-
121.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
122.《献徐舍人》 唐·李中
清名喧四海,何止并南金。
奥学群英伏,多才万乘钦。
秩参金殿峻,步历紫微深。
顾问承中旨,丝纶演帝心。 -
123.《献中书潘舍人》 唐·李中
运叶半千数,天钟许国臣。
鹏霄开羽翼,凤阙演丝纶。
顾问当清夜,从容向紫宸。
立言成雅诰,正意叙彝伦。 -
124.《题取经诗(载《翻译名义集》,云唐义净三藏作)》 唐·无名氏
晋宋齐梁唐代间,高僧求法离长安。
去人成百归无十,后者安知前者难。
路远碧天唯冷结,沙河遮日力疲殚。
后贤如未谙斯旨,往往将经容易看。 -
125.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
126.《赠李中丞洪一首》 唐·皎然
深沈阃外略,奕世当荣寄。
地裂大将封,家传介珪瑞。
至今漳河俗,犹受仁人赐。
公初镇惟邢,决胜无精兵。 -
127.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
128.《送玉禅师》 唐·善生
飘然无定迹,迥与律乘违。
入郭随缘住,思山破夏归。
盂擎数家饭,衲乞几人衣。
洞了曹溪旨,宁输俗者机。 -
129.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
130.《闻诵《法华经》歌》 唐·修雅
山色沈沈,松烟幂幂。
空林之下,盘陀之石。
石上有僧,结跏横膝。 -
131.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
132.《寒月送玄士入天台》 唐·贯休
之子逍遥尘世薄,格淡于云语如鹤。
相见唯谈海上山,碧侧青斜冷相沓。
芒鞋竹杖寒冻时,玉霄忽去非有期。 -
133.《寄匡山纪公》 唐·贯休
锦绣谷中人,相思入梦频。
寄言无别事,琢句似终身。
书卷须求旨,须根易得银。
斯言如不惑,千里亦相亲。 -
134.《寄匡山纪公》 唐·贯休
锦绣谷中人,相思入梦频。
寄言无别事,琢句似终身。
书卷须求旨,须根易得银。
斯言如不惑,千里亦相亲。 -
135.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
136.《高士咏·河上公》 唐·吴筠
邈邈河上叟,无名契虚冲。
灵关畅玄旨,万乘趋道风。
宠辱不可累,飘然在云空。
独与造化友,谁能测无穷。 -
137.《同刘主簿承介建昌江泛舟作》 唐·吴筠
吾友从吏隐,和光心杳然。
鸣琴正多暇,啸侣浮清川。
风霁远澄映,昭昭涵洞天。
坐惊众峰转,乃觉孤舟迁。 -
138.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
139.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
140.《示胡二郎歌》 唐·成都醉道士
欲究丹砂理,幽玄无处寻。
不离铅与汞,无出水中金。
金欲炼时须得水,水遇土兮终不起。
但知火候不参差,