-
101.《赠故大同府节判魏张公祝入祠七十韵》 明·卢柟
魏博富才薮,储英断幽显。
金璞无留精,虎豹澄视眄。
文章两汉际,墨迹苍颉篆。
多贤信足征,特秀殊异撰。 -
102.《西山诗次李宾之韵(壬辰年十二月)》 明·陆釴
蚃蚃分阴阳,乾清已高发。
顺哉地漫衍,乃复有凌越。
于地起峰峦,如人有筋骨。
敷与意何休,敦圉势不杌。 -
103.《胡子坑(属大鄣)》 明·舒頔
两仪未判眹不平,巨凸突兀潜幽灵。
毓秀朵奇挺峭拔,攒峰列壑争伶俜。
枯槎著藓半身碧,老石迸土千螺青。
天净森铓列画戟,云开大嶂横青屏。 -
104.《湖上隐居秋日漫兴四首》 明·王懋明
闲来北窗下,了了见云峰。
未释形骸累,徒怀禽尚踪。
晤言清夜月,留客翠微钟。
数亩长荒秽,无心学素封。
¤ -
105.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
106.《送参军吴子鱼大兄还大朝》 明·许筠
国有中外殊,人无夷夏别。
落地皆弟兄,何必分楚越。
胆胆每相照,冰壶映寒月。
倚玉觉我秽,唾珠复君绝。 -
107.《采薖为余唐卿赋》 明·姚道衍
余君抱奇言不夸,种菜拟学元修家。
临溪筑庐竞诛草,傍路樊圃多编葭。
长镵短夋自成列,不与文笔相交加。
畦界条条任衡缩,沟浍一一随纡斜。 -
108.《读子书作》 明·周子谅
学馆坐无事,故书聊复看。
披文既薈蕞,寻义亦泮涣。
趋前后已逸,顾旧新辄窜。
万言虽毕陈,一理竟未贯。 -
109.《拟古诗(六首·永乐五年)》 明·朱高煦
三五肇人极,圣道何巍巍。
夏殷逮成周,文风渐弘开。
吕政绝天纪,残苛恣雄猜。
万姓坐涂炭,六籍成寒灰。 -
110.《祖德诗九章》 明·朱瞻基
上天信崇高,临下明以赫。
元季政昏乱,帝用厌夷狄。
眷求令德宗,视乃善庆积。
沛然启其祥,疆宇俾开辟。 -
111.《古风其三十七》 唐·李白
燕臣昔恸哭。
五月飞秋霜。
庶女号苍天。
震风击齐堂。 -
112.《新昌新居书事四十韵因寄元郎中张博士》 唐·白居易
冒宠已三迁,归朝始二年。
囊中贮余俸,园外买闲田。
狐兔同三径,蒿莱共一壥。
新园聊铲秽,旧屋且扶颠。 -
113.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
114.《浚井》 宋·苏轼
古井没荒莱,不食谁为恻。
瓶罂下两绠,蛙蚓飞百尺。
腥风被泥滓,空响闻点滴。
上除青青芹,下洗凿凿石。 -
115.《白鹤吟留钟山觉海》 宋·苏轼
白鹤声可怜,红鹤声可恶。
白鹤招不来,红鹤挥不去。
长松受秽死,乃以红鹤故。
北山道人曰:吾何为而喜? -
116.《与僧道升二首》 宋·王安石
跋陀罗师能幻物,幻秽为净持幻佛。
佛幻诸天以戏之,幢幢香果助设施。
茫然悔欲除所幻,还为幻佛力所持。
佛天与汝本无间,汝今何恭昔何慢。
十方三世本来空,受记岂非遭佛幻。 -
117.《白鹤吟示觉海元公》 宋·王安石
白鹤声可怜,红鹤声可恶。
白鹤静无匹,红鹤喧无数。
百鹤招不来,红鹤挥不去。
长松受秽死,乃以红鹤故。 -
118.《同王浚贤良赋龟得升字》 宋·王安石
世传一尾龟百龄,此龟逮见隋唐兴。
虽然天幸免焦灼,想屡缩颈愁严凝。
前年赴满不量力,欲替鳌负三崚嶒。
番禺使君邂逅见,知困簸荡因嗟矜。 -
119.《真人》 宋·王安石
予常值真人,能藏毒而宁。
能纳秽若净,能易膻使馨。
能解身赫赫,能逆如冥冥。
日唯汝心撄,而汝耳目荧。 -
120.《次韵和甫咏雪》 宋·王安石
奔走风云四面来,坐看山垄玉崔嵬。
平治险秽非无德,润泽焦枯是有才。
势合便疑包地尽,功成终欲放春回。
寒乡不念丰年瑞,只忆青天万里开。