-
81.《九月初五日》 宋·方回
暮雨萧萧鼓角风,草枯木落雁横空。
每逢九日不胜感,垂近七旬无奈穷。
螃蟹今年犹未有,茅柴我辈亦堪中。
篱边瘦菊青如粟,已胜芙蓉万朵红。 -
82.《冬日》 宋·张耒
忽忽新冬无一旬,自怜憔悴楚江滨。
满前魑魅何曾御,尚愧无功作逐臣。 -
83.《赴亳州教官次韵和中书钱舍人及亳州守晁美叔》 宋·张耒
久知疏慵难应接,勉强一官亲讼牒。
羁穷正似鸠无巢,摆去不如鱼有鬣。
从来书史钝蹊径,更叹诗骚穷事业。
几思狐白易絮纩,羞褫旧服求新夹。 -
84.《寒雨浃旬终不成雪》 宋·曾几
幽栖又三冬,好雪无一片。
今晨霭同云,薄暮集微霰。
先声乃如许,落势大可见。
呼儿出门看,通夕知几遍。 -
85.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
故园春到已三旬,满目繁华未觉贫。
年老得逢无事日,心闲不类有官人。
戴花休管头无那,酌酒何妨手自亲。
七十人生从古少,安知来岁有吾身。 -
86.《哭幼子二首》 宋·李洪
兼旬哭子鬓成丝,老眼眵昏泪绠縻。
玉雪可怜凋并砌,金环无复探邻枝。
何堪投杖逢曾子,谁解推天继退之。
沧海逝波无返日,觉城南去有逢时。 -
87.《立春前一日雪》 宋·方岳
历眼看看剩浃旬,山河大地一齐新。
不成过腊都无雪,只隔明朝便是春。
夜半有谁过剡曲,年丰无处不尧民。
草亭只在梅花外,知与人间隔几尘。 -
88.《休日》 宋·宋庠
弥旬出沐道山头,僦庑萧萧避俊游。
枉是胸中无块垒,可能皮里有阳秋。
驾车款段惭乡品,托乘鸱夷笑客愁。
曲突无烟宾坐冷,时闻庭雀一啁啾。 -
89.《立夏明日行园无客五首》 宋·方回
尚欠佳篇与送春,只缘醉卧动经旬。
偶无载酒相过客,始是吟诗自在人。
喜见笋芽穿瓦石,都忘雨点渍衣巾。
园林全赖东风力,莫道南风便有神。 -
90.《谢窦员外旬休早凉见示诗(奉书报诘朝有宴)》 唐·刘禹锡
新秋十日浣朱衣,铃阁无声公吏归。
风韵渐高梧叶动,露光初重槿花稀。
四时苒苒催容鬓,三爵油油忘是非。
更报明朝池上酌,人知太守字玄晖。 -
91.《百日假满,少傅官停,自喜言怀》 唐·白居易
长告今朝满十旬,从兹萧洒便终身。
老嫌手重抛牙笏,病喜头轻换角巾。
疏傅不朝悬组绶,尚平无累毕婚姻。
人言世事何时了,我是人间事了人。 -
92.《投江州张郎中》 唐·周贺
要地无闲日,仍容冒谒频。
借山年涉闰,寝郡月逾旬。
驿径曾冲雪,方泉省涤尘。
随行溪路细,接话草堂新。 -
93.《春日病中》 唐·李建勋
才得归闲去,还教病卧频。
无由全胜意,终是负青春。
绿柳渐拂地,黄莺如唤人。
方为医者劝,断酒已经旬。 -
94.《定风波》 宋·欧阳修
把酒花前欲问伊。
忍嫌金盏负春时。
红艳不能旬日看。
宜算。
须知开谢只相随。
蝶去蝶来犹解恋。
难见。
回头还是度年期。
莫候饮阑花已尽。
方信。
无人堪与补残枝。 -
95.《满庭芳(辛丑春日作)》 宋·洪适
华发苍头,年年更变,白雪轻犯双眉。
六旬过四,七十古来稀。
问柳寻花兴懒,拈筇杖、闲绕园池。
曾中有,青州从事,无意唤琼彝。 -
96.《促促词》 宋·徐照
促促复促促,东家欢欲歌,西家悲欲哭。
丈夫力耕长忍饥,老妇勤织长无衣。 -
97.《简周宗圣》 宋·张弋
旷野有芳芷,近江无早莺。
春诗定多少,旬日又清明。
树暗怜杨柳,花开认橘橙。
相寻每乖阻,梦里亦愁生。 -
98.《春日奉和马景山》 宋·郭昭度
春来无事不芳辰,尊酒流连动涉旬。
三径每从羊仲赏,诸侯谁念马卿贫。
藏名祗许渔樵识,混迹从教鹿豕亲。
老去心情常在埜,摩娑双眼看垂纶。 -
99.《秋高亭》 宋·赵必愿
秋空何太高,秋风何太清。
秋露何太皎,秋月可太明。
秋山有素期,秋水莫间盟。
力此久病身,试上高高亭。 -
100.《季春上旬苑中即事》 宋·王安石
辇路行看斗柄东,帘垂殿阁转春风。
树林隐翳灯含雾,河汉欹斜月坠空。
新蕊漫知红簌簌,旧山常梦直丛丛。
赏心乐事须年少,老去应无日再中。