-
301.《沁园春·世累尘情》 元·侯善渊
世累尘情,镇日昏沉,何时尽期。
被利名财色,相牵系,把天真昧却,一向愚痴。
好女娇儿,金枷玉*,锁绊缠绵没改移。
憨痴汉,积无边恶业,限到推谁。 -
302.《题伯量春风堂》 宋·裘万顷
未登春风堂,尝读春风诗。
春风不易得,令人每怀思。
一堂谁独无,所至皆有之。
奈何堂中人,此意多背驰。 -
303.《杖锡虎》 宋·戴表元
杖锡山中深,与世绝往学。
从来称是仙圣窟,虎暴不得奸其间。
今年山神大失职,虎来山前搏人食。
传闻此义我亦怪,历问更为居者惜。 -
304.《听野老所言》 宋·释文珦
衰翁卧病山之阿,东村沈老来相过。
首言年饥若无备,次说时政多烦苛。
其间数事尽切已,具有本末非差讹。
农家累世服畎亩,此外宁复知其他。 -
305.《退之谓以鸟鸣春往往为以夏鸣耳古人麦黄韵鹂》 宋·舒岳祥
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。 -
306.《观讲师有感》 宋·王洋
一僧据几坐,众僧列其间。
纷纷士与女,其外复相环。
娟娟谁家妇,粉面垂烟鬟。
既为时俗妆,复著道士冠。 -
307.《石龛》 唐·杜甫
熊罴哮我东,虎豹号我西。
我后鬼长啸,我前狨又啼。
天寒昏无日,山远道路迷。
驱车石龛下,仲冬见虹霓。 -
308.《酬司门卢四兄云夫院长望秋作》 唐·韩愈
长安雨洗新秋出,极目寒镜开尘函。
终南晓望蹋龙尾,倚天更觉青巉巉.自知短浅无所补,从事久此穿朝衫。
归来得便即游览,暂似壮马脱重衔。 -
309.《酬司门卢四兄云夫院长望秋作》 唐·韩愈
长安雨洗新秋出,极目寒镜开尘函。
终南晓望蹋龙尾,倚天更觉青巉巉.自知短浅无所补,从事久此穿朝衫。
归来得便即游览,暂似壮马脱重衔。 -
310.《哭玉碑子》 唐·卢仝
山有洞左颊,拾得玉碑子。
其长一周尺,其阔一药匕。
颜色九秋天,棱角四面起。
轻敲吐寒流,清悲动神鬼。 -
311.《陵园妾-怜幽闭也(一作托幽闭,喻被谗遭黜也)》 唐·白居易
陵园妾,颜色如花命如叶。
命如叶薄将奈何,一奉寝宫年月多。
年月多,时光换,春愁秋思知何限。 -
312.《答黎士曹黎生前适越后之楚》 唐·皎然
楚木纷如麻,高松自孤直。
愿得苦寒枝,与君比颜色。
故乡眇天末,羁旅沧江隅。
委质在忠信,苦心无变渝。 -
313.《更漏子》 唐·孙光宪
听寒更,闻远雁,半夜萧娘深院。
扃绣户,下珠帘,满庭喷玉蟾¤
人语静,香闺冷,红幕半垂清影。 -
314.《雨中花慢》 宋·苏轼
嫩脸羞蛾,因甚化作行云,却返巫阳。
但有寒灯孤枕,皓月空床。
长记当初,乍谐云雨,便学鸾凤。
又岂料、正好三春桃李,一夜风霜。 -
315.《幔卷帘》 宋·李甲
绝羽沈鳞,埋花葬玉,杳杳悲前事。
对一盏寒灯,数点流萤,悄悄画屏,巫山十二。
蕣脸星眸,蕙情兰性,一旦成流水。
便纵有、甘泉妙手、洪都方士何济。 -
316.《品令》 宋·杨无咎
水寒江静。
浸一抹、青山影。
楼外指点渔村近。
笛声谁喷。
惊起宾鸿阵。
往事总归眉际恨。
这相思、□□谁问。
泪痕空把罗襟印。
泪应尽。
争奈情无尽。 -
317.《花心动(客中见梅寄暖香书院)》 宋·赵长卿
风软寒轻,暗香飘、扑面无限清楚。
乍淡乍浓,应想前村,定是早梅初吐。
马儿行过坡儿下,危桥外、竹梢疏处。
半斜露。 -
318.《雨中花慢(春雨)》 宋·赵长卿
宿霭凝阴,天气未晴,峭寒勒住群葩。
倚栏无语,羞辜负年华。
柳媚梢头翠眼,桃蒸原上红霞。
可堪那、尽日狂风荡荡,细雨斜斜。 -
319.《念奴娇》 宋·汪卓
词韵,就饯平叔赴任南陵尉。
相逢草草,共吟诗、同醉杯中之物。
评论三王讥五霸,谈辩喧哗邻壁。
敲缺唾壶,击残如意,妙语飞华雪。 -
320.《念奴娇(次韵玉林寄示)》 宋·冯取洽
高堂素壁,漫生绡十幅,图张消暑。
不奈火云烧六合,逃也略无逃处。
小派秋声,巨_凉点,吸焱欠来何许。
故人词翰,此时飞落蓬户。