-
121.《浣溪沙》 唐·张泌
钿毂香车过柳堤,桦烟分处马频嘶,为他沉醉不成泥¤
花满驿亭香露细,杜鹃声断玉蟾低,含情无语倚楼西。
马上凝情忆旧游,照花淹竹小溪流,钿筝罗幕玉搔头¤
早是出门长带月,可堪分袂又经秋,晚风斜日不胜愁。 -
122.《合欢带(林钟商)》 宋·柳永
身材儿、早是妖娆。
算风措、实难描。
一个肌肤浑似玉,更都来、占了千娇。
妍歌艳舞,莺惭巧舌,柳妒纤腰。 -
123.《洞天春》 宋·欧阳修
莺啼绿树声早。
槛外残红未扫。
露点真珠遍芳草。
正帘帏清晓。
秋千宅院悄悄。
又是清明过了。
燕蝶轻狂,柳丝撩乱,春心多少。 -
124.《凤栖梧》 宋·杜安世
整顿云鬟初睡起。
庭院无风,尽日帘垂地。
画阁巢新燕声喜。
杨花狂散无拘系。
近来早是添憔悴。
金缕衣宽,赛过宫腰细。
苒苒光阴似流水。
春残莺老人千里。 -
125.《清平乐(填太白应制词)》 宋·王灼
东风归早。
已绿瀛洲草。
紫殿红楼春正好。
杨柳半和烟袅。
玉舆遍绕花行。
初闻百啭新莺。
历历因风传去,千门万户春声。 -
126.《雨中花令》 宋·杨无咎
早已是花魁柳冠。
更绝唱、不容同伴。
画鼓低敲,红牙随应,著个人勾唤。
慢引莺喉千样转。
听过处、几多娇怨。
换羽移宫,偷声减字,不顾人肠断。 -
127.《蝶恋花(初夏)》 宋·赵长卿
乱叠青钱荷叶小。
浓绿阴阴,学语雏莺巧。
小树飞花芳径草。
堆红衬碧於中好。
梅子弄黄枝上早。
春已归时,戏蝶游蜂少。
细把新词才和了。
鸡声已唤纱窗晓。 -
128.《水龙吟》 宋·阎苍舒
少年闻说京华,上元景色烘睛昼。
朱输画毂,雕鞍玉勒,九衢争骤。
春满鳌山,夜沉陆海,一天星斗。
正红球过了,鸣鞘声断,回莺驭、钧天奏。 -
129.《真珠帘》 宋·徐某
落红几阵清明雨。
忆花期、半被睛慳寒阻。
新柳著春浓,早翠池波妒。
粉雨香去消息远,温旧日、秋千庭宇。 -
130.《梅花落》 隋代·江总
腊月正月早惊春。
众花未发梅花新。
可怜芬芳临玉台。
朝攀晚折还复开。 -
131.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
132.《寒夜曲四首》 明·皇甫涍
玉衡低户夜无声,月色笼寒照不明。
灯火渐催迎早岁,绿窗愁杀近啼莺。 -
133.《南京行》 明·孙蕡
南京自古说豪雄,远胜秦中与洛中。
吴越千山高拱北,巴江一道远朝东。
秦淮水入丹阳郭,北固城连六代宫。
岌?石头如踞虎,逶迤钟岳似盘龙。 -
134.《送彭元忠县丞北归》 宋·杨万里
君从循州来,却向饶州去。
拍天海浪拂日峰,琼尺裁成锦机句。
学诗初学陈後山,霜皮脱尽山骨寒。
近来别具一双明,要蹈唐人最上关。 -
135.《赠杨荥阳》 明·高启
嘉陵美山水,亦复富文彦。
杨君产其邦,材拔性高狷。
布衣走名都,早入艺林选。
客屈稷下谈,王邀邺中宴。 -
136.《叶少蕴生朝》 宋·张元干
先生早贵当天升,文章尔雅传六经。
腹包万卷书纵横,玉堂草制群公惊。
绣鞯绿发趋承明,意气已向沙堤行。
出入四纪更宠荣,声华摩空郁峥嵘。 -
137.《次韵王解元》 宋·陈造
观名计利心,惴惴日交战。
洪涛探龙睡,赤手投虎圈。
孰知青云士,眼静不及眩。
中年琴书趣,早岁林壑原。 -
138.《题李成寒雅图》 宋·仇远
老树枯苔雪乍晴,饥乌飞集噤无声。
蒺藜沙上花开早,且让春风与燕莺。 -
139.《留吴田霜崖吴居士宅予仲女许其孙姻》 宋·方回
众山环如规,中有一川水。
山腴翠树圆,水洁玉石峙。
居人近百家,耕余习文史。
此翁独能诗,早充宾贡士。 -
140.《和仲实秋兴》 宋·牟巘五
金飙吹暑顿然清,闻早空庭一叶惊。
拄颊偏宜对朝爽,挥毫正好赋秋声。
镜中髯短休烦镊,壁上弦閒不受檠。
志士由来多慷慨,何如百啭听莺鸣。