-
61.《偶见》 唐·韩偓
千金莫惜旱莲生,一笑从教下蔡倾。
仙树有花难问种,御香闻气不知名。
愁来自觉歌喉咽,瘦去谁怜舞掌轻。
小叠红笺书恨字,与奴方便寄卿卿。 -
62.《夏雨》 唐·齐己
霮zw蔽穹苍,冥濛自一方。
当时消酷毒,随处有清凉。
著物声虽暴,滋农润即长。
乍红萦急电,微白露残阳。 -
63.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
64.《望江南(答徐守韵)》 宋·洪适
嗟故岁,夏旱复秋阳。
十雨五风皆定数,千方百计为灾伤。
小郡怎禁当。
劳拊字,惠露洽丁黄。
田舍炊烟常蔽野,居民安堵不离乡。
祖道免斋粮。 -
65.《水调歌头(寿汪监)》 宋·廖行之
祥起玉龙甲,庆衍紫枢垣。
奎文得岁,佳气磅礴斗牛间。
天意方扶兴运,贤业更看奕世,衮衮照英辀。
四海具瞻久,膏泽满湘川。 -
66.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
67.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
68.《喜雨亭记》 宋·苏轼
亭以雨名,志喜也。
古者有喜,则以名物,示不忘也。
周公得禾,以名其书;汉武得鼎,以名其年;叔孙胜敌,以名其子。
其喜之大小不齐,其示不忘一也。 -
69.《勾践灭吴》 先秦·佚名
越王勾践栖于会稽之上,乃号令于三军曰:“凡我父兄昆弟及国子姓,有能助寡人谋而退吴者,吾与之共知越国之政。
”大夫种进对曰:“臣闻之,贾人夏则资皮,冬则资絺,旱则资舟,水则资车,以待乏也。
夫虽无四方之忧,然谋臣与爪牙之士,不可不养而择也。
譬如蓑笠,时雨既至,必求之。 -
70.《秋水(节选)》 先秦·庄子及门徒
秋水时至,百川灌河。
泾流之大,两涘渚崖之间,不辩牛马。
于是焉,河伯欣然自喜,以天下之美为尽在己。
顺流而东行,至于北海。 -
71.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
72.《论积贮疏》 两汉·贾谊
管子曰:“仓廪实而知礼节。
”民不足而可治者,自古及今,未之尝闻。
古之人曰:“一夫不耕,或受之饥;一女不织,或受之寒。
” 生之有时,而用之亡度,则物力必屈。 -
73.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
74.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
75.《大风》 宋·梅尧臣
夜风昼不止,天理何可常。
正当春木荣,摆磨枝叶伤。
东皇务长养,乃值此物狂。
曷不诉於帝,斥之出远方。 -
76.《四言诗·题《中国妇女》之出版》 现代·毛泽东
妇女解决,突起异军,两万万众,奋发为雄。
男女并驾,如日方东,以此制敌,何敌不倾。
到之之法,艰苦斗争,世无难事,有志竟成。
有妇人焉,如旱望云,此编之作,伫看风行。 -
77.《题耕织图二十四首奉懿旨撰》 元·赵孟頫
孟冬农事毕,谷粟既已藏。
弥望四野空,藁秸亦在场。
朝廷政方理,庶事和阴阳。
所以频岁登,不忧旱与蝗。 -
78.《游鸿庆寺》 宋·韩绛
久旱雨初足,乐游春正深。
喧阗观士女,清旷入山林。
佛界云成宝,僧园地布金。
方塘探子石,高阁会宾簪。 -
79.《送郑丈赴建宁五首》 宋·叶适
有志虽身健,开心在岁寒。
一时诸老尽,多见大名难。
湖海方连旱,瓯闽适少宽。
为州人不乏,千万强加餐。 -
80.《摸鱼子·买陂塘旋栽杨柳》 元·马熙
买陂塘旋栽杨柳,参知老圃机务。
宰相得请归田里,久旱忽逢甘雨。
怀鄂渚。
怅黄鹤楼前,鹦鹉翔烟屿。