-
61.《天津感事二十六首》 宋·邵雍
了生始可言常事,知性方能议大猷。
只此长川无昼夜,为谁驱逼向东流。 -
62.《后图即事三首》 宋·邵雍
天养疏慵自有方,洛城分得水云乡。
不闻世上风波险,但见壶中日月长。
一局闲棋留野客,数杯醇酒面脩篁。
物情悟了都无事,未学颜渊已坐忘。 -
63.《省事》 宋·苏辙
早岁读书无甚解,晚年省事有奇功。
自许平生初不错,人言毕竟两皆空。
空中有实何人见,实际心知与佛同。
烦恼消除病亦去,闭门便了此生中。 -
64.《书事》 宋·朱翌
春来何事可相关,拨置书丛得少闲。
洗砚谛观鸜鹆眼,焚香仍拣鹧鸪斑。
花开北陌东阡外,人在朝三暮四间。
俯仰乾坤了无愧,心如枯卉更谁删。 -
65.《守闸书事时已退居五首》 宋·曹勋
薄阴疏雨湿春容,两岸增添绿与红。
短棹悠悠了无事,却怜云水旧匆匆。 -
66.《幽事》 宋·姜特立
日日营幽事,时时有好怀。
雨园残竹粉,风砌落松钗。
伴蜨行花迳,听蛙傍水涯。
穷通了无谓,不必更安排。 -
67.《苏渊雷和叔子诗韵相简、又写示寓园花事绝》 当代·钱钟书
只为分明得却迟,道腴禅藻负相知。
指名百体惭扪象,顺向诸根好学狸。
别院木樨无隐闭,当窗茂草不芟夷。
灌园凭剪吴淞水,万紫千红没了期。 -
68.《和赵茂州即事六首》 宋·郭印
所欲谁能矩不逾,人生七十在须臾。
纵横窍鄙张仪诈,怀卷终思宁武愚。
幸有精神延短景,了无才力夺雄图。
手提造化非难事,井底寒蛙祗自居。 -
69.《近买山范湾自营藏地与亡弟草塘君及外家墓茔》 宋·薛嵎
山中百事且休闻,也莫参禅莫鍊神。
缠树古藤无了日,随风乱叶岂由身。
闲来景物吟方到,静处工夫识始真。
想得大槐宫里梦,日高犹有未醒人。 -
70.《满江红(仙吕)》 宋·周邦彦
昼日移阴,揽衣起、春帷睡足。
临宝鉴、绿云撩乱,未忺妆束。
蝶粉蜂黄都褪了,枕痕一线红生肉。
背画栏、脉脉悄无言,寻棋局。 -
71.《满江红(仙吕)》 宋·周邦彦
昼日移阴,揽衣起、春帷睡足。
临宝鉴、绿云撩乱,未忺妆束。
蝶粉蜂黄都褪了,枕痕一线红生肉。
背画栏、脉脉悄无言,寻棋局。 -
72.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
73.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
74.《无愁可解·光景百年》 宋·陈慥
光景百年,看便一世。
生来不识愁味。
问愁何处来,更开解个甚底。
万事从来风过耳。 -
75.《王成之给事囿山堂》 宋·楼钥
烟雨望丽阳,前山罗紫翠。
照水挹南明,不与巾子对。
朅来登囿山,一览万山会。
莲城山固多,此地要为最。 -
76.《吴江华严塔院赠了洪讲师》 宋·叶适
具区以为潴,吴江以为裨。
自专一方浸,尽纳海所遗。
逝川无发叹,丽泽可求师。
昔人会心地,今为鱼鸟资。 -
77.《丁丑老人生旦》 宋·陈文蔚
箕畴五福孰居一,惟有年高无等芬。
皆缘作善天降康,视履知当获元吉。
贫居衣食虽屡乏,墙下有桑园芋栗。
乘反衣轻岂不快,往往久长难可必。 -
78.《夔府长至诸州之酒毕集每品尝之或有味而无香》 宋·邓深
樽中贤圣杂然陈,点化须臾清且醇。
味压宜城九醖酒,名高夔府十州春。
投丸仙了难争手,合麴香山未尽神。
从事有灵应自庆,而今十部萃吾身。 -
79.《过野人居》 宋·释文珦
閒人无外事,饭余聊散策。
路逢一老公,疑是避秦客。
招携过别墅,茅茨翳桑麦。
唯闻鸡犬声,了无车马迹。 -
80.《江城子》 唐·张泌
碧阑干外小中庭,雨初晴,晓莺声。
飞絮落花,时节近清明。
睡起卷帘无一事,匀面了,没心情。