-
241.《四皓庙》 唐·元稹
巢由昔避世,尧舜不得臣。
伊吕虽急病,汤武乃可君。
四贤胡为者,千载名氛氲。
显晦有遗迹,前后疑不伦。 -
242.《读史五首》 唐·白居易
楚怀放灵均,国政亦荒淫。
彷徨未忍决,绕泽行悲吟。
汉文疑贾生,谪置湘之阴。
是时刑方措,此去难为心。 -
243.《哨遍》 宋·苏轼
其陋。
独鄱阳董毅夫过而悦之,有卜邻之意。
乃取归去来词,稍加概括,使就声律,以遗毅夫。
使家僮歌之,时相从于东坡,释耒而和之,扣牛角而为之节,不亦乐乎 -
244.《水龙吟》 宋·杨无咎
夜来六出飞花,又催寂寞袁门闭。
幽斋无寐,寒欺衾布,明吞窗纸。
起步闲庭,月华交映,长空如水。
便乘风欲去,凌云直上,青冥际、骑箕尾。 -
245.《贺新郎》 宋·吴潜
言诗者,有言词者。
须臾,以酒见酌。
中有一人举令云:“各和古词一首”。
且目余云:“相公和叶石林睡起流莺语”。 -
246.《宴清都(饯明远兄县丞荣满赴调)》 宋·赵善扛
疏柳无情绪。
都不管、渡头行客欲去。
犹依赖得,玉光万顷,为人留住。
相从岁月如骛,叹回首、离歌又赋。 -
247.《题共乐堂》 宋·汪泌
临海城东湖,气象清且奇。
无风绿色净,十顷澄琉璃。
中有共乐堂,今其名者谁。
人有答我问,太守下车时。 -
248.《临云叹》 明·葛高行文
临高云而三叹兮,抚简册以致思。
步花阴而四顾兮,内伤悲而移时。
睹扶光之如箭兮,哀岁月其难追。
仰浮云之飘飘兮,志凛然而与世披。 -
249.《送潘御史克容释累赴京》 明·郭登
才难不其然,此叹自千古。
淳风散已久,至道卑若土。
纷纷事机巧,泛泛播簧鼓。
虚名竞相尚,实践反遭侮。 -
250.《己酉赴试白下病归得杂咏五首》 明·郑胤骥
清晨理舟楫,白门溯浩浣。
人涉邛独不,为复需吾伴。
廿年困驱驰,此日路初换。
事习巧慧多,老近节缩贯。 -
251.《孤山二咏(并引)》 宋·苏轼
孤山有陈时柏二株。
其一为人所薪,山下老人自为儿已见其枯矣,然坚悍如金石,愈于未枯者。
僧志诠作堂于其侧,名之曰柏堂。
堂与白公居易竹阁相连。 -
252.《清凉寺有怀真翰林运使之来》 宋·戴复古
不特来观德庆碑,江山胜槩六朝遗。
兴亡了不关吾事,登览胡为作许悲。
梅为有香奇似雪,酒能无闷妙于诗。
萧萧绿竹无人爱,留取云稍待凤来。 -
253.《劳畲耕》 宋·范成大
峡农生甚艰,斫畲大山巅。
赤埴无土膏,三刀财一田。
颇具穴居智,占雨先燎原。
雨来亟下种,不尔生不蕃。 -
254.《大儿长孺赴零陵簿,示以杂言》 宋·杨万里
好官易得忙不得,好人难做须著力。
汝要作好官,令公书考不可钻。
借令巧钻得,遗臭千载心为寒。
汝要作好人,东家也是横。 -
255.《梁父吟》 宋·张耒
豪俊昔未遇,白日无光辉。
隆中卧龙客,长啸视群儿。
九州英雄争着鞭,黄星午夜照中原。
君看慷慨有心者,乃是山东高帝孙。 -
256.《次韵谢外舅病不能拜复官夏雨眠起之什》 宋·黄庭坚
丈人养痾卧,此道取众弃。
强饭尚可饱,力田苦常匮。
欲从群儿嬉,出语不妩媚。
轩窗坐风凉,编简勘遗坠。 -
257.《寄题终守园池》 宋·梅尧臣
老柏麝不食,古色侵青冥。
浅沼龙不入,秋水生浮萍。
屋屡圬垩几太守,壁上彪蔚遗丹青。
黑石镌辞涩如棘,今昔往来人不识。 -
258.《五哀诗故国子博士部公》 宋·王禹偁
汾阳饱经术,赋性甚坦率。
在昔举神童,广场推杰出。
尚书诵在口,何论落自笔。
总角取科名,弱冠纡缨绂。 -
259.《酬杨遂》 宋·王禹偁
杨君江左士,文律何飘飘。
人言未冠时,作赋凌洞箫。
甲科中南国,通籍趋东朝。
轗轲位不进,陶潜还折腰。 -
260.《酬处才上人》 宋·王禹偁
我闻三代淳且质,华华人熙熙信佛。
茹蔬剃发在西戎,胡法不敢干华风。
周家子孙何不肖,奢淫惛乱隳王道。
秦皇汉帝又杂霸,只以威刑取天下。