向尽,冬冬鼓过半。
南山青沉沉,东方白漫漫。 -
143.《月华寺(寺邻岑水场施者皆坑户也,百年间盖》 宋·苏轼
天公胡为不自怜,结土融石为铜山。
万人探斫富媪泣,只有金帛资豪奸。
脱身献佛意可料,一瓦坐待千金还。
月华三火岂天意,至今茇舍依榛菅。 -
144.《玉楼春》 宋·晏殊
燕鸿过后春归去。
细算浮生千万绪。
来如春梦几多时,去似朝云无觅处。
闻琴解佩神仙侣。
挽断罗衣留不住。
劝君莫作独醒人,烂醉花间应有数。 -
145.《木兰花/玉楼春》 宋·晏殊
燕鸿过後莺归去。
细算浮生千万绪。
长於春梦几多时,散似秋云无觅处。
闻琴解佩神仙侣。
挽断罗衣留不住。
劝君莫作独醒人,烂醉花间应有数。 -
146.《用前韵戏赠叶致远直讲》 宋·王安石
叶侯越著姓,胄出实楚叶。
缙云虽穷远,冠盖传累叶。
心大有所潜,肩高未尝胁。
飘飘凌云意,强御莫能慑。 -
147.《和王微之登高斋三首》 宋·王安石
寒云沈屯白日埋,河汉荡坼天如簁。
衡门兼句限泥潦,卧听窾木鸣相挨。
萧辰忽扫纤翳尽,北岭初出青嵬嵬。
微之新诗动我目,烂若火齐金盘堆。 -
148.《岁旱,邑人祷第五罗汉得雨,乐先生有诗,次》 宋·范成大
海山之湫龙所宫,溅瀑下赴声琤琮。
碧*大士何许主?爱此匹练飞冥蒙。
偶然宴坐百千劫,神力悲愿俱无穷。
向来火云挟日走,沙煎日烂千山童。 -
149.《秋夜读书》 宋·陆游
门前客三千,帐下兵十万,人生可意事,随手风雨散。
不如一编书,相伴过昏旦,岂惟洗贫病,亦足捍患难。
老夫垂八十,岩电尚烂烂,孤灯对细字,坚坐常夜半。
吾儿幸能继,书亦未残断,安知不遭时,清庙荐玉瓒;不然老空山,亦足化里閈。 -
150.《野寺》 宋·陆游
僧壁题名半阙讹,重来叹息屡摩挲。
林蝉欲断暮复急,竹露如倾秋更多。
半俸渐偿赊酒券,故衫已换钓鱼蓑。
西窗一看枯棋罢,归去还忧烂斧柯。 -
151.《西郊寻梅》 宋·陆游
西郊梅花矜绝艳,走马独来看不厌。
似羞流落蒙市尘,宁堕荒寒傍茆店。
翛然自是世外人,过去生中差一念。
浅颦常鄙桃李学,独立不容莺蝶觇。 -
152.《之广都憩铁像院》 宋·陆游
岁暮天苦寒,风雨复乘之。
道边得古寺,欣然具晨炊。
瘦树立中庭,断蔓络短篱。
小僧为返炉,童子烧槁枝。 -
153.《明日开霁益凉复得长句》 宋·陆游
睡起东窗照眼明,朝阳烂熳作新晴。
已闻雨断空阶滴,更觉风从细葛生。
蛱蝶飞来停酒榼,石榴飘落糁棋枰。
四时好处闲方觉,不枉今年住锦城。 -
154.《久雨喜晴十韵》 宋·陆游
一雨二十日,颓墙屋茆烂。
扶杖出门行,四顾水弥漫。
村迥鸠争巢,林昏鸡失旦。
荒庭蛙黾豪,空庑萤火乱。 -
155.《眉州作》 宋·陆游
扁舟久不泛蟆津,常恐黄尘解污人。
烂醉破除千日懑,狂吟判断四州春。
汀洲渐叹苹花老,风露初尝荔子新。
便欲骑鲸东海去,胜游未忍别峨岷。 -
156.《减字木兰花·使君那里》 宋·黄庭坚
使君那里。
千骑尘中依约是。
拂我眉头。
无处重寻庾信愁。
山云弥漫。
夹道旌旗联复断。
万事茫茫。
分付澄波与烂肠。 -
157.《梅花》 元·王冕
疏枝错落花灿烂,正似推篷溪上看。
冻痕不剥五更霜,藓色犹存百年干。
孤山处士诗梦寒,罗浮仙人酒兴阑。
天荒地老行路难,谁传春色来人间。 -
158.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
159.《上郡南三十里有相思亭在太山之麓二水所交平》 宋·司马光
柳似妖饶舞,花如烂漫妆。
那堪陇头水,鸣咽断人肠。 -
160.《玉楼春》 宋·欧阳修
燕鸿过後春归去。
细算浮生千万绪。
来如春梦几多时,去似朝云无觅处。
闻琴解珮神仙侣。
挽断罗衣留不住。
劝君莫作独醒人,烂醉花间应有数。