-
81.《秋日与冷然上人寺庄观稼》 唐·费冠卿
世人从扰扰,独自爱身闲。
美景当新霁,随僧过远山。
村桥出秋稼,空翠落澄湾。
唯有中林犬,犹应望我还。 -
82.《浣溪沙(仲冬朔日,独步花坞中,晚酌萧然,见樱桃有花)》 宋·毛滂
小圃韶光不待邀。
早通消耗与含桃。
晚来芳意半寒梢。
含笑不言春淡淡,试妆未遍雨萧萧。
东家小女可怜娇。 -
83.《上巳日,天畅晴甚,觉《兰亭》“天朗气清”句为右军入化之笔,昭明忽然出手,岂谓年年有印板上巳耶?诗以纪》 清·金人瑞
三春却是暮秋天,逸少临文写现前。
上巳若还如印板,至今何不永和年?逸少临文总是愁,暮春写得如清秋。
少年太子无伤感,却把奇文一笔勾。 -
84.《蝶恋花 三月二十日,陈浩然招观音山,宴张》 元·顾阿瑛
曲,郯云台为之心醉,口占春江暖涨桃花水。
画舫珠帘,载酒东风里。
四面青山青似洗。
白云不断山中起。
过眼韶华浑有几。
玉手佳人,笑把琵琶理。
枉杀云台标外史。 -
85.《幕客云日为惊蛰节忄双然有作》 明·孙承宗
谁负旋乾手,当春起蛰虫。
鱼龙惊寂寞,天地喜昭融。
墐户身方远,昂霄意已雄。
俗聋谁与破,予欲问丰跂。 -
86.《春日周都阃招饮其宅盖亡友梁国吏第怆然兴感》 明·刘天民
乐事从于客岁违,宾筵叹息主人非。
平章宅旧花仍发,王谢帘闲燕自飞。
寒火尚供沽到酒,春蛾争化舞残衣。
黄金莫惜沉酣尽,白发何堪故友稀。 -
87.《累日文符沓至怅然有感》 宋·陆游
豪气人言苦不除,固应屏迹向江湖。
封侯万里独心在,餬口四方何事无?薄俗更堪开眼看,老翁宁办折腰趋?鼠肝虫臂今无择,付与乾坤造化炉。 -
88.《累日文符沓至怅然有感》 宋·陆游
白首逢人只累欷,今虽未是昨真非。
文章才尽欲焚稿,仕宦兴阑当拂衣。
浪出自应为後戒,放言那计堕危机。
辽天华表苍茫里,千载何人识令威? -
89.《累日文符沓至怅然有感》 宋·陆游
三十年为一世人,孤城梦断洛阳尘。
强颜嬾复看人面,何地真堪著此身。
白骨久埋金谷友,黄花尚醉葛天民。
严光钓濑虽亡恙,除却江山万事新。 -
90.《春夏之交风日清美欣然有赋》 宋·陆游
天遣残年脱馽鞿,功名不恨与心违。
绿陂细雨移秧罢,朱舫斜阳擘纸归。
花市丹青卖团扇,象床刀尺制单衣。
白头曳杖人争看,共叹浮生七十稀。 -
91.《春夏之交风日清美欣然有赋》 宋·陆游
芳润园林不似贫,年光无尽逐番新。
来禽颜色不禁雨,搏黍语言如惜春。
身外岂关吾辈事,镜中已换昔时人。
神僊定未超尘俗,犹插金貂侍帝晨。 -
92.《七月十日到故山削瓜瀹茗翛然自适》 宋·陆游
镜湖清绝胜吴松,家占湖山第一峰。
瓜冷霜刀开碧玉,茶香铜碾破苍龙。
壮心自笑老犹在,狂态极知人不容。
击壤穷阎歌帝力,未妨尧舜亦亲逢。 -
93.《连日暴下薾然不支戏作》 宋·陆游
老子心如行脚僧,秋风久已办行縢。
纸衾夜夜江湖梦,小复迟留待判惩。 -
94.《连日大雨门外湖水渺然》 宋·陆游
趁朝把笏著乌鞞,不似归来买短蓑。
尚鄙朱公养鱼术,肯为甯戚饭牛歌?逢时有命求何益?触事无心得最多。
乐处却嫌儿辈觉,出门十步即烟波。 -
95.《闰五月十四日因哭小孙子蓬孙,归志浩然》 宋·杨万里
宪孙哭了哭蓬孙,老眼元枯也湿巾。
名宦何须深插脚,山林从此早抽身。
祸无避处唯辞福,命不如渠强学人。
吟了此诗还毁了,莫令一读一伤神。 -
96.《初晓明朗,忽然雾起,已而日出,光景奇怪》 宋·杨万里
明发望远山,一一粲可数。
幽人萌望心,便被山灵妒。
逡巡出神通,变化足惊怖。
初将兜罗绵,擘作霏微絮。 -
97.《数日不至后圃今晚偶来芳物都尽率然成诗》 宋·司马光
烂漫不解赏,飘零空惨棲。
残红正满地,不忍踏芳蹊。 -
98.《秋日含山道中回寄历阳希然山人》 宋·林逋
村落人家总入诗,下驴盘薄立多时。
霜陂一掬清于鉴,漱着牙根便忆归。 -
99.《池州进士陈生惠然见过不日且行因以诗赠别》 宋·梅尧臣
呼童具鸡黍,颇识故人期。
竹馆忽枉驾,山樽聊解颐。
醉歌返北郭,春雨生东陂。
便与千峰隔,登高空复思。 -
100.《九月一日侍老人游洞霄宿超然馆闻钟》 宋·洪咨夔
太一相过烛未销,朝元钟动郁罗萧。
身轻不怕琼骀滑,蹴踏青霞上斗杓。