-
241.《和葛闳寺丞接花歌》 宋·范仲淹
江城有卒老且贫,憔悴抱关良苦辛。
众中忽闻语声好,知是北来京洛人。
我试问云何至是,欲语汍澜堕双泪。
斯须收泪始能言,生自东都富贵地。 -
242.《杜韦娘·华堂深院》 宋·无名氏
华堂深院,霜笼月采生寒晕。
度翠幄、风触梅香喷。
渐岁晚、春光将近。
惹离恨万种,多情易感,欢难聚少愁成阵。 -
243.《姑苏杂咏 圣姑庙》 明·高启
湖心涌出鼋头山,白波翠岛非人寰。
清虚宜作水仙府,鳞堂荷屋居其间。
渊都群灵孰为主,烟鬓翛然一神女。
柔姿谁敢狎相亲,笑叱鼍龙起雷雨。 -
244.《述九颂·纪生》 宋·程公许
一之日兮周正,建子他良辰。
黄钟兮起律,鲁台兮望云。
气机兮翕辟,往来兮不停。
皇揆予兮初度,秉幼志兮洁贞, -
245.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
246.《莺啼序(春晚)》 宋·赵文
东风何许红紫,又匆匆吹去。
最堪惜、九十春光,一半情绪听雨。
到昨日、看花去处,如今尽是相思树。
倚斜阳脉脉,多情燕子能语。 -
247.《莺啼序(春晚)》 宋·赵文
东风何许红紫,又匆匆吹去。
最堪惜、九十春光,一半情绪听雨。
到昨日、看花去处,如今尽是相思树。
倚斜阳脉脉,多情燕子能语。 -
248.《豫章逢故人歌》 宋·双渐
乐天尝日浔阳渚,舟中曾遇商人妇。
坐间因感琵琶声,为托微词写深诉。
因重佳人难再得,故言何必曾相识。
今日相逢相识人,青衫拭泪应无极。 -
249.《偈》 宋·钱盖
稽首文殊师,昔为七佛祖。
尝发大悲原,广度诸有情。
念彼东北方,是为清凉境。
龙神五百俱,眷属万菩萨。 -
250.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
251.《杂曲歌辞·古离别》 唐·王適
昔岁惊杨柳,高楼悲独守。
今年芳树枝,孤栖怨别离。
珠帘昼不卷,罗幔晓长垂。
苦调琴先觉,愁容镜独知。 -
252.《奉和秋日即目应制》 唐·许敬宗
玉露交珠网,金风度绮钱。
昆明秋景淡,岐岫落霞然。
辞燕归寒海,来鸿出远天。
叶动罗帷飏,花映绣裳鲜。 -
253.《古别离》 唐·王適
昔岁惊杨柳,高楼悲独守。
今年芳树枝,孤栖怨别离。
珠帘昼不卷,罗幔晓长垂。
苦调琴先觉,愁容镜独知。 -
254.《感古四首》 唐·卢仝
天生圣明君,必资忠贤臣。
舜禹竭股肱,共佐尧为君。
四载成地理,七政齐天文。
阶下蓂荚生,琴上南风薰。 -
255.《念金銮子二首》 唐·白居易
衰病四十身,娇痴三岁女。
非男犹胜无,慰情时一抚。
一朝舍我去,魂影无处所。
况念夭札时,呕哑初学语。 -
256.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
257.《月下笛》 宋·姜夔
与客携壶,梅花过了,夜来风雨。
幽禽自语。
啄香心、度墙去。
春衣都是柔荑翦,尚沾惹、残茸半缕。 -
258.《夜飞鹊》 宋·胡翼龙
星桥度情处,地久天长。
尘世无此忽忙。
纤云淡荡凉蟾小,家家瓜果钱唐。
愁人独无那,欢紫箫易断,青罢难将。 -
259.《摸鱼儿》 宋·叶阊
倚薰风、画阑亭午。
采莲柔舻如语。
红裙溅水鸳鸯湿,几度云朝雨暮。
游冶处。 -
260.《个侬》 宋·廖莹中
恨个侬无赖,卖娇眼、春心偷掷。
苍苔花落,先印下一双春迹。
花不知名,乔才闻气,似月下箜篌,蒋山倾国。
半解罗襟,蕙薰微度,镇宿粉、栖香双蝶。