-
121.《投王饶州日勤四首》 宋·赵蕃
为政悬知如治疾,岂求汤砭一时功。
但今安养无遗策,肤革充盈由本丰。 -
122.《近承琮上人问讯甚勤老懒不能作书以偈答之》 宋·晁公溯
食时持钵乞诸隣,不用毗耶遣化身。
想见堂中惭此老,法累未转转饥轮。 -
123.《近承琮上人问讯甚勤老懒不能作书以偈答之》 宋·晁公溯
世界犹如露电身,更于空里聚微尘。
何时麦积崖边路,说法重来要度人。 -
124.《勤大师访别作句赠之》 宋·释正觉
若子能来过我门,端知良遂志弥敦。
微尘破处得经卷,万象纷时空眼根。
与世支离谁恶意,怪人棱瘦自秋痕。
归兴定到家林稳,山月流明洗夜昏。 -
125.《偈颂七十二首》 宋·释祖钦
时勤拂拭与掀翻,错莫无端认定备用。
点石化为金玉易,劝人除却是非难。 -
126.《缘识》 宋·宋太宗
駈駈席不蹔安时。
勤苦终朝景易移。
达得物情深道理,无为堪作后人命。 -
127.《次韵天民有年》 宋·于石
四海同一稔,茆檐蔼富穰。
邻灯晓炊暖,溪雨晚舂香。
有客歌良耜,何人饿首阳。
三时足勤苦,真乐在冬藏。 -
128.《送东阳马生序(节选)》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
129.《进学解》 唐·韩愈
国子先生晨入太学,招诸生立馆下,诲之曰:“业精于勤,荒于嬉;行成于思,毁于随。
方今圣贤相逢,治具毕张。
拔去凶邪,登崇畯良。
占小善者率以录,名一艺者无不庸。 -
130.《待漏院记》 宋·王禹偁
天道不言,而品物亨、岁功成者,何谓也?四时之吏,五行之佐,宣其气矣。
圣人不言而百姓亲、万邦宁者,何谓也?三公论道,六卿分职,张其教矣。
是知君逸于上,臣劳于下,法乎天也。
古之善相天下者,自咎、夔至房、魏,可数也,是不独有其德,亦皆务于勤耳,况夙兴夜寐,以事一人。 -
131.《曾国藩诫子书》 清·曾国藩
余通籍三十余年,官至极品,而学业一无所成,德行一无许可,老大徒伤,不胜悚惶惭赧。
今将永别,特将四条教汝兄弟。
一曰慎独而心安。
自修之道,莫难于养心;养心之难,又在慎独。 -
132.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
133.《劝学诗》 唐·颜真卿
三更灯火五更鸡,正是男儿读书时。
黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。 -
134.《周颂·赉》 先秦·佚名
文王既勤止,我应受之。
敷时绎思,我徂维求定。
时周之命,於绎思。 -
135.《送东阳马生序》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
136.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
137.《答苏武书》 两汉·李陵
子卿足下:勤宣令德,策名清时,荣问休畅,幸甚幸甚。
远托异国,昔人所悲,望风怀想,能不依依?昔者不遗,远辱还答,慰诲勤勤,有逾骨肉,陵虽不敏,能不慨然?自从初降,以至今日,身之穷困,独坐愁苦。
终日无睹,但见异类。
韦韝毳幕,以御风雨;羶肉酪浆,以充饥渴。 -
138.《燕歌行》 唐·高适
开元二十六年,客有从御史大夫张公出塞而还者;作《燕歌行》以示适,感征戍之事,因而和焉。
汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。
男儿本自重横行,天子非常赐颜色。
摐金伐鼓下榆关,旌旆逶迤碣石间。 -
139.《汝坟贫女》 宋·梅尧臣
时再点弓手,老幼俱集。
大雨甚寒,道死者百余人。
自壤河至昆阳老牛陂,僵尸相继。
汝坟贫家女,行哭音凄怆。 -
140.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。