-
101.《柳梢青(和胡夫人)》 宋·丘崈
风佩珊珊。
云屏曲曲,愁绝春慳。
无赖余寒。
半醒宿酒,御夹成单。
深沈院落人闲。
凭阑处、眉颦黛残。
彩笔慵拈。
新声微度,兴入云山。 -
102.《临江仙(杨柳)》 宋·赵长卿
十里春风杨柳路,年年带雨披云。
柔条万缕不胜情。
还将无意眼,识遍有心人。
饿损宫腰终不似,效颦总是难成。
只愁秋色入高林。
残蝉和落叶,此际不堪论。 -
103.《鹧鸪天(梅)》 宋·王炎
淡淡疏疏不惹尘。
暗香一点静中闻。
人间怪有晴时雪,天上偷回腊里春。
疑浅笑,又轻颦。
虽然无语意相亲。
老来尚可花边饮,惆怅相携失玉人。 -
104.《满庭芳(和洪丞相景伯韵)》 宋·辛弃疾
倾国无媒,入宫见妒,古来颦损蛾眉。
看公如月,光彩众星稀。
袖手高山流水,听群蛙、鼓吹荒池。
文章手,直须补衮,藻火粲宗彝。 -
105.《临江仙》 宋·辛弃疾
小靥人怜都恶瘦,曲眉天与长颦。
沈思欢事惜腰身。
枕添离别泪,粉落却深匀。
翠袖盈盈浑力薄,玉笙袅袅愁新。
夕阳依旧倚窗尘。
叶红苔郁碧,深院断无人。 -
106.《浣溪沙》 宋·辛弃疾
父老争言雨水匀。
眉头不似去年颦。
殷勤谢却甑中尘。
啼鸟有时能劝客,小桃无赖已撩人。
梨花也作白头新。 -
107.《浣溪沙》 宋·辛弃疾
妙手都无斧凿瘢。
饱参佳处却成颦。
恰如春入浣花村。
笔墨今宵光有艳,管弦从此悄无言。
主人席次两眉轩。 -
108.《满江红(忆别)》 宋·程垓
门掩垂杨,宝香度、翠帘重叠。
春寒在,罗衣初试,素肌犹怯。
薄霭笼花天欲暮,小风送角声初咽。
但独褰、幽幌悄无言,伤初别。 -
109.《木兰花慢》 宋·程垓
倩娇莺姹燕,说不尽、此时情。
正小院春阑,芳园昼锁,人去花零。
凭高试回望眼,奈遥山远水隔重云。
谁遣风狂雨横,便教无计留春。 -
110.《满江红(忆别)》 宋·程垓
门掩垂杨,宝香度、翠帘重叠。
春寒在,罗衣初试,素肌犹怯。
薄霭笼花天欲暮,小风送角声初咽。
但独褰、幽幌悄无言,伤初别。 -
111.《木兰花慢》 宋·程垓
倩娇莺姹燕,说不尽、此时情。
正小院春阑,芳园昼锁,人去花零。
凭高试回望眼,奈遥山远水隔重云。
谁遣风狂雨横,便教无计留春。 -
112.《念奴娇》 宋·石孝友
闷红颦翠,惜流年、忍对艳阳时节。
白玉楼成人去后,两地音尘都绝。
鸾鉴分飞,梦云零乱,欢意今衰飒。
墨痕红淡,忆曾题遍红叶。 -
113.《醉落魄》 宋·石孝友
空庭草积。
吹花风去春无迹。
锁鸾深处应相忆。
红染罗巾,颦损眉山碧。
曲屏尘暗双鸂鶒。
醉衾不暖炉烟湿。
一帘暝色人孤寂。
梦里灯残,心上雨声滴。 -
114.《虞美人》 宋·石孝友
醉寻芳草城头路。
底事频凝伫。
丽谯直下小层楼。
鸳瓦重重匀砌、几重愁。
睡红颦翠春风面。
咫尺无由见。
从教笑语落檐楹。
图得香闺依约、认郎声。 -
115.《品令》 宋·石孝友
困无力。
几度偎人,翠颦红湿。
低低问、几时么,道不远、三五日。
你也自家宁耐,我也自家将息。
蓦然地、烦恼一个病,教一个、怎知得。 -
116.《朝中措》 宋·赵师侠
疏疏帘幕映娉婷。
初试晓妆新。
玉腕云边缓转,修蛾波上微颦。
铅华淡薄,轻匀桃脸,深注樱唇。
还似舞鸾窥沼,无情空恼行人。 -
117.《临江仙》 宋·刘过
满院花香晴昼永,愔愔亭户无人。
谁将心绪管青春。
游丝知我懒,江柳也眉颦。
近水远山都积恨,可堪芳草如茵。
何曾一日不思君。
无书凭朔雁,有泪在罗巾。 -
118.《浣溪沙》 宋·刘过
谁把幽香透骨薰。
韵高全似玉楼人。
几时劝酒不深颦。
竹里绝怜闲体态,月边无限好精神。
一枝斜插坐生春。 -
119.《忆秦娥(茉莉)》 宋·韩淲
香滴滴。
肌肤冰雪娇无力。
娇无力。
秋风凉冷,有谁消得。
洗妆不奈云鬟侧。
璧堂珠院空相忆。
空想忆。
轻颦浅笑,小梅标格。 -
120.《眼儿媚(寄赠)》 宋·史达祖
潘郎心老不成春。
风味隔花尘。
帘波浸笋,窗纱分柳,还过天津。
近时无觅湘云处,不记是行人。
楼高望远,应将秦镜,多照施颦。