-
141.《满江红(林元质侍郎生日四月二十九日)》 宋·刘克庄
天上人间,好时节、无过初夏。
君记取、瞿昙生后,纯阳来也。
风骨清_如野鹤,门庭低小才旋马。
更旁无红粉有青奴,堪娱夜。 -
142.《行香子(叠韵)》 宋·刘辰翁
海水成尘。
河水无银。
恨幽明、我与公分。
青山独往,回首伤神。 -
143.《玉带生歌并序》 清·朱彝尊
玉带生,文信国所遗砚也。
予见之吴下,既摹其铭而装池之,且为之歌曰:玉带生,吾语汝:汝产自端州,汝来自横浦。
幸免事降表,佥名谢道清,亦不识大都承旨赵孟俯。
能令信公喜,辟汝置幕府。 -
144.《同谷七歌》 唐·杜甫
有客有客字子美,白头乱发垂过耳。
岁拾橡栗随狙公,天寒日暮山谷里。
中原无书归不得,手脚冻皴皮肉死。
呜呼一歌兮歌已哀,悲风为我从天来。 -
145.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
146.《寓治穀城寄京华亲友》 明·黄哲
金陵别时春已半,含桃吹花莺语乱。
群公送客劳劳亭,王事驱驰不敢缓。
折腰从政真可怜,貂裘欲敝寒无毡。
青徐古道暗荆棘,二月黄河水塞川。 -
147.《赠笔工陆继翁》 明·曾棨
吴兴笔工陆文宝,制作不与常人同。
自然入手造神妙,所以举世称良工。
有时盘礴坐轩中,石盘水清如镜中。
空山老兔脱毛骨,简拔精锐披蒙茸。 -
148.《书林逋诗后》 宋·苏轼
吴侬生长湖山曲,呼吸湖光饮山渌。
不论世外隐君子,佣儿贩妇皆冰玉。
先生可是绝俗人,神清骨冷无由俗。
我不识君曾梦见,瞳子了然光可烛。 -
149.《杜沂游武昌以酴醿花菩萨泉见饷二首》 宋·苏轼
酴醿不争春,寂寞开最晚。
青蛟走玉骨,羽盖蒙珠幰。
不妆艳已绝,无风香自远。
凄凉吴宫阙,红粉埋故苑。 -
150.《夏夜读书自嘲》 宋·陆游
事业无成去日遒,只今身世付沧洲。
风烟惨惨菰蒲老,星斗离离河汉流。
寂寞书生学奇字,穷愁客子著春秋。
白头自苦君无笑,骨朽成尘志未休。 -
151.《又送前人琴棋书画四首》 宋·文天祥
不知甲子定何年,题满柴桑日醉眠。
意不在言君解否,壁间琴本是无弦。
我爱商山茹紫芝,逍遥胜似橘中时。
纷纷玄白方龙战,世事从他一局棋。 -
152.《李编修器之惠诗卷》 宋·韩元吉
尘埃仆仆日走趋,胸中倒悬一字无。
迫人簿领推不去,眼明忽见千骊珠。
矍然惊呼此诗欤,如醒乍解病获苏。
归来明灯喜无寐,手不忍释自卷舒。 -
153.《梦仙谣》 宋·刘子翚
鹅子峰前波色清,刘郎看山无俗情。
癯儒自昔有仙骨,夜梦体飞如叶轻。
云中不识朝天路,双童导我凌空去。
侧身度岩隈,盘盘复回回。 -
154.《谢寇十一惠端砚》 宋·陈师道
百工营材先利器,市道居货如作赘。
书生活计亦酸寒,断塼半瓦宁求备。
端溪四山下龙渊,郁积中州清淑气。
金声玉骨石为容,河江屈流云作使。 -
155.《留献之初得孙》 宋·王炎
蓝田美玉骊龙珠,天马之驹丹凤雏。
平生眼底未曾见,物以希有来珍奇,世间尺子乏英骨,{左犭右屯}犬虽多安用为。
留侯丰下宜有后,更积阴德栽培之。 -
156.《赠牟仲启存斋尚书之曾孙,献之提刑孙》 宋·方回
存斋尚书曾大父,勇退不肯登二府。
脱靴亭记斥巨阉,风节文章照千古。
雌甲偶同君乃祖,早衣绣衣持汉斧。
饮苕溪水二十年,杜门不出守环堵。 -
157.《题王顺伯秘书所藏兰亭修禊帖》 宋·袁说友
永和九年暮春日,兰亭修禊群贤集。
含毫欲下意已先,媚日暄风佐摇笔。
当时一笔三百字,但说斯文感今昔。
谁知已作尤物看,流传人间天上得。 -
158.《题吴季章挹秀堂》 宋·曾丰
造物鼎新开画图,江蟠前后山负隅。
一尘不动鸥出没,万变无心云卷舒。
主人倚坐扶栏立,太清之气交相袭。
风烟席上骨毛醒,文字场中星斗湿。 -
159.《宝镜篇》 明·王稚登
舒生宝镜草堂前,锦囊入手明月圆。
雪光辉辉照肝胆,流苏风飓朱绳县。
青铜千岁化玄玉,声如金磬清悠然。
龙文不断细如发,天吴海若纷纠缠。 -
160.《瘦马行(一作老马)》 唐·杜甫
东郊瘦马使我伤,骨骼硉兀如堵墙。
绊之欲动转欹侧,此岂有意仍腾骧。
细看六印带官字,众道三军遗路旁。